ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 332
โชคดีหรอกนะ ที่ความรังเกียจของเขาถูกซ่อนไว้อย่างดี จู่ ๆ นิ้วเรียวของเขาบีบนิ้วที่ไม่ขัดขืนของโรสอย่างสง่างาม เจย์หันไปจ้องมือเล็ก ๆ ของเธอก่อนที่จะกลืนปิดคลุมมันเข้าไปด้วยมือที่ใหญ่กว่าของเขา
ความรู้สึกคุ้นเคยกลับคืนมา
ปลายนิ้วเรียวและอ่อนนุ่มของเธอถูกจับไว้ในมือของเขา
ความดีใจเป็นประกายในดวงตาของเขา
แต่แล้ว โรสบ่นอยู่ภายใน ทำไมเขายังไม่ผลักเธอออกไป? คิดว่าเธอจะได้เข้าไปสู่ระดับของความไร้ยางอายเช่นกัน
กำลังที่ตจะยอมแพ้ แต่เธอกลับดันตัวเองเข้าไปในอกของเขามากขึ้น การกระทำเช่นนี้แสดงควบคู่ไปกับการแต่งกายท่อนบนที่บอบบางของเธอและการที่เธอไม่สวมเสื้อคาร์ดิแกนนั้นแทบจะไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นผู้หญิงที่สง่างาม
ความเย็นชาอยู่ในดวงตาของเจย์ทันที
มีเสน่ห์ดึงดูดลูกค้าด้วยเสน่หาแบบนี้ของเธอได้อย่างไรกันฌอน? ความกระทำชั่วร้ายอะไรกัน
เมื่อเหลือบมองไปที่เขา โรสก็ยิ่งดุร้ายและคล้องแขนของเธอไว้รอบคอของเจย์ แววตาเย็นชาของเขาทำให้เธอเชื่อว่าแผนของเธอได้ผล…
เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน “ท่านอาเรสมาที่นี่เพื่อรับบทภาพยนตร์ของ นภาเดือนหงาย ในวันนี้เหรอคะ? คุณเป็นคนใจแคบ ไม่ใช่เหรอท่านอาเรส… ”
เจย์เหลือบมองผู้หญิงในอ้อมแขนอย่างสิ้นหวัง เธอเคยคิดบ้างไหมว่าเธอไม่อาจต้านทานเขาได้หรอกนะ? ถึงกระนั้น เธอก็เลื้อยไปที่เขาเหมือนงู
“บริษัท อาเรส ไม่สามารถใส่ใจน้อยลงเกี่ยวกับบทภาพยนตร์เพียงอย่างเดียวสินะ” แขนรอบ ๆ โรสกระชับแน่น
“ฉันแค่อยากรู้ว่านายคิดอะไรอยู่ที่จ้างเลขาของนาย ฌอน? เธอมีความสามารถมากพอที่จะขโมยธุรกิจของยจีนส์ขนาดนั้นกัน”
โรสพยายามหายใจราวกับว่าอากาศถูกบีบออกจากปอดของเธอ
“ตอนนี้คุณก็รู้แล้ว ท่านอาเรส ฉันเป็นคนที่ขโมยสัญญาของท่านจีนส์มาเอง” โรสกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา แม้ว่าจะมีความรู้สึกเศร้าหมองอยู่ในใจก็ตาม
เจย์ยกคางของเธอขึ้นมา “เธอเป็นคนที่มีความสามารถ แม้ว่าฉันจะต้องเตือนเธอก็ตาม แต่ความสำเร็จนั้นที่ต้องการมากกว่าแค่บทภาพยนตร์ที่ร้อนแรงนี้ เธอจะต้องมีนักแสดงชั้นยอดเช่นกัน”
“มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ท่านอาเรส เรามีนักแสดงระดับแนวหน้าของเราที่บริษัทเบลอยู่แล้ว”
เจย์ยิ้ม “มีนักแสดงชั้นยอดคนเดียว โง่ ๆ เนี่ยนะ”
รอยยิ้มของโรสจางลงขณะที่เธอมุดตัวออกจากอ้อมแขนของเขา
ทำให้รอยพับบนกระดุมของเขากลับมาเรียบเนียน รอยยิ้มหยิ่งผยองกระจายไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาของเจย์
รอยยิ้มอาจจะเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนนึกถึงดอกสาลี่ที่กำลังเต้นรำท่ามกลางสายลมในฤดูใบไม้ผลิ มันเป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและมีเสน่ห์ที่ใคร ๆ ก็หลงตัวเองได้ง่าย ๆ
ฌอนโกรธมาก เจย์กำลังประกาศสงครามอย่างเปิดเผย
ตอนนี้บริษัท เบล ได้รับบทภาพยนตร์แล้ว พวกเขาต้องต่อสู้กับบริษัท อาเรส เพื่อรับนักแสดงชั้นนำด้วย
ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังอยู่ในการต่อสู้ที่ยากลำบากอีกครั้ง
ในขณะนั้นก็ถึงจุดเปลี่ยน
เจย์พูดออกมา จับพวกเขาโดยไม่ระวังตัว “แล้วเราจะทำแบบนี้ได้อย่างไร ฌอน เบล? นายให้เลขาที่งดงามของนายกับฉันและนายสามารถมีนักแสดงชั้นยอดของเราได้”
ฌอนและโรสช่วยกันจับตาดู
‘และแล้ว ชายคนนี้จึงมาพร้อมกับแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นอยู่’
ฌอนยิ้ม “คุณโชคดีแน่นอน ออร์คิด ท่านอาเรสได้จินตนาการถึงพรสวรรค์ของคุณแล้ว”
โรสสูดลมหายใจเย็น ๆ เจย์มาเพื่อต้องการเธอจริงงั้นหรือ?
เขามาที่นี่เพราะเขาต้องการความสามารถของเธอ หรือเขาเคยเห็นตัวตนของเธอแล้ว?
“ฉันรู้สึกยินดีกับสิ่งที่ฉันเป็นอยู่แล้วตอนนี้ ท่านอาเรส ฉันผูกกับบริษัท เบล ด้วยสัญญา ฉันไปไม่ได้ในตอนนี้” โรสยอมตายก่อนที่เธอจะปล่อยให้เขาจับเธอเป็นเชลยอีกครั้ง
ดวงตาอันแหลมคมของเจย์เลื่อนกลับไปที่ฌอน “สัญญาไม่ใช่การกระทำของทาส แล้วมันต้องชดใช้ค่าเสียหายจากการผิดสัญญาเท่าไหร่? ฉันจะจ่ายค่าเสียหายให้”
การแสดงออกของฌอนมืดลง “สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับค่าตอบแทน บริษัท เบล แค่เพียงต้องการทักษะพิเศษของออร์คิดครับ ท่านอาเรส!”
โรสกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “บริษัท อาเรส เต็มไปด้วยความสามารถทุกประเภทและฉันอาจไม่จำเป็นเท่าที่ฉันอยู่ที่นี่หรอกนะ ไม่ต้องพูดถึง ฉันอยากเป็นหัวสุนัขมากกว่าหางของสิงโต ฉันมีความสุขที่นี่ในบริษัท เบล”
“คุณเป็นผู้หญิงคนแรกในเมือง อิมพีเรียล ที่ปฏิเสธฉัน ออร์คิด”
เช่นเดียวกับคน ๆ หนี่ง
