ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 266

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 266

เสียงแตรรถดังขึ้น และประตูเหล็กแกะสลักดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงออร่าของเจ้าของบ้านที่กำลังเข้ามาเมื่อมันเปิดออก ต่อจากนั้น รถโรลส์ – รอยซ์ สุดหรูก็ขับเข้าไปข้างในอย่างช้า ๆ

ทันใดนั้น หน้าต่างรถก็เปิดออก และเจย์ อาเรส ก็ชะเง้อหน้าออกไปมองที่ โรส ลอย์

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดหรือทำอะไรเลยนอกจากมองไปที่เธอ แต่ดวงตาที่น่าทึ่งของเขาก็มีชีวิตชีวา ดวงตาคู่นั้นทำให้โรสรู้สึกเคลิบเคลิ้ม

“ท่านอาเรส นายกลับมาแล้วเหรอ?”

โรสลงจากวงสวิงของชิงช้า เธอรู้สึกประหลาดใจ ท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้ก็ค่อนข้างไกลจากที่เขาทำงาน ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเขาจะไม่กลับมา

เจย์จอดรถไว้ตรงทางเปิดประตูและลงจากรถ

เขายืนอยู่ตรงหน้าโรสพร้อมกับรอยยิ้มตื้น ๆ แสดงออกถึงดวงตาของเขา เขาพูดด้วยความร่าเริงว่า “เธอรอฉันอยู่เหรอ?”

ความหวังในฉากนับไม่ถ้วนที่เขาจินตนาการมาก่อนนั้น รวมถึงแองเจลีนนั่งอยู่บนชิงช้าและรอให้เขากลับบ้าน

มันจบลงด้วยความเป็นจริงในวันนี้

โรสรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอยื่นมือไปจัดผมที่หลังหูของเธอและพูดอย่างเชื่องช้า “ท่านอาเรส ฉันมีข้อสงสัยมากมายในใจ ฉันจะคุยกับนายได้ไหม?”

เจย์กล่าวว่า “ยังมีเวลาอีกนานมากในการพิจารณาชีวิตที่เหลือของเรา ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลไปเลย เข้ามาข้างในบ้านกันเถอะ ข้างนอกลมแรง”

โรสเม้มปากของเธอ เขาจงใจหลบหน้าเธอหรือเปล่า?

เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อยที่ถูกเขาตัดบทแบบนี้ แต่แล้วเธอก็ตามเขาเข้าไปในบ้าน แล้วขึ้นไปชั้นบนกับเขา และเข้าไปในห้องของเขาพร้อมกับเขา…

เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะหาคำตอบให้แน่ชัดแล้วทำให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนกับเขา

แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรัก และแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่มีผลประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญกว่า แต่เธอก็ควรตระหนักหากเมื่อไหรก็ตามที่เธอถูกเอาเปรียบเราควรจะมีข้อตกลงกันตั้งแต่ตอนนี้

เจย์รู้ว่ามีใครบางคนกำลังไล่ตามเขาและมุมปากของเขาก็โค้งงอมีรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็ยิ้มสง่า “ปิดประตูให้ฉันด้วย”

โรสไม่ได้คิดมากและปิดประตูอย่างเชื่อฟังด้วยหลังมือเธอ

เจย์หันหลังให้เธอแล้วยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อผ้าทีละเม็ด จากนั้น โรสก็กรีดร้องด้วยความตกใจ “อ๊ะ! นายกำลังจะทำอะไร?”

“จะอาบน้ำน่ะสิ มีปัญหาหรือเปล่า?” เจย์ยิ้มเยาะเธออย่างชั่วร้าย

“ถ้านายอยากอาบน้ำ ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนล่ะ?” โรสปิดตาแล้วรีบออกไป

เสียงอันชั่วร้ายของเจย์ดังขึ้นจากข้างหลังเธอ “เรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว เธอจะต้องเขินขนาดนี้เลยเหรอ?”

โรสหน้าแดงด้วยความอับอายและรีบวิ่งออกไปเร็วยิ่งขึ้น

ปังงง…

“อุ๊ย!” โรสตื่นตระหนกและหนีไปในทิศทางใดก็ได้โดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอ ดังนั้น เธอจึงกระแทกเข้ากับแผงประตูโดยไม่คาดคิด

หลังจากถูกประตูกระแทกหน้าผากของเธอซึ่งเดิมได้รับบาดเจ็บแล้ว ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นทำให้เธอกรีดร้องออกมาดัง ๆ โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ส่วนตัวของเธอ

เจย์ก้าวไปข้างหน้าด้วยขายาว ดึงเธอขึ้น และตรวจดูอาการบาดเจ็บของเธออย่างระมัดระวัง

ในขณะที่ความเจ็บปวดค่อย ๆ ลดลง ในที่สุด โรสก็สังเกตเห็นว่าเธอเผชิญหน้ากับมนุษย์เงือกที่สวยงาม

ด้วยรูปร่างที่ผอมเพรียวและแข็งแรงแต่ยังคงหล่อเหลา รูปร่างภายในส่วนหน้าอกหรือกล้ามร่างกายที่น่าภาคภูมิใจของเขาเป็นสัดส่วนทองคำของหน้าท้องแปดแพ็คของเขาออกมา ชายคนนี้เป็นตัวอย่างคลาสสิกของคนผอมที่ดูเหมาะเป็นนายแบบสวมเสื้อผ้าแต่มีพละกำลังเหมือนในหนังซ่อนอยู่เหมือนกัน

“มันดูดีไหม?” เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้หญิงของเขากำลังจ้องมองไปที่กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา เจย์ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

โรสรีบมองไปทางอื่นและหันหลังให้เขา เธอพูดอย่างไม่ต่อเนื่องว่า “ฉัน… ไม่ได้ตั้งใจที่จะมองนาย…”

เขาหันหลังให้เธออย่างหยิ่งผยองเพื่อเผชิญหน้ากับเขา “แค่มองมาที่ฉันถ้าเธอต้องการ เรากำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นาน หลังแต่งงาน เราจะต้อง ‘เปิดใจซึ่งกันและกัน’ ”

เขาจงใจเน้นวลีที่ว่า ‘เปิดใจให้กันและกันอย่างเต็มที่’ และโรสก็อดไม่ได้ที่จะคิดไตร่ตรองมัน

พวกเขา ‘เปิดใจซึ่งกันและกัน’ เมื่อเจ็ดปีก่อน หรือว่าเธอฝืนตัวเองกับเขา?

“นาย…” หูของเธอพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะที่เธอหน้าแดง และเธอก็รีบเปิดประตูหนีออกไปทันที

เจย์อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม