ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 166
โรสเผยรอยยิ้มให้เจนสันจากระยะไกลเพื่อบอกให้เขามั่นใจว่า ‘ไม่ต้องห่วงแม่’
ท่าทางกังวลของเจนสันดูดีขึ้นเล็กน้อย
โรสพลันยืนขึ้น ดวงตาเธอร้อนเหมือนดวงอาทิตย์ ด้วยสายตาที่เผาไหม้ของหนุ่มสาว พวกมันสาดสายตาไปที่ชายทุกคน
และสุดท้าย สายตาของเธอก็ไปตกที่จอห์น
เธอเดินเซไปหาจอห์น โอบแขนเรียวยาวของเธอรอบไหล่ของจอห์น แล้วกระซิบ “ลุงสี่ เต้นกับฉัน แล้ววันหนึ่งฉันจะตอบแทนความเมตตาของคุณ”
เหตุผลที่เธอเลือกจอห์นก็เพียงเพราะการที่เธอเต้นรำกับชายใดในตระกูลอาเรสจะทำให้เธอกำจัดทุกคนที่ใส่ร้ายและต้องการโจมตีเธอได้
เธอไม่กล้าพอจะชวนเจย์ ต่อให้เธอกล้าพอจะชวนเขา แน่นอนว่าเขาจะทำให้เธออับอายโดยปฏิเสธเธอต่อหน้าธารกำนัล
ทุกคน โดยเฉพาะเจย์ ตะลึงกับการกระทำอย่างกะทันหันของโรส
ท่ามกลางบุรุษทุกคน เธอกลับเลือกจอห์น เสือผู้หญิงคนนั้น จอห์นนั้นโด่งดังมากในเมืองอิมพีเรียลเรื่องการเต้นรำของเขา แล้วแบบนี้ตัวตลกอย่างโรสจะไม่ทำให้ตัวเองอับอายที่เต้นรำกับเขาเหรอ?
ทุกคนรอดูเธอถูกปฏิเสธจากจอห์น เพราะอย่างไรก็ตาม จอห์นเองก็พูดบ่อย ๆ ว่าเขาจะไม่รับคำเชิญของหญิงสาว สิ่งที่โรสทำไปคงจะเป็นการชวนเต้นรำ ใช่ไหมล่ะ?
อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างแปลกใจ จอห์นไม่ได้ปฏิเสธเธอ ตรงกันข้าม เขาโอบมือไปรอบเอวของเธอเหมือนสุภาพบุรุษแล้วหัวเราะ “นับเป็นเกียรติครับ”
จอห์นพาโรสไปที่ฟลอร์เต้นรํา เมื่อเพลงวอลซ์เริ่มบรรเลง พวกเขาสองคนก็ขึ้นไปบนฟลอร์ทันที
จอห์นเต้นรำอย่างชำนาญและสง่า แต่เป็นเพราะนี่เป็นภรรยาเก่าของหลานเขา เขาจึงลดท่วงท่าตลก ๆ ของเขาลง
โรสทำให้ทุกคนทึ่งด้วยท่วงท่าการเต้นรำของเธอ การขยับนั้นลื่นไหลจนทุกคนเห็นถึงความยืดหยุ่นของเธอ การแสดงท่าที่ทำได้ยากมากมายของเธอไร้ที่ติพอ ๆ กับนักเต้นมืออาชีพ
ดวงตาของเจย์เคยเต็มไปด้วยความดูหมิ่น แต่ตอนนี้ เขาขมวดคิ้วแล้วตามความคิดไม่ทัน
โรสเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่า
ไม่ใช่เพียงแค่เธอมีทักษะแฮ็คเกอร์ที่ยอดเยี่ยม
เธอยังเต้นในเพลงวอลซ์ที่ซับซ้อนที่สุดได้ และยังเต้นได้ดีมากอีกด้วย
เหล่าหญิงสาวที่เคยกล่าวดูถูกโรสต้องปิดปากของพวกเธอหลังจากเห็นการเต้นรำ พวกเธอแม้กระทั่งจ้องซิดนีย์ และโทษที่เธอทำให้พวกเธอเข้าใจผิด โรสไม่ได้ทำให้ตัวเองอับอายเลย พวกเธอต่างหาก
หลังจากพวกเขาเต้นรำจบ จอห์นก็ร้องขอเพิ่ม “คุณลอยล์เต้นรำได้ดีจริง ๆ คุณช่วยเต้นรำกับผมอีกสักรอบได้ไหม?”
อย่างไรก็ตาม โรสปล่อยมือของเขาแล้ว เธอส่ายหัวอย่างเขินอายแล้วกล่าว “ขอโทษด้วยค่ะ ฉันเพลียนิดหน่อยแล้วน่ะ”
หลังจากที่โรสลงจากฟลอร์เต้นรำ โจเซฟินก็วิ่งไปหาเจย์พร้อมจับกระโปรงไปด้วยแล้วขอร้อง “พี่ชาย สรุปว่าพี่สะใภ้เต้นรำได้ดีมาก นายช่วยขอเธอเต้นรำได้ไหม? ฉันไม่ได้เห็นนายเต้นรำมานานแล้ว นานมาก”
เจย์มองเธอด้วยสายตาเอาเรื่องและต่อต้าน
“ได้โปรด พี่ชาย มันเป็นวันเกิดของฉันนะ ทำมันเพื่อให้ความหวังในวันเกิดของฉันเป็นจริง ได้โปรด?”
ด้วยสัญญาณของการหมดหนทาง เจย์เดินไปหาโรส
