ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 157
เจย์ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
มันทรมานขนาดนี้เขา ผู้ที่เป็นชายที่กล้าหาญ ไม่กล้าที่จะยืนยันศพของเธอ และไม่กล้าไปเข้าร่วมงานศพหรือแม้แต่เยี่ยมหลุมศพของเธอ…
เขาไม่กล้าเข้าใกล้ทุกอย่างที่ทำให้เขานึกถึงเธอ และเขาก็ระมัดระวังในการเก็บงำความรู้สึกเอาไว้
เขาเก็บความรู้สึกทุกข์ทนในใจที่แสดงออกมาทางสายตาและคงท่าทางสุขุมและเมินเฉยของเขา “เธอไม่ใช่ฉัน เธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันรู้สึกแบบไหน?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำ
โรสเบะปากที่งดงามและฉ่ำของเธอเล็กน้อย ‘ถ้านายรู้ว่ารักคืออะไร ทำไมนายถึงปล่อยให้แองเจลีน เซเวียร์ ตัวฉันในอดีต ต้องใช้ชีวิตอยู่ในสถานการณ์กดดันแล้วตายอย่างไม่ได้รับการเปิดเผย?’ เธอกระซิบกับตัวเองในใจ
ตลอดการเดินทางกลับคฤหาสน์เงียบงัน จากระยะห่าง พวกเขาเห็นโจเซฟินยืนอยู่ที่หน้าประตูและสวมชุดเดรสสั้นสีแดง ประดับประดาด้วยเครื่องประดับ ท่าทางสง่างามและสูงส่งของเธอพังครืนลงเมื่อเธอเห็นเจย์และโรสเดินมา เธอโบกมือให้พวกเขาด้วยสองแขนของเธอแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น
“พี่! พี่สะใภ้!”
ใบหน้าของเจย์พลันกลายเป็นหงุดหงิดอย่างน่ากลัว เขาเดินจ้ำอ้าวไปที่น้องสาวเขาแล้วกล่าวด้วยท่าทางมืดมน “จะต้องให้ฉันบอกกี่ครั้งว่าเธอไม่ใช่พี่สะใภ้?”
สายตาซุกซนของโจเซฟินจดจ้องไปที่ทั้งคู่ เธอเห็นได้อย่างชัดเจนว่าด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ความต่อต้านที่มีต่อพี่สะใภ้ของพี่ชายเธอนั้นลดลงแล้ว ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางยินยอมให้โรสปรากฏตัวในรัศมีสิบไมล์รอบตัวเขาแน่
“พี่ชาย พี่สะใภ้ ทำไมพวกนายอยู่ด้วยกัน?” โจเซฟินถามด้วยรอยยิ้มสงสัย
เจย์รู้ว่าจินตนาการของน้องสาวเขาจะสร้างเรื่องโรแมนติก-คอมเมดี้ขึ้นมา เขาจึงขัดไว้ก่อน “โรสทำงานเป็นพี่เลี้ยงในบ้านฉัน เมื่อร็อบบี้สนิทกับฉัน เธอจะออกไปอัตโนมัติ”
โจเซฟินเบะปาก นี่เป็นวิถีชีวิตของเจย์ที่เธอรู้จัก: จุดจบแสดงให้เห็นถึงเหตุผล!
โรสเจ็บปวดเมื่อเจย์เปิดเผยความตั้งใงที่แท้จริงของเขา “นายมันน่ารังเกียจ ท่านอาเรส” เธอกล่าวอย่างว่าร้าย
เจย์จ้องโรสแล้วกล่าวอย่างเมินเฉย “เธอนั่นแหละที่โง่เกินไป โรส ลอยล์ ฉันบอกไปแล้วว่าร็อบบี้น้อยมีสายเลือดของตระกูลอาเรส และฉันจะชนะสิทธิ์เลี้ยงดูของเขาอย่างแน่นอน” เขาจ้องโรสอย่างยั่วยุ
โรสตะลึงจนพูดไม่ออก ‘นี่นายแสดงความเมตตาสักหน่อยก็ไม่ได้เลยใช่ไหม ท่านอาเรส?’
เจย์ไม่ได้กล่าวอะไร เขายิ้มเมื่อเห็นว่าโรสเจ็บปวด “ทำไมเธอมาอยู่นี่ โจเซฟิน?” เจย์เปลี่ยนหัวข้อสนทนา
โจเซฟินนำบัตรเชิญสองใบออกมาจากกระเป๋าถือจากดีไซน์เนอร์ เธอมอบใบหนึ่งให้เจย์ และอีกใบให้โรส “นี่บัตรเชิญร่วมงานวันเกิดของฉัน ฉันหวังว่าทั้งสองคนจะมานะ”
เจย์ดูเวลาและสถานที่จัดงานของงานปาร์ตี้ในบัตรเชิญ เขาส่งมันกลับไปให้โจเซฟิน ‘ฉันรู้ ฉันจะไปที่ปาร์ตี้ตรงเวลา ฉันไม่ต้องการบัตรนี้”
โจเซฟินรอย่างกระตือรือร้นให้โรสตอบ โรสถือบัตรเชิญใกล้กับหน้าอกของเธอ เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมากทีเดียว
หัวหน้าของเธอมอบหมายงานไว้ให้เยอะมาก!
เจย์จ้องโรส “เธอไม่จำเป็นต้องไปถ้าเธอไม่อยากไป งานแบบนี้ไม่ได้เหมาะกับเธออยู่แล้ว”
โรสเงยหน้าขึ้นไปจ้องเขา “ทำไมพวกมันจะไม่เหมาะกับฉัน?”
ร่างสูงตระหง่านของเจย์มองเธอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเวทนาและการหยอกล้อ “เธอลังเลเพราะเธอไม่มีชุดที่เหมาะสมกับปาร์ตี้ไม่ใช่รึไง? ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีเงินพอที่จะซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมด้วยซ้ำ”
