ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 281
รถโรลส์-รอยซ์ คันหรูเคลื่อนตัวจากตลาดดอกไม้สู่โรงแรม แชงกรีล่า ที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางเมือง
ในช่วงเวลาเดียวกัน เซ็ตตี้น้อยที่เหนื่อยล้าจากการร้องไห้กำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดของคุณแม่ หนูน้อยละเมอออกมาเป็นครั้งคราวในขณะที่หลับอยู่ว่า “หนูไม่ต้องการคุณพ่อ คุณพ่อคือคนไม่ดี”
ดวงตาของโรสแดงกร่ำและหัวใจของเธอของเธอรู้สึกราวกับถูกกรีดด้วยมีด
ฉับพลันเสียงเคาะประตูของโรงแรมก็ดังขึ้น โจเซฟินมองไปที่พี่สะใภ้ผู้ที่ดูอ้างว้าง ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“พี่สะใภ้ มาเร็วค่ะ”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกของโจเซฟิน โรสวางเซ็ตตี้น้อยลงบนเตียงก่อนจะเดินมาที่ประตู
ด้านนอกของประตูคือทะเลดอกกุหลาบสีแดงสด
พื้นถูกปกคลุมไปด้วยกลีบดอกไม้ชั้นหนา โดยมีดอกสีขาววางไว้ชั้นบนเป็นแถวทั้งสองข้างของพื้นทางเดิน ในชั้นสีขาวนั้นมีการจัดดอกกุหลาบเป็นรูปหัวใจ
หลังจากนับแล้ว จะมีทั้งหมด 11 แถว
โจเซฟินมองดอกไม้ทั้งหมดด้วยความประหลาดใจ “พี่อยากจะได้ดอกกุหลาบสักกี่ดอก?”
โรสมองโจเซฟินและตอบพร้อมรอยยิ้ม ““ เจ้าเด็กสำรวยคนไหนที่เธอดึงดูดความสนใจในครั้งนี้อีกล่ะ?”
โจเซฟินยังอึ้งตาค้าง “โรแมนติกจัง ถ้ามีคนมาทำแบบนี้ให้ฉัน ฉันจะแต่งงานกับเขา”
ทันทีที่โจเซฟินพูดจบ เจย์ก้าวเท้าออกมาจากมุมหัวบันไดอย่างเด็ดเดี่ยว
โจเซฟินรีบปิดปากและกลืนคำพูดที่เหลือลงคอ “แกล้งทำเป็นเหมือนไม่ได้พูดอะไรแล้วกันนะ” เธอบอกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้อง
เมื่อได้พบเจย์ ดวงตาดำของโรสนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย
“ท่านอาเรส คุณมาทำอะไรคะ?” โรสไม่เข้าใจว่าอะไรคือจุดประสงค์ของการกระทำที่ดูน่าลำบากของเขา
เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าโรส สองมือล่วงกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางที่ดูสบาย ๆ แต่ยังคงสง่างามราวกับเจ้าชาย
“เธอไม่รู้หรอ? ฉันกำลังจีบเธออยู่ไง”
โรสตบหน้าผากด้วยความปวดหัว “ท่านอาเรส ขอโทษนะคะ ดอกกุหลาบมันเหี่ยวง่าย ฉันคงรับความปรารถนานี้ไว้ไม่ได้เพราะมันช่างเป็นรักที่อายุสั้น”
โรสพูดจบก็หมุนตัวเข้าห้อง ก่อนจะปิดประตูเสียงดังลั่น
แผนการจัดส่งดอกไม้ของเจย์เท่ากับล้มเหลว
เกรย์สันมองคุณอาเรสที่ถูกปฏิเสธอย่างตะลึงงัน
โรสคือคนเดียวในโลกที่กล้าทำให้ท่านอาเรสอับอาย
เขากล้ารับประกันได้เลยว่าจุดจบของโรสจะต้องไม่สวยแน่
เจย์มองเกรย์สัน และเกรย์สันทำได้เพียงเดินหนีไปด้วยความกลัว
“นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าเมื่อพูดถึงเรื่องของผู้หญิง จอห์นมักจะประสบความสำเร็จ?” เจย์ทำหน้าบึ้ง
สมองของเกรย์สันแทบจะระเบิด “ผู้หญิงที่ท่านจอห์นจีบมักจะเป็นคนดังในอินเตอร์เน็ตนี่ครับ บางทีวิธีพวกนี้อาจจะใช้ไม่ได้กับผู้หญิงที่ดี”
เจย์ทำท่าคิดก่อนจะยิ้มน้อยเล็ก ๆ ตรงมุมปาก
แน่นอนว่าแอลเจลีนของเขาจะเป็นเหมือนกับคนที่ไม่มีสาระและหยาบคล้ายแบบนั้นได้อย่างไร?
“ไปเปิดประตู” เจย์บอกอย่างเย็นชา
เกรย์สันกดกริ่ง
ไม่มีการตอบรับ
ใบหน้าของเกรย์สันซีด เขาชำเลืองมองท่านอาเรสที่ไม่มีวี่แววจะบอกให้เขาหยุดกดกริ่ง เขาจึงต้องกดต่อไป
เสียงกดกริ่งดังต่อไปโดยไม่มีท่าทางว่าจะหยุด
ภายในห้อง
โจเซฟินวางคางลงบนมือข้างหนึ่งในขณะที่จ้องมองโรส
“พี่ชายคนนี้ของฉัน เขาเหมือนคนที่ถูกกำหนดมาแล้วให้อยู่คนเดียว มาวันนี้เขามอบดอกไม้ให้ผู้หญิง นี่อาจจะเป็นครั้งเดียวเลยที่เราจะได้เห็นพระจันทร์เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน พี่สะใภ้ พี่ชายของฉันอาจจะตกหลุมรักพี่เข้าแล้วหรือเปล่า?”
โรสยิ้มอย่างขื่นขม “เขาอาจจะไม่ได้เกลียดพี่เหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่ฉันเดาว่าเขาแค่สนใจเรื่องขื่อเสียงของเด็ก ๆ เขาไม่ได้ชอบฉันจริง ๆ หรอก”
โจเซฟินหรี่ตาลง เธอรู้ว่าพี่ชายคนโตของเธอชอบแองเจลีน เธอคือรักที่ยังเจ็บปวดและที่ฝังใจ
ตั้งแต่เด็ก พี่ชายของเธอเป็นคนที่ยึดติดกับสิ่งที่เขาชอบ เขามักจะลังเลเวลาที่ต้องทิ้งของที่เคยใช้มาก่อน จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลืมแองเจลีนได้ไวขนาดนี้
