ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 227
เด็กน่ารักทั้งสามยืนอยู่ตรงหน้าโรสขณะที่เธอเดินออกจากบ้านของครอบครัวอาเรสขณะที่กำลังลากกระเป๋าของเธอ
“ผมไม่อยากให้แม่ไป แม่” เจนส์วิ่งไปหาเธอและกอดเธอไว้แน่น
ร็อบบี้และเซ็ตตี้ก็เข้าไปจับมือแม่
โรสคุกเข่าลงและวางมือลงบนแก้มของเจนส์ “เจนส์ เมื่อแม่ตั้งรกรากที่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้ว ลูกสามารถพาพ่อมาเยี่ยมแม่บ่อย ๆ ได้ไหม?” เธอกล่าวอย่างแผ่วเบา
เจนส์เงียบไป เขาหันไปมองเจย์
เจย์พยักหน้า
เขาจะไปรบกวนโรสทุกวัน
โรสมีคำถามมากมายเมื่อเธอยังคงเดินออกไปพร้อมกับร็อบบี้และเซ็ตตี้
เธอคาดหวังให้เจย์หยุดเธอไม่ให้พาร็อบบี้น้อยไป แต่เธอก็แปลกใจที่เขาไม่ขัดขืนใด ๆ
‘นั่นไม่ใช่นิสัยปกติของเขา!’
รถของฌอนจอดอยู่หน้าบ้านพร้อมกับท้ายรถที่เปิดอยู่ เมื่อโรสต้องการนำกระเป๋าเดินทางที่มีน้ำหนักมากขึ้นไปในท้ายรถ เจย์ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและหยิบที่จับกระเป๋า
“ให้ผมช่วย” เขายกกระเป๋าเดินทางและวางไว้ในท้ายรถของฌอน
โรสรู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจย์ดูห่างเหินและไร้มารยาทรู้วิธีที่จะปฏิบัติตัวต่อผู้หญิงอย่างกล้าหาญแบบนี้กัน?
เธอคาดหวังว่าเขาจะไม่มีวันเปลี่ยนไปได้
เจย์เดินไปตรงหน้าฌอนอย่างสุภาพ “แล้ว โรสจะไปอยู่ที่ไหนครับ คุณเบล?”
“เธอสามารถอาศัยอยู่ในสถานที่ของผมได้ในเมืองอิมพีเรียล” ฌอนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีของฌอน ฌอนตกใจมากเมื่อได้รับการแจ้งเตือน
“ทำแบบนี้คืออะไร?”
“ค่าเช่า” เจย์พูด
ผู้หญิงคนนั้นเป็นของเขาและลูกชายก็เป็นของเขาด้วย แม้แต่คนงี่เง่าก็ยังเห็นได้ว่าเจย์กำลังประกาศการมีอำนาจเหนือโรส
ฌอนไม่รู้ว่าจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไร โรสเป็นเพื่อนที่ดีของผม ผมยินดีที่จะให้เธออาศัยอยู่ในที่ของผมฟรี… ”
“เก็บมันไว้!” เจย์กล่าวอย่างเด็ดขาด
เขายื่นมือออกไป “ให้กุญแจที่พักอีกชุดหนึ่งแก่ผมด้วย”
ฌอนรู้สึกสับสน “ผมไม่คิดว่านายจะเป็นคนเช่าสถานที่ของผม ใช่ไหม ท่านอาเรส?”
“ลูกชายของผมจะอยู่กับเธอ นายมีปัญหาไหมถ้าผมอยากไปเยี่ยมร็อบบี้ทุกเมื่อที่ผมต้องการ?”
ฌอนหยิบกุญแจชุดหนึ่งออกมาอย่างไม่เต็มใจและยื่นให้เจย์ เขากล่าวว่า”ท่านอาเรส มันโชคดีที่ผมรู้ว่าคุณไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับโรสอีกต่อไป มิฉะนั้น ผมอาจคิดว่าคุณไม่เต็มใจที่จะปล่อยเธอไป!”
เจย์ใส่กุญแจไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วหันกลับไปมองโรส “ดูแลตัวเองด้วยนะ”
โรสตกใจมาก
‘เจย์ทำตัวผิดปกติ!’
หลังจากโรสวางร็อบบี้และเซ็ตตี้ไว้ในรถแล้ว เธอก็หันกลับมาและมองไปที่เจย์ด้วยความปรารถนาดี
เจย์จับมือของเจนส์ พวกเขายังมองเธอด้วยสายตาอำลาเป็นเวลานาน
“เธอสามารถอยู่ต่อได้นะถ้าเธอไม่ต้องการไปจากเจนส์” เขาพูดแบบติดตลก
โรสเดินเข้าไปในรถและขยับไปนั่งมุมหน้าต่างประตูรถ
ฌอนเหยียบคันเร่ง และรถก็เริ่มเคลื่อนตัว
สายตาของเจย์เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวขณะที่เขามองดูรถออกไป
ฌอนปรารถนาที่จะตายทั้งเป็นกับการที่กล้าขโมยความรักของผู้หญิงของเขา
เมื่อร่างของเจย์หายไปจากมุมมองของเธอ โรสก็รู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจ
“คุณมีบ้านพักอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ไหมคะ คุณเบล?” โรสถาม
“อย่าบอกนะว่าคุณยังมีความรู้สึกกับเขาอยู่?” ฌอนกล่าว
โรสรู้สึกขมขื่น ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาเหมือนไวน์ชั้นดี มีค่ามากขึ้นตามอายุ
“ลูก ๆ ของฉันยังเรียนอยู่ในโรงเรียนอนุบาลโฮไรซอนแถวนี้!” เธอตะเกียกตะกายหาข้ออ้าง
