ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 330

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 330

เจย์ได้คาดการณ์ไว้แล้ว ตามวัยของปู่ต้องมาพร้อมกับความรู้สึกอ่อนไหว ซึ่งทำให้เขาอ่อนลงและมีความเป็นคนใจดีมากขึ้น

“ถ้าปู่รู้สึกเสียใจ ผมจะให้พวกเขากลับมาเยี่ยมได้เสมอ”

ท่านปู่โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “เด็กนอกสมรสมักจะมีจิตใจที่ซับซ้อน ฉันเกรงว่าการรับพวกเขาเข้ามาในครอบครัวอาจผลักดันให้ลูก ๆ ที่ชอบด้วยกฎหมายจนปัญญาที่จะคิดแก้ไขปัญหาต่าง ๆ”

เจย์ยิ้ม “ผมจะทำหน้าที่ของผมในฐานะพี่ชายให้ได้”

ท่านประธานอาเรสพูดว่า “ฉันรู้สึกโล่งใจมากที่รู้ว่านายมีความคิดเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นสำเนาของพ่อแม่และจะไม่หยุดนิ่งเพื่อแย่งชิงอำนาจ พวกเขาอาจไม่ซาบซึ้งในความปรานีของนาย ลูกชายของเจมส์ จีนส์ อาจทำได้ไม่ดีนัก แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นเด็กไร้เดียงสา ให้พวกเขามาหาได้และอธิบายสิ่งนั้นให้พวกเขาด้วย”

เจย์ตอบว่า “ผมเข้าใจครับ”

วันจันทร์ก็มาถึง และยีนส์ก็ไปสวนคฤหาสน์กับเรือเฟอร์รารีของเขาเช่นกัน

วันนี้เขาแต่งกายอย่างงดงานหรู่หราสุด ๆ เขาสวมชุดสูทสีแดงที่ดูเหมือนจะเน้นย้ำถึงรูปลักษณ์ที่แตกต่างกับตัวเขาเท่านั้น

ร็อบบี้น้อย เจนสัน และ เซ็ตตี้น้อย กำลังเล่นอยู่ในสวนขณะนั้น จีนส์ยืนผิวปากเพื่อดึงดูดความสนใจของพวกเขา “มานี่หน่อยสิ เจ้าซาลาเปาน้อย บอกลุงหน่อยสิ วันนี้ลุงจีนส์ของเธอดูหล่อหรือไม่?”

เด็ก ๆ พยักหน้าอย่างเคารพ

ถึงกระนั้น จีนส์ก็ต้องขุดหลุมฝังศพของตัวเอง “หล่อกว่าพ่อของเธออีกเหรอ?”

ร็อบบี้น้อยกล่าวว่า “คุณลุงจีนส์คะ สีเสื้อผ้าของลุงเหมือนผู้หญิงมาก”

เซ็ตตี้น้อยกล่าวเสริมว่า “คุณลุงดูเหมือนเพื่อนเกย์ที่ดีที่สุดเลยล่ะ”

เจนสันเข้ามาแทรกด้วย “คุณลุงชอบแต่งตัวเป็นแบบเกย์หรอครับ? เกือบจะเหมือนว่าคุณลุงกำลังพยายามบอกคนทั้งโลกว่าคุณลุงเป็นเกย์หรืออะไรสักอย่าง”

จีนส์รู้สึกหมดกำลังใจ “พวกหนูก็เหมือนกับพ่อของพวกหนู พวกหนูไม่สามารถพูดอะไรดี ๆ ได้เลยใช่ไหม?”

เจย์ถามหลังจากโผล่ออกมาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น “นายมาที่นี่ทำไม?”

จีนส์ยิ้มอย่างตั้งใจ “เจย์ ฉันรู้ว่านายเป็นคนมีงานยุ่ง ดังนั้นมันก็ควรแล้วที่นายลืมไป ฉันมาที่นี่เพื่อพานายไปที่บริษัท เบล ไง เพื่อที่นายจะได้ล้างแค้นให้ฉัน”

เจย์เพียงเสนอสิ่งที่ดีกับจีนส์อีกครั้งหนึ่ง “ถอดชุดป่าเถื่อนที่นายสวมอยู่ตอนนี้ออกไปก่อน นายต้องดูเป็นส่วนหนึ่งว่าเราจะไปคุยธุรกิจกันนะ”

จีนส์สะอื้นอย่างขมขื่น “อย่าพูดเหลวไหล เจย์! นี่เป็นสีที่ดีมากเลยนะ”

เจย์สั่งว่า “นายใส่เสื้อผ้าของฉันได้”

จีนส์ร้องไห้อย่างเศร้าใจ “ทำไมนายต้องทำตัวเหมือนคนแก่ขี้อายด้วย เจย์ อาเรส?”

ครู่ต่อมา เจย์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อยีนส์เดินออกมาในชุดสูทสีเทา “ดูดีทีเดียว”

“ส่วนไหนกันที่ดูดี? ฉันดูเหมือนคนแก่ซะมากกว่า”

เจย์ตอบว่า “เตรียมไปส่งหลานสาวและหลานชายของนายไปโรงเรียนอนุบาล”

หลังจากนั้นยีนส์ก็รู้ว่าเขาถูกหลอก “เดี๋ยวก่อนนะ นายจะให้ฉันเปลี่ยนเป็นชุดทางการเพื่อส่งพวกเขาไปโรงเรียนงั้นเหรอ? แล้วนายล่ะ?”

“ฉันกำลังรับสัญญาของนายคืนอยู๋นี้ไง”

จีนส์พูดไม่ออก “ … ”

จีนส์บ่นไม่หยุดขณะพาเด็กน่ารักทั้งสามคนไปโรงเรียนอนุบาลโฮไรซอน “พ่อของพวกหนูโง่หรือเปล่า? ทำไมพวกหนูถึงอาศัยอยู่ที่นั่นอีกทั้งที่พระเจ้าบางคนยังรู้ว่าพื้นที่นั่นเป็นชนบทแล้วพวกหนูต้องเข้ามาเรียนที่โรงเรียนอนุบาลโฮไรซอนอีกที่เลยนะ?”

ร็อบบี้น้อยลากคำพูดของเขา “คุณลุงจีนส์!”

“บ้าหรอ อย่าเรียกฉันว่า ‘ลุง’ นายทำให้ฉันฟังดูแก่”

เจนสันเห็นด้วย “ร็อบบี้ ไม่ผิดสักหน่อยครับ”

จีนส์ถอนหายใจ “พวกหนูกำลังจะฆ่าฉันในวันเดียวนี้”

ร็อบบี้น้อยปลอบใจเขา “คุณลุงจีนส์ครับ คุณสามารถไปพบกับคุณพ่อได้หลังจากส่งพวกเราไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว”

เมื่อมองไปที่ชุดที่เขาถูกบังคับให้สวมในที่สุด จีนส์ก็เข้าใจว่าเจตนาของเจย์คืออะไร

“ที่จริง ไม่มีใครรู้จักพ่อดีเท่ากับลูกชายของตัวเอง!”