ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 350
โรสจับมือของเจย์แล้ววางบนใบหน้าของเธอเอง
ดวงตาของโจเซฟินขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเธอมองไปที่เจย์ด้วยความหวาดกลัวในดวงตาของเธอ
ถ้าพี่ชายของเธอทนได้ถึงขั้นนี้ เธอจะได้กินฝ่าเท้าเป็นมื้ออาหารเช้าแน่
เจย์ไม่โกรธ แต่เขากลับให้นิ้วมือทั้งหมดกับเธอเพื่อลูบไล้ใบหน้าที่แดงก่ำเหมือนลูกตำลึงของเธอ
เขาถามอย่างอ่อนโยนว่า “เธอรู้ไหมว่านี่คือมือของใคร?”
“ฉันรู้” โรสพึมพำ
“เจย์บี้”
โจเซฟินกรีดร้อง “อ่าห์!”
เธอปิดปากและจ้องมองไปที่เจย์ อย่างหวาดกลัว
นี่คือชื่อเล่นต้องห้ามของเจย์
มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรหาเขาแบบนั้นในตอนนั้น ท้ายที่สุด ชื่อเสียงของเธอก็ถูกทำลายโดยพี่ชายของเธอและผู้หญิงคนนั้นก็ฆ่าตัวตาย
โรส ลอยล์ ถึง คราวเคราะห์แล้วแน่
ถึงกระนั้น ดวงตาที่เย็นชาของเจย์ก็ค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น รอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“โรส กลับบ้านไปกับฉัน” เจย์พูดด้วยความรัก
ทันใดนั้น โรสก็รู้สึกคลุ้มคลั่ง เธอปล่อยมือของเจย์และดึงผมของเธออย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอคร่ำครวญอย่างเสียใจ
“ฉันไม่มีบ้าน!
“ฉันไม่มีบ้าน
“ฉันเป็นยัยบ้า ฉันทิ้งบ้านไปแล้ว”
โรสทรุดตัวลงกับพื้น คุกเข่า แล้วตบตัวเอง “คุณปู่ ฉันคิดผิด ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรรักเขา ฉันเสียใจที่สุดเลยตอนนี้”
เจย์ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนรูปปั้น
เขาย่อตัวลง จับมือของโรส แล้วพูดอย่างเป็นห่วงว่า “โรส จากนี้ไป ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเอง ฉันจะปกป้องเธอและดูแลเธอ ได้ใช่ไหม?”
“นายคือใคร?” โรสถามขณะที่เธอเงยหน้าขึ้น
“เจย์ อาเรส ไง”
ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็กลายเป็นสีแดงขณะที่เธอร้องโหยหวนใส่เขาด้วยอาการจิตตก “นายเป็นปีศาจ…นายน่ากลัวเกินไป ออกไป! ออกไปจากชีวิตฉัน!”
อารมณ์ของเธอควบคุมไม่ได้โดยสิ้นเชิง
เจย์ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ หลับตาลงท่ามกลางความเสียใจ
“โจเซฟิน เธออยู่ที่นี่และดูแลหล่อนให้ดี ๆ นะ”
เขาเดินออกไปหลังจากที่พูดอย่างนั้น
โจเซฟินมองไปที่ภาพเงาของพี่ชายของเธอ เธอไม่เคยเห็นพี่ชายของเธอหดหู่ได้ขนาดนี้
“เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?” โจเซฟินเกาหัวอย่างงง ๆ รู้สึกราวกับว่าเธอพลาดอะไรบางอย่างไป
เธอพาโรสเข้ามาในบ้าน จับเธอนั่งลงบนเตียง และเริ่มทำความสะอาดทุกสิ่งในห้องของเธอ
“เธอดื่มมากแค่ไหน?” โจเซฟินกล่าวขณะที่เธอเริ่มนับขวดเปล่าที่เกลื่อนพื้น “หนึ่ง สอง สาม … สิบเอ็ด…”
ผลที่ตามมาคืออาการเมาค้างในรูปแบบของอาการปวดหัวที่เหมือนร่างแยกออกจากกันหลังจากตื่นนอนในวันรุ่งขึ้น
โรสลืมตาขึ้นและเห็นโจเซฟินนอนอยู่ข้าง ๆ เธอ แขนของเธอยังคงโอบไหล่หล่อน
พวกเธอชิดหน้ากันจนแทบจะสัมผัสกันแล้ว
“อ้าก!” โรสร้องลั่น
โจเซฟินตื่นขึ้นมา สะดุ้งทันที เธอโบกมือและอธิบายอย่างลนลาน “พี่สะใภ้ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ! เธอไม่ต้องกรีดร้องแบบนั้น”
โรสผลักเธอล้มลงกับพื้น “เธออยู่ห่างจากฉันไปเลยนะ”
โจเซฟินก้มตัวลงมองเธออย่างละห้อย “ฉันรู้ว่าพี่ชายของฉันทำผิดต่อเธอ แต่เธอไม่จำเป็นต้องระบายเรื่องนี้กับฉัน ได้ไหม? ฉันขอร้องเธอล่ะ!”
โรสยังคงอยู่ในอาการตกใจ “เธอรู้ไหมว่าไอ้พี่ชายสารเลวของเธอทำอะไรกับฉัน?”
“เขาทำอะไร?” โจเซฟินรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังจะมาถึง
