ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 314

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 314

“นอกจากนี้ ระบบเครือข่ายของบริษัทยังถูกการส่งมอบกับสำนักงานบริหารระดับกลาง… ถ้าฉันเดาไม่ผิดมีคนทรยศในแผนกรักษาความปลอดภัยทางเครือข่ายคอมพิวเตอร์ในบริษัทของคุณ…”

จอร์จดูค่อนข้างใจเย็น เมื่อโรสปิดหน้าจอและหันไปมองเขา เธอได้ยินเขาถอนหายใจเบา ๆ

มันเห็นได้ชัดว่าเขารู้สาเหตุของการล่มสลายของบริษัท เซเวียร์ แล้ว

“นายมีความเชี่ยวชาญมาก” จอร์จกล่าวชมเธออย่างราบเรียบ

โรสไม่พูดอะไรสักคำและรอประโยคต่อไปของเขาอย่างเงียบ ๆ

อย่างไรก็ตาม จอร์จไม่มีความไว้วางใจในตัวเธอมากพอและเพียงพูดอย่างเฉยเมยว่า “บริษัท เซเวียร์ และบริษัท เบล แห่งเมือง อิมพีเรียล มีการทับซ้อนกันในขอบเขตธุรกิจเดิม นำไปสู่การแข่งขันที่รุนแรงระหว่างทั้งสองบริษัท ในอดีตเมื่อนายท่านชราเซเวียร์ของเรายังอยู่บริษัท เบล ไม่กล้าที่จะต่อต้านเราอย่างหน้าด้านเนื่องจากศักดิ์ศรีของนายท่านชรา แต่หลังจากที่นายท่านชราเซเวียร์ป่วย บริษัท เบล แย่งลูกค้านับไม่ถ้วนจากบริษัท เซเวียร์ อย่างไม่หยุดหย่อน”

จอร์จพูดถึงจุดนี้และหยุดคำพูดของเขา

ดวงตาของโรสสว่างขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว เธอกล่าวในขณะที่ลุกเป็นไฟ “วิธีการของบริษัท เบล ในการใช้นักเจาะเครือข่ายคอมพิวเตอร์เพื่อขโมยความลับของบริษัท เซเวียร์ นั้นน่ารังเกียจอย่างแท้จริง”

จอร์จตอบว่า “โลกธุรกิจเป็นเหมือนสนามรบ บริษัท เซเวียร์ เคยถูกทำให้ประสบความสำเร็จในการจัดตั้งโดยบริษัท เบล เนื่องจากความด้อยกว่าของเรา”

โรสระงับความโกรธของเธอ บริษัทเบลจะต้องจ่ายในสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้ และเธอจะทำให้พวกเขาจ่ายอย่างสาสม อย่างไรก็ตามมันยังไม่ถึงเวลา

“ท่านเซเวียร์ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องทำให้มันกลับมา เราต้องหาโอกาสทำกำไรให้มากที่สุดด้วยต้นทุนที่ต่ำที่สุด… ผมสงสัยว่าท่านเซเวียร์มีความรู้ความเข้าใจบ้างหรือไม่?”

จอร์จให้แง่คิดและกล่าวว่า “อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ต้องการผู้มีความสามารถทางเทคโนโลยีขั้นสูง แต่บริษัท เซเวียร์ กำลังอยู่ในสภาพทรุดโทรม ไม่มีเงินทุนสำหรับเราในการตักตวงผู้ความสามารถใหม่ ๆ และเราไม่สามารถว่าจ้างผู้มีความสามารถที่ได้รับค่าตอบแทนสูงไว้ได้”

โรสเสนอแนะ “แล้วอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ล่ะ? หากคุณถ่ายทำภาพยนตร์ต้นทุนต่ำ มันสามารถให้ประโยชน์สูงสุดได้อย่างยิ่งใหญ่ เมื่อถึงเวลาชื่อเสียงของบริษัท เซเวียร์ จะกลับคืนมา ผลกำไรจากภาพยนตร์และโทรทัศน์ไม่ได้น้อยเลย คุณเคยคิดที่จะเดินตามเส้นทางนี้หรือไม่ท่านเซเวียร์?”

จอร์จตอบว่า “ฉันเคยคิดแล้ว แต่บทภาพยนตร์ยอดนิยมที่เป็นทรัพย์สินทางปัญญานั้นยากที่จะได้มา ยิ่งไปกว่านั้นดาราชั้นนำในปัจจุบันถูกผูกขาดโดยบริษัท อาเรส และบริษัท เบล การใช้บทภาพยนตร์ที่ไม่เป็นที่นิยมและดาราใหม่มีความเสี่ยงเกินไปและฉันไม่กล้าเสี่ยง”

โรสโต้กลับ “ท่านเซเวียร์ ทำการใหญ่อย่ามัวแต่คิดเล็กคิดน้อย”

จอร์จเป็นคนที่มีบุคลิกระมัดระวังและขาดจิตวิญญาณที่รักการผจญภัย ข้อเสนอของโรสทำให้เขาวุ่นวายใจ “ฉันจะต้องพิจารณาก่อน”

โรสไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้ แล้วทันใดนั้นเองเธอก็จำสิ่งที่ท่านปู่บอกกับเธอในแผนกพยาบาลได้ จิตใจของเธอโอนเอนโดยไม่รู้ตัว

“ท่านเซเวียร์ ตระกูลเวเวียร์และตระกูลอาเรสเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดกันทั้งครอบครัว ตอนนี้บริษัท เซเวียร์ ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ทำไมคุณไม่ขอความช่วยเหลือจากบริษัท อาเรส ล่ะ? แน่นอนว่าบริษัท อาเรส จะให้ความช่วยเหลือเพื่อเห็นแก่ความหลัง… ”

ดวงตาของจอร์จเปลี่ยนเป็นสีเข้มและดุร้าย “นายคิดว่าฉันไม่เคยขอความช่วยเหลือจากตระกูลอาเรสหรือ? ปัจจุบันอาเรสการภาพยนตร์ เป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดและมีอิทธิพลมากที่สุดในประเทศ แต่ล่าสุดบริษัทถูกควบคุมโดยหัวหน้าครอบครัวอาเรสลำดับที่สองหรือเจคอป อาเรส เราเป็นเพื่อนกันเมื่อไม่กี่ปีก่อน แต่ทัศนคติของเขาที่มีต่อฉันเปลี่ยนไปหลังจากการล่มสลายของบริษัท เซเวียร์…”

โรสกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ท่านเซเวียร์ หากคุณไม่สามารถขอความช่วยเหลือดี ๆ ได้ก็ใช้กำลัง ”

จอร์จมองไปที่ ‘เขา’ “นายมีแผนการ?”

โรสกล่าวต่อว่า “ท่านเซเวียร์ เมื่อคนเลี้ยงแกะทะเลาะวิวาท หมาป่าคือผู้ชนะ”

“แล้วใครแล้วใครคือคนเลี้ยงแกะ?” จอร์จสอบถาม

โรสยื่นฝ่ามือออกมาดู เหมือนกับว่าเธอมุ่งมั่นที่จะชนะ “อาจเป็นการต่อสู้ระหว่าง พวกอาเรส และ พวกเบล หรือสงครามภายในระหว่างตระกูลอาเรสและตระกูลเบล ตราบเท่าที่เราสามารถทำให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของพวกเขาพิการได้ บริษัท เซเวียร์ จะหาทางออกจากสถานการณ์นี้ได้”

จอร์จรู้สึกงุนงงอย่างที่สุด ‘แองจ์ไม่เพียงแต่ฉลาดเท่านั้น แต่เขายังมีกำลังใจที่แข็งแกร่งด้วย เขากล้าที่จะท้าทายทั้งตระกูลอาเรส และตระกูลเบล เลยหรือ? ’

จากนั้นจอร์จหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าสตางค์และโยนมันไปให้โรส “เช่นนั้นนายก็ควรไปที่เมือง อิมพีเรียล เงินในบัตรเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ จากฉัน รหัสผ่านคือวันเกิดลูกสาวของฉัน zl0919”

โรสจับการ์ดจากธนาคารเจพีมอร์แกนและยิ้มสดใส “ได้เลยครับ”

หลังจากโรสจากไป จอร์จเฝ้ามองขณะที่แผ่นหลังของเธอค่อย ๆ จางหายไปจากทางเดิน เด็กหนุ่มดูอ่อนแอ แต่ ‘เขา’ ก็แสดงเจตจำนงที่ดื้อรั้น

จอร์จรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นระรัวและนามบัตรที่เขากำอยู่ในมือก็รุ่มร้อน

เขาค่อย ๆ ยื่นกำปั้นออก และพลิกนามบัตรของโรสไปอีกด้าน เมื่อเขาเห็นชื่อ ‘แองจ์ ลิน’ มีน้ำตาจาง ๆ คลออยู่ในดวงตาของเขา

แองเจลีน!