ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 337
”ทำไม?”
“ทำไม อะไร?”
“เธอไม่ได้บอกว่าจะไม่ทอดทิ้งเด็ก ๆ อีกแล้วเหรอ?” เจย์จ้องมองเธออย่างตั้งใจ
โรสหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ ไม่กล้าสบตากับเขา
“มองฉันสิ” น้ำเสียงของเจย์สั่งให้เชื่อฟัง
โรสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตาม
“ฉันมองข้ามความผิดพลาดของเธอที่ทำไปได้ แต่เธอไม่น่าจะกล้าทิ้งลูก” เจย์หลับตาข่มอารมณ์ให้ได้มากที่สุด
โรสโพล่งว่า “ฉันจะไม่ทิ้งพวกเขา” เธอกล่าวด้วยความมั่นใจ
ดวงตาของเจย์เบิกโพลงเผยให้เห็นแววตาที่ร้อนแรง ดวงตาคมของเขาพุ่งผ่านสีหน้าจริงจังของโรส
“แต่เธอได้ทิ้งพวกเขาไปแล้วนี่ จริงไหม?” เขาพูดอย่างเย็นชา
ริมฝีปากของโรสกระตุกเพื่อตอบโต้ แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงเงียบอยู่
ในใจของเธอปรากฏความทรงจำเกี่ยวกับเซย์น เขาเคยใช้ชีวิตแบบไร้สาระแต่ก็ยอมทิ้งสถานะที่มีราคาแพงเพื่อเริ่มต้นธุรกิจของเขา เธอนึกถึงความเหงาในสายตาของแม่และความสิ้นหวังที่หมดหวังในสายตาของพ่อขณะที่แม่เลี้ยงของเธอล้อเลียนเขา นี่คือชายคนเดียวกับที่เคยเขย่าเมืองนกนางแอ่นด้วยความยิ่งใหญ่ของเขา ในที่สุด เธอก็นึกถึงปู่ของเธอที่รักเธอมากที่สุดที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลราคาถูก เนื่องจากพวกเขาไม่มีเงินสำหรับการรักษาที่ดีขึ้น…
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอ
เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง
เธอจะมีครอบครัวเซเวียร์ให้กลับขึ้นมาอีกครั้งโดยมีเงินต้นทุนใช้จ่ายทั้งหมด!
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอุทิศตัวเองให้กับโลกธุรกิจคลุกคลีกับสมาชิกจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงทุกประเภท หากเธอต้องการประสบความสำเร็จในภารกิจที่ยากลำบากเช่นนี้
โดยเฉพาะกับเขาเท่านั้นที่เธอจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับลูก ๆ ของเธอ
เมื่อถึงเวลาที่เธอได้รับเกียรติจากตัวเธอเอง เธอก็จะต่อสู้กับเขาอย่างยุติธรรมและยุติธรรมในศาลเพื่อยึดเอาตัวลูก ๆ กลับมาอยู่กับเธอ
“ทำไมเธอไม่พูด?”
เจย์จ้องมองเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมีเรื่องมากมายในหัวของเธอโดยตัดสินจากสายตาของเธอที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
โรสจ้องกลับด้วยแววตาที่บอบบาง “แล้ววันหนึ่ง ท่านอาเรส ฉันพาลูก ๆ กลับคืนมา”
สายตาเย้ยหยันที่มุมตาของเจย์ “เธอกำลังยั่วยุฉันเหรอ?”
โรสไม่เกรงกลัว “ใช่!”
เจย์ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาเธอ ออร่าอันยิ่งใหญ่ของเขาเติมเต็มช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างพวกเขา
“ดี ดีมาก” ริมฝีปากบางของเขาถูกดึงให้เอียงอย่างชั่วร้าย
แมวป่าตัวน้อยที่เขาสอนเติบโตขึ้นแล้ว และตอนนี้เธอกำลังใช้กรงเล็บ ข่วนเขาด้วยกรงเล็บที่แหลมคมของเธอ
จากน้ำเสียงที่ชวนให้หลงใหลของเขา โรสแทบจะได้ยินเสียงเปิดโปงจากการที่ฟันของเขาเสียดสีกัน
เขาต้องรู้สึกหงุดหงิด
ในขณะนั้น ด้วยดวงตาแดงก่ำ เจย์จับข้อมือของเธอ “บอกฉันมาสิ ว่าเธอต้องต่อสู้กับฉันด้วยอะไร?”
การจับของเขาทำให้ข้อมือของเธอเจ็บปวด
โรสจ้องมองมาที่เขาอย่างว่างเปล่า เขาไม่เคยหงุดหงิดเท่าวันนี้เมื่อเธอยั่วยุเขาอย่างไม่เกรงกลัวเท่านี้มาก่อน
ความผิดหวังดูเหมือนจะมาพร้อมกับความโกรธของเขา
“ฉันจะเริ่มธุรกิจของตัวเองเป็นเพื่อนร่วมมือกับคนดังทุกประเภทที่ร่ำรวย…” เธอระบุสิ่งที่เธอจะทำ
มันถูกเล่นงานเขาอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาสอนเธอหรือ?
ร่องรอยความโกรธของเจย์ทั้งหมดพลันหายไปเหลือเพียงความสนุกสนานในดวงตาของเขา
โรสรู้สึกหงุดหงิด ทันใดนั้น เธอก็ตะคอกด้วยความหงุดหงิด “ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่ยิ่งใหญ่พอที่จะแข่งขันกับนายได้ด้วย…”
คำกล่าวอ้างดังกล่าวทำให้เจย์โกรธในอก
เขาจับข้อมือของโรสแน่น ความเจ็บปวดคุกคามน้ำตาที่จะไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
“โอ๊ย โอ๊ย ปล่อยฉันไป”
น้ำเสียงของเจย์เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว “เธออยากแต่งงานกับใคร?”
“ทำไมนายถึงสนใจ? สิ่งที่นายต้องรู้ก็คือเขาจะอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษและหล่อเหลามากกว่านาย…”
“ฌอน เบล หรือเปล่า?” เจย์รู้สึกว่าตัวเองแทบคลั่งเมื่อคิดว่าเธอทิ้งเขาไปหา ฌอน เบล
โรสมีความคิดขึ้นมาจากด้านในหัวของเธอ
เมื่อเห็นว่าการกล่าวถึง ฌอน เบล ทำให้เขามีความบ้าระห่ำ มันทำให้เธอรู้ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในเมือง อิมพีเรียล ที่จะเป็นคู่แข่งกับ เจย์ อาเรส ได้ ฌอน เบล และครอบครัวของเขาเป็นรองจาก เจย์ อาเรส
