ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 154

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 154

โรสเริ่มตั้งสติได้ เธอจ้องเจย์ที่ดูโกรธ เธอหันไปพูดกับเจ้าหน้าที่ “เซ็ตตี้ของฉันอาจดูเด็กกว่าพี่ชายของเธอ แต่พวกเขาอยู่ในห้องเดียวกันเสมอ ฉันหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่ด้วยกันในห้องเรียนระดับสูงในโรงเรียนอนุบาลฮอไรซอนได้”

เจ้าหน้าที่รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย “แต่เซ็ตตี้อายุไม่มากพอจะอยู่ในห้องเรียนระดับสูงนะคะ”

โรสรั้น “กฏถูกสร้างโดยมนุษย์ เราต้องพิจารณาความเหมาะสมก่อนจะให้เธอเข้าเรียน คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”

เจ้าหน้าที่ไปโน้มน้าวโรสไม่ได้ ดังนั้นพวกเธอจึงหันไปมองครูใหญ่แอสเพนแทน ครูใหญ่จึงมองเจย์อีกต่อ

เจย์มองโรสด้วยสายตาเอาเรื่อง!

เซ็ตตี้น้อยนั้นเห็นว่าพวกผู้ใหญ่กำลังมีสถานการณ์น่าอึดอัดกันเพราะเธอ เธอเดินไปที่หน้าครูใหญ่แอสเพน แล้วประกาศเหตุผลของเธออย่างคล่องแคล่วว่าทำไมเธอถึงควรถูกจัดให้อยู่ในชั้นเรียนระดับสูง

“คุณปู่ครูใหญ่คะ หนูอาจจะยังเด็ก แต่หนูรู้มาว่ามหาวิทยาลัยชื่อดังมากมายเองก็รับนักศึกษาที่อายุน้อยตราบใดที่พวกเขาเฉลียวฉลาด หากมหาวิทยาลัยทำแบบนั้นได้ ทำไมโรงเรียนอนุบาลจะยกเว้นให้เด็กฉลาดไม่ได้บ้างล่ะคะ?”

ครูใหญ่แอสเพนทึ่ง “ช่างเป็นทักษะการอธิบายที่น่าอัศจรรย์ ฉันจะยกเว้นให้สาวน้อยผู้เฉลียวฉลาดแบบหนู คุณปู่ครูใหญ่จะให้หนูเข้าเรียนในชั้นเรียนระดับสูงเอง”

โรสถอนหายใจอย่างโล่งอก

เซ็ตตี้น้อยมอบกอดให้ปู่ครูใหญ่ จากนั้น เธอก็แสดงความขอบคุณด้วยการถอนสายบัว “ขอบคุณค่ะคุณปู่ครูใหญ่ เซ็ตตี้น้อยจะไม่ทำให้คุณปู่ผิดหวัง”

เจย์มองความเฉลียวฉลาดและความเชื่อฟังของเซ็ตตี้น้อยแล้วถึงกับไม่เข้าใจ นี่สาวน้อยคนนี้เป็นนักแสดงโดยกำเนิดเหรอ? ทำไมเธอถึงได้ร้ายกาจและไม่ยอมอ่อนข้อต่อหน้าเขาแล้วกลายเป็นสาวน้อยผู้สุภาพและอ่อนโยนต่อหน้าคนอื่น

อารมณ์สองขั้วของเธอทำให้เขานึกถึงบางคน

เจย์หันไปมองโรส โรสดูผ่อนคลายและมีรอยยิ้มที่ภาคภูมิบนใบหน้า

หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการลงทะเบียน เด็กทั้งสามก็อยู่ที่โรงเรียนอนุบาลเพื่อเรียนต่อ ในขณะที่โรสตามเจย์ออกจากโรงเรียนอนุบาลไป

เมื่อพวกเขาก้าวออกจากประตูหน้า ในที่สุดเจย์ก็ถามคำถามที่เขาเก็บไว้ “เธอไปเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเรียน?”

โรสลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอตัดสินใจจะบอกความจริงเขา เพื่อที่เขาจะไม่คิดว่าเธอไปหยิบงานที่สกปรกมา “ฉันเจองาน ผู้ว่าจ้างตกลงจะจ่ายเงินเดือนล่วงหน้าสองปีให้ฉัน”

เจย์ตกใจเมื่อได้ยินเธอพูด

เธอขายอิสระของเธอให้คนอื่นเป็นเวลาสองปี เพียงเพราะเธอไม่ต้องการร้องขอเงินจากเขา?

เจย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นคนที่ทะนงในศักดิ์ศรีขนาดนี้

“เธอบอกเงินเดือนทั้งปีของเธอได้รึเปล่า?”

“สามแสน” โรสกล่าว เธออายเล็กน้อย สามแสนต่อปีนั้นเล็กน้อยมากสำหรับแฮ็คเกอร์ระดับแนวหน้าอย่างเธอ

เจย์ตะลึงเมื่อเขาได้ยินจำนวน

ด้วยทักษะแฮ็คเกอร์ของเธอ แกรนด์เอเซียยินดีจ่ายให้เธออย่างน้อยแปดล้านต่อปีด้วยซ้ำ

เธอกลับยอมรับเงินเดือนน้อยนิดนี่ แปลว่าเธอต้องการเงินนั่นจริง ๆ

“แล้วบทลงโทษหากเธอฉีกสัญญาล่ะ?” เจย์ถาม

โรสส่ายหัว “ฉันจะไม่ฉีกสัญญา เอมิเนนท์ ออเนอร์ ช่วยฉันในเวลาที่ฉันต้องการ และฉันจะไม่ยอมเป็นเผาสะพานก่อน ฉันจะทำเพื่อพวกเขาให้ดีที่สุดสำหรับสองปีต่อจากนี้”

เจย์จมลงในความคิดอยู่ครู่หนึ่งในขณะที่มองท่าทางมั่นคงของโรส

มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้ตัวว่าเขาควรประเมินภรรยาเก่าของเขาเสียใหม่