ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 237
หลังจากวางสายของเจย์ ฌอนก็มือของเขาก่ายแนบหน้าผาก
แนนซี่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยรองเท้าส้นสูงโดยมีได้นัดหมายไว้ก่อน ฌอนเงยหน้าขึ้นอย่างเคร่งเครียดและมองไปที่น้องสาวต่างแม่ของเขา
“ฉันได้ยินมาว่าราคาหุ้นลดลงถึงขีดจำกัดแล้ว” แนนซี่ยืนกอดอกต่อหน้าเมื่อเธอมาถึงหน้าโต๊ะทำงานของฌอน
ฌอนยืดหลังของเขาให้ตรงและพยักหน้าให้เธอ
มุมริมฝีปากของแนนซี่โค้งขึ้นอย่างเย้ยหยัน “นั่นเป็นการโอนย้ายครั้งแรกที่กล้าหาญมากเลยนะเนี่ย สำหรับประธานบริษัทคนใหม่ของเรา พี่ชาย”
ฌอนจ้องมองแนนซี่อย่างเย็นชา “พี่ได้ยินมาว่าเธอหลอกล่อท่านอาเรสไม่หยุดหย่อนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่ใช่เหรอ?”
การแสดงออกที่เอาแต่ใจของแนนซี่เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว “นั่นไม่ใช่เรื่องของนาย” เธอพูดอย่างไม่พอใจ
ฌอนยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอโกรธ “เธอไม่รู้เหรอ? ท่านอาเรสซื้อคลาวดี้ ดรีม จากพี่ไปแล้วก่อนหน้านี้เธอรู้ถึงเหตุผลเบื้องหลังไหม?”
แนนซี่แปลกใจ “ทำไมท่านอาเรสถึงซื้อคลาวดี้ ดรีม ไป? มันไม่ใช่แค่บ้านสี่ห้องธรรมดา ๆ ไม่ใช่เหรอ? ทรัพย์สินของท่านอาเรสในพอร์ตโฟลิโอของเขามีมูลค่ามากกว่านี้อีกไม่ใช่หรือไงกัน?”
ฌอนรู้สึกเหมือนสิงโตขย้ำเหยื่อ เขาถามแนนซี่ช้าๆ “ตอนนี้เธอรู้ไหมว่าใครอาศัยอยู่ในคลาวดี้ ดรีม?”
แนนซี่ขมวดคิ้วและดวงตาสีดำหดลง เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังเดินเข้าไปในกับดัก
“ใครกัน?” เธอถามด้วยความโกรธ
“โรส ลอยล์” ฌอนหายใจออกเบา ๆ ขณะนั่งดูความโกรธของแนนซี่
ร่างกายของแนนซี่สั่นสะท้านใบหน้าของเธอซีดเซียวราวกับถูกไฟฟ้าช็อต “นั่นเป็นไปไม่ได้ เขาเกลียดเธอมากไม่ใช่เหรอ?” เธอพึมพำ
“นิสัยใจคอของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดในโลก นี้ใครจะสัญญาได้ว่าจะรักกันไปตลอดชีวิต? พ่อของเราคือตัวอย่างที่ดีที่สุดของเรื่องนั้น”
แนนนี่จ้องมองเขา “พี่ยังไม่พอใจที่พ่อของเราทอดทิ้งแม่ของพี่ เพื่อแต่งงานกับแม่ของฉันอยู่หรือเปล่า?”
บาดแผลในอดีตเปล่งประกายในดวงตาของฌอนราวกับภาพหลอน แต่เขายิ้มอย่างอ่อนโยนเพื่อซ่อนความเจ็บปวด เขายักไหล่แสร้งทำเป็นไม่ยินดียินร้าย “ฉันปล่อยมันไปแล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่ได้กลับมารับตำแหน่งของบรษัท เบล แบบนี้หรอก”
เห็นได้ชัดว่าแนนซี่ไม่เชื่อ “นั่นจะดีที่สุด พี่ชาย พี่ควรซ่อนแผนของพี่ไว้ให้ดีถ้าพี่มี มันจะโชคร้ายมากถ้าฉันจับได้ว่าพี่ทำอะไรโง่ ๆ ”
ฌอนชี้ไปที่ประตู “เธอควรจะออกไปตอนนี้” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
แนนซี่ฮึดฮัดอย่างเย็นชาและออกจากที่ทำงานของเขา
ขณะที่ฌอนเฝ้ามองด้านหลังของแนนซี่การจ้องมองของเขาก็ค่อย ๆ เย็นลง
ขณะเดียวกัน โรสกลับจากห้างสรรพสินค้า ขาและหลังของเธอเจ็บปวดไปทั่วตัวในที่สุดเธอก็นั่งลงบนโครงเตียงและที่นอนใหม่
เธอคิดว่าในที่สุดเธอก็สามารถนอนลงและพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปและเห็นร่างสูงและรูปร่างที่คุ้นเคยนั้นอยู่ภายในบ้าน เธอก็ต้องตกใจอย่างมากและเกือบจะล้มลงนั่งบนพื้น
“นายมาที่นี่ทำไม ท่านอาเรส?” โรสร้องอุทาน
เด็ก ๆ ยังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเขาจะต้องปรากฏตัวในคลาวดี้ ดรีม!
เจย์เลิกคิ้ว “ฉันมาดูบ้านหลังใหม่ของฉัน มีปัญหาหรือเปล่า?”
การซื้อบ้านเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด ไม่อย่างนั้น เขาจะไม่มีข้อแก้ตัวที่ถูกต้องที่จะมาอยู่ที่นั่น
โรสเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไป “หมายความว่าไง?” เธอรู้สึกสับสน
ในที่สุดเจย์ก็หันหน้าไปมองเธอ “ที่ฉันพูด ฉันไม่ได้ทำให้ตัวเองชัดเจนอีกเหรอ หรือเธอขาดความเข้าใจ?”
โรสกัดริมฝีปากของเธอ “บ้านหลังนี้กลายเป็นของนายได้อย่างไร?”
‘นั่นคือสิ่งที่เขาหมายถึงเมื่อกี้สินะ?’
รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์ “เพราะฉันซื้อมันไง” เขาพูดอย่างลวก ๆ
ดวงตาของโรสเบิกกว้าง ตอนที่เธอเช่าบ้านหลังนี้ มันเป็นของฌอน แต่มันกลายเป็นของเจย์ได้อย่างไร?
“งั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันเป็นเจ้าของบ้านของเธอแล้ว” เจย์พูดอย่างหยอกเย้าด้วยความสบายใจของเขาเอง
