ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 385
“ร็อบบี้…มาช่วยแม่หน่อย!”
ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ยกหมัดขึ้น “ใครเอาเปรียบ คุณแม่ครับ? ผมจะล้างแค้นให้คุณแม่เอง”
โรสจ้องไปที่ เจย์ อาเรส ทันที
ความโกรธของร็อบบี้น้อยเปลี่ยนเป็นความอิ่มเอมใจในทันที “เป็นพ่อเหรอ?
“ถ้าอย่างนั้น คุณแม่จะให้กำเนิดน้องของเราเมื่อไหร่?”
โรสพูดไม่ออก “ … ” เธอสอนให้ร้ายกาจแล้วอกตัญญูแบบนั้นเหรอ?
เมื่อวางสาย เจย์จ้องมองโรส “เป็นการส่งสัญญาณให้เด็ก ๆ หรอกเหรอนี่?!”
โรสรู้สึกอาย เพราะเธอไม่คาดคิดว่าเจย์จะมองเห็นความพยายามของเธอในการส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากลูกชายของเธอ
“เธอไม่ชอบให้ฉันกระทำกับเธอเหรอ?”
โรสพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “ฉันไม่ใช่คนกามวิตถารที่ได้รับความสุขเมื่อตัวเองเจ็บปวดสักหน่อย”
“แต่ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมันนะ…”
เมื่อคำพูดของเขาพูดออกมาแบบนั้น แก้มของเธอก็พลันแดงขึ้นทันที
ใบหน้าอิ่มเอมใจ เจย์หันหลังเดินออกจากบ้านด้วยความดีใจ
ยอมแล้ว โรสทิ้งตัวนอนหงายอยู่บนเตียง ผู้ชายคนนี้จะบีบบังคับเธอทุกช่วงเวลาในสามวันถัดไปสินะ
ไม่สิ เธอต้องคิดหาทางกำจัดปีศาจตนนี้!
…
ขณะที่เดินขึ้นบันไดพร้อมอาหารกลางวันในมือ เจย์ก็เดินเข้ามาเห็นภาพที่โรสนั่งอยู่ข้างโต๊ะไม้ยาว ตัวจับเวลาข้อมือที่ใช้ได้ประสบความสำเร็จกลายเป็นเรื่องยุ่งเหยิงต่อจากนี้เพราะมันถูกแยกส่วนประกอบของการใช้งานของมัน ทั้งหมดถูกเอาออกไปและอยู่ในมือของเธอ
เมื่อเธอเห็นเขา โรสแสดงสีหน้าหน้าออกมาอย่างรู้สึกผิด แม้ว่าดวงตาของเธอจะซ่อนประกายแห่งความภาคภูมิใจ “นาฬิกาเวลาหยุดทำงานไปแล้ว ท่านอาเรส ฉันก็เลยคิดว่าอาจจะทำให้มันกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง แต่ยิ่งพยายามแก้ไขมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแยกชิ้นส่วนออกจากกันมากขึ้นเท่านั้น”
ห๊ะ! ตอนนี้ตัวจับเวลาถูกถอดออกไปแล้วเหรอ! เขาจะไม่สามารถบันทึกเวลาได้อีกต่อไป!
“ไม่เป็นไร”
เมื่อวางอาหารกลางวันลงบนโต๊ะ เจย์ก็นั่งตรงหน้าเธอ จากนั้น เขาก็เริ่มประกอบตัวจับเวลาอีกครั้งอย่างชำนาญ
มันถูกสร้างขึ้นใหม่ในเวลาไม่นาน อย่างไรก็ตาม หน้าจอของตัวจับเวลายังคงเป็นสีดำสนิท
ด้วยความดีใจลึก ๆ กับตัวเอง โรสพูดว่า “นายแก้ไขมันผิดหรือเปล่า ท่านอาเรส?”
เขาเอื้อมมือออกไป เขาพูดว่า “ยื่นมาให้ฉันสิ”
โรสแกล้งโง่ “ให้อะไรกับนายเหรอ?”
“ส่วนประกอบรูปหัวใจ!”
ยอมจำนน โรสบ่นพึมพำในขณะที่เธอวางส่วนประกอบที่เธอกำไว้ในมือของเธอยื่นไปวางบนมือของเขา “เราทั้งคู่โตมากับการดื่มนมสูตรเดียวกัน มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่สติปัญญาของนายจะสูงมากอย่างบ้าคลั่ง!”
เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะรู้ว่าเธอแอบซ่อนชิ้นส่วนไว้
เจย์ยึดตัวจับเวลาที่สร้างขึ้นใหม่ไว้ที่ข้อมือของเธอ
ด้วยความรู้สึกผิด โรสถามว่า “ตัวจับเวลาทำงานอย่างไรเหรอ ท่านอาเรส?”
เขาจ้องมองไปที่เธอ ถามไปว่า “อยากรู้ไหม?” เจตนาอันแท้จริงของเธอเขียนไว้ทั่วใบหน้า สิ่งที่เธออยากรู้คือเธอจะเร่งเวลาให้เร็วขึ้นได้อย่างไร
เขาจ้องมองไปที่เธอ โรสก็จ้องมองไปที่เขาด้วยสายตาลูกหมา “อืมมม”
เจย์อดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปจูบเธอ …
ความโกรธพุ่งพล่านเมื่อโรสผลักเขาออกไปด้วยมือทั้งสองข้าง เขายังอยู่ในความรู้สึกเร่าร้อนอยู่อีกเหรอ? ทำไมเขาถึงมีแนวโน้มที่จะถูกกระทำเช่นนี้?
แต่การกวาดสายตาโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้ตัวจับเวลาเร่งขึ้น
โรสงง …
เสียงการเต้นของหัวใจที่ดังก้องในหูของเธอนั้นสอดคล้องกับส่งเสียงดังติ๊ก ๆ ของนาฬิกาจับเวลา
เจย์ปล่อยเธอไปทันทีที่การทดลองสิ้นสุดลง “ตอนนี้เธอรู้แล้วนะว่าอะไรทำให้ตัวจับเวลาทำงานเร็ว”
หน้าแดงอย่างหนัก โรสรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง “เวลาที่ไม่น่าเชื่อของฉัน เห็นได้ชัดว่านี่คืออุปกรณ์ผูกมิตรสาว ๆ ”
ความเบิกบานใจเปล่งประกายในดวงตาของเจย์ “เธออยากให้มันเร็วขึ้น ใช่ไหม? ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงสิ”
