ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 210
‘แล้วเราจะช่วยเขารังแกโรสทำไมสมัยก่อน?’
ในบ้าน ก้อนความน่ารักทั้งสามได้ปีนขึ้นเตียงของตัวเองเพื่อนอนแล้ว
เจย์อุ้มโรสตรงไปที่ห้องเขา ในตอนที่เขาวางเธอลงบนเตียง โรสก็พลันเปิดดวงตาที่เต็มไปด้วยความโหยหา
เจย์ดึงเก้าอี้มานั่งตรงหน้าเธอ เขาเตือนเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง “จำเรื่องนี้ไว้โรส เธอดื่มได้อย่างมากที่สุดก็หกแก้ว และเธอต้องดื่มไวน์แดงที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิห้อง
เขาคิดว่าเธอตื่นและสร่างแล้ว แต่หลังจากมองหน้าเขาอย่างมึนงงเป็นเวลานาน เธอก็ยื่นมือของเธอไปลูบหน้าเขา
“เจย์บี้!” เธอเรียกออกมาอย่างแผ่วเบา
เจย์ตัวแข็งค้างเหมือนรูปปั้น
มีเพียงแองเจลีนของเขาที่เรียกเขาแบบนั้น
แม้แต่โจเซฟินก็ไม่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อนี้
“เธอคือแองเจลีนรึเปล่า?” เขาพยายามกดความตื่นเต้นในขณะที่รอคอบคำตอบของเธอ
พวกเขากล่าวกันว่าแอลกอฮอล์คือเซรั่มความจริง เธอจะบอกความจริงเขารึเปล่า?
เธอน้ำตาไหลพรากแล้วร้องไห้ในขณะที่ผลักเขาออกไป “ทำไมนายถึงต้องรังแกฉัน? และหลังจากยั่วโมโหฉันเธอไม่ต้องการฉันด้วยซ้ำ?”
เจย์ตะลึงแต่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
“แองเจลีน!”
การเคลื่อนไหวเดียวของเธอเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เมื่อน้ำตาของเธอไหลออกมา สิ่งสกปรกในกระเพาะของเธอก็พุ่งขึ้นอย่างน่าสิ้นหวัง เธอช่วยไม่ได้ที่จะต้องอาเจียนใส่เจย์จนหมดไสเหมดพุง
กลิ่นเปรี้ยวที่หนาแน่นทำให้สภาพจิตใจที่ดีของเจย์กระเด็นหายไปเลย
เขายืนขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แล้วทำความสะอาดห้องก่อนจะเข้าห้องอาบน้ำ
หลังจากเขากลับออกมาจากอาบน้ำ โรสก็หลับไปอีกครั้ง
บางทีเธอคงอาจจะกำลังฝันร้ายอยู่ คิ้วของเธอจึงยังคงขมวดอยู่
เจย์ยื่นมือออกไปลูบคิ้วของเธอในขณะที่กล่าวอย่างแผ่วเบา “ฉันจะไม่นังแกเธออีกแล้ว แต่เธอต้องเชื่อฟังฉัน”
“เหตุการณ์แบบคืนนี้ช่างท้าทายสมองของฉันซะจริง”
“อย่าดื่มอีก เธอดื่มแค่ถ้วยเดียวยังไม่ไหวด้วยซ้ำ”
สิ่งที่ตอบสนองต่อคำพูดของเขาคือการละเมอพูดของโรส!
หลังจากนั้นไม่นาน เจย์ก็หลับไปเช่นกัน เขาเอนตัวลงบนเตียงในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว
โรสนอนหลับไม่สนิทนัก เธอขยับตัวไปมาตลอดทั้งคืน ด้วยความหมดหนทาง เขาจึงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ซึ่งนั่นทำให้เธอหยุดการเคลื่อนไหวที่วุ่นวายลง
ในเช้าวันต่อมา
มันร้อนอย่างเผาไหม้ เนื่องจากมันเป็นเวลาสาย ๆ แล้ว
ภายในยังคงมืดเพราะผ้าม่านทึบหนาปิดกั้นแสง
โรสตื่นขึ้นมา เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ร้ายกาจนั่น เธอก็ตกใจสุดขีดทนัที
“อ๊า!” เธอตะโกนแล้วลุกขึ้น แต่เธอกลับหงายหลังล้มลงกับพื้นด้วยความอับอายเพราะเธอทรงตัวไม่อยู่
“โอ๊ย”
เจ็บปวดล้นออกมาในช่วงสั้น ๆ
เจย์เปิดตาของเขาแล้วเห็นผ้าห่มของเขาพันรอบตัวของโรส เธอนั่งอยู่บนพื้นเหมือนทาโก้ที่ถูกห่อ จ้องมองเขาอย่างหวาดกลัว
“ฉันขอโทษ ท่านอาเรส ฉันดื่มมากไปเมื่อคืน และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ตอนนี้” เธอขอโทษไม่หยุด
เจย์ลุกขึ้นนั่งอย่างอิดโรย และปกเสื้อคลุมอาบน้ำเผยให้เห็นลูกกระเดือกที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ มันน่าหลงไหล
“คืนผ้าห่มมาให้ฉัน”
เสียงของเจย์ทุ้มมาก แต่ความเหี้ยมโหดในนั้นก็ถูกกรองออกไปจนหมด
โรสคิดว่าบางทีเขาอาจจะยังไม่ตื่นดี เธอรีบส่งมันคืนให้เขา จากนั้น เธอก็โผตัวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
