ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 388
ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ ในที่สุดน้ำตาของโรสก็ไหลลงมาไม่หยุดราวกับฝนที่ไหลผ่านหลังคารั่ว
ภายใต้หมอนที่เปียกปอน
เธอยังเชื่อในตัวเขาได้อีกไหม?
สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับว่ามีช่องว่าง
เธอเหม่อมองดูกระเบื้องหินอ่อนสีขาวและดูราวจับบันไดไม้มะฮอกกานีที่แกะสลักบริเวณรอบ ๆ
ราวจับบันไดนำไปสู่ชั้นบนที่เงียบสงบ ซึ่งมันมืดมิดผิดปกติ
“ผู้หญิงบ้าคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่บนเตียงของพ่อ!”
จู่ ๆ เสียงอันสั่นเทาของเจนสันก็ดังขึ้นในหัวของโรส
ความรู้สึกที่นอนไม่หลับ โรสลุกขึ้นมาแต่งตัว จากนั้น เธอก็ย่ำก้าวเดินขึ้นบันได
เจนสันไม่ใช่คนเดียวที่ตื่นตระหนกเกี่ยวกับความลับเบื้องหลังห้องใต้หลังคา เพราะมันทำให้เธอตื่นเต้นเช่นกัน
ผู้หญิงในห้องใต้หลังคาคือใคร?
…
เนื่องจากหอท่าเรือหอมหวนถูกสร้างขึ้นตามลักษณะของสถาปัตยกรรมซ้อนทับแบบคลาสสิก ห้องของมันจึงถูกสร้างขึ้นอย่างซับซ้อนและมืดสลัวตามธรรมชาติ
เอื้อมมือไปผลักเปิดประตูข้างราวจับบันได้นั้น โรสเดินเข้าไปในห้องและปิดประตูข้างหลังเธอ
เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ที่มีห้องนอน ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะสี่เหลี่ยมพร้อมชุดน้ำชาด้านบนและเก้าอี้แบรนด์ราคาแพงหลายตัว
ผนังห้องนั่งเล่นทั้งซ้ายและขวาเปิดเป็นซุ้มประตู ราวกับว่าพวกมันสามารถเคลื่อนย้ายได้ด้วยตัวเอง เท้าของโรสพาเธอไปตามซุ้มประตูทางด้านขวาซึ่งเธอพบกับประตูไม้แคบ ๆ ผลักมันเบา ๆ โรสก็แอบเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง
ภายในเป็นห้องนอนที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ฝรั่งเศสสไตล์วินเทจ โทนสีเข้ากับบุคลิกของเจย์ได้อย่างลงตัว—ทั้งมืดและแคบ
เธอมองไปรอบ ๆ นอกเหนือจากรูปภาพวาดความสูงจากพื้นจรดเพดานที่บังวิวด้านหลังไม่มากก็น้อยแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกวางไว้ตรงหน้าที่เห็นนี้
โรสเดินไปที่รูปภาพวาด หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยเหตุผลบางอย่าง และมือของเธอก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว
รูปภาพวาดถูกแกะสลักด้วยลวดลายดอกไม้ ควบคู่ไปกับภาพวาดจีนมันเป็นภาพที่สง่างามที่ได้เห็น แม้เธอจะหลงใหลในศิลปะเช่นนี้ แต่โรสก็ไม่ได้หยุดและชื่นชมมันในตัวเธอ เธอกลั้นหายใจแล้วพุ่งเข้าหารูปภาพช้า ๆ
เมื่อเธอเข้ามาใกล้รูปภาพมากขึ้น เธอก็เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง
มีกระถางธูปควันไหม้กลิ่นไม้จันทน์
บนผนังด้านหลังแขวนภาพของชายคนหนึ่งในเสื้อผ้าหลวม ๆ เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่ยั่วยวนของเขา รอบคอของเขาแขวนสร้อยคอหัวกะโหลก
ดวงตาที่ร้อนระอุในชุดคลุมของเขาถูกย้อมไปด้วยความเกียจคร้านขณะที่เขานอนอยู่บนเตียง
บนยอดเขามีผู้หญิงคนหนึ่งโดยเผยให้เห็นด้านหลังของเธออย่างเร้าใจ
ถึงแม้จะเป็นเพียงคนที่กลับมา แต่ก็ทำให้นึกถึงคำพูดเช่น ‘น่าทึ่ง’ และ ‘ความงามที่หาไม่ได้’
โรสยืนอยู่หน้าภาพบุคคลนั้น โรสรู้สึกว่าหัวใจของเธอหล่นลงไปในหลุมลึกขณะที่เธอจ้องมองไปที่ความรักอันอ่อนโยนในดวงตาของพวกเขาทั้งสอง
ผู้ชายคนนั้นไม่ว่าจะเป็นลักษณะที่มีเสน่ห์ของเขา ดวงตาสีพีชที่มีความน่าหลงใหลของเขา หรือออร่าที่สง่างามที่เขาปล่อยออกมา เขาก็จำลองภาพเหมือนเจย์ อาเรส
เจย์มีความสัมพันธ์พิเศษกับผู้หญิงคนอื่นจริง ๆ! จากภาพเขาก็จัดแสดงอย่างเปิดเผยเช่นกัน!
หัวใจของโรสเต้นรัวด้วยความเจ็บปวด เธอค่อย ๆ ยืนขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอเดินโซซัดโซเซออกไป
ความร้อนจากกระถางธูปยิ่งผลักโรสลงไปในทะเลแห่งความสิ้นหวัง
ควันจากกระถางธูปไม่เคยหยุดลงเลยสักครั้ง ซึ่งหมายความว่ามีใครบางคนอาศัยอยู่ในห้องนี้!
เจนส์พูดถูก มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในห้องใต้หลังคา!
โรสหลับตา เธอไม่ต้องการเผชิญหน้ากับความลับที่เธอจะมาค้นหามันเองตอนนี้
อย่างไรก็ตาม ฉากที่พร่ามัวปรากฏขึ้นในความคิดของเธอโดยไม่ต้องบอกให้รู้ทันทีในขณะที่เธอหลับตา มันมาพร้อมกับเสียงที่พูดว่า ‘ปล่อยฉันไป แองเจลีน เซเวียร์ ฉันไม่ดีพอสำหรับเธอ’
มันเป็นเสียงของเจย์ออดอ้อน
ฉากนั้นให้ความรู้สึกเหมือนจริง ราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้
ดวงตาของโรสเบิกโพลงด้วยความเร็วที่ผิดปกติ ขณะที่เธอยืนแช่แข็งนิ่งอยู่กับที่
เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่เคยนึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าวมาก่อน!
จากด้านหลังของจิตใจของเธอคือความรู้สึกที่พิสูจน์ได้ว่าเธอสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญไป
เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระลึกถึงชิ้นส่วนที่ขาดหายไปในความทรงจำของเธอ พยายามที่จะหยิบมันกลับมา
ทันใดนั้น ศีรษะของเธอก็รู้สึกปวดร้าวด้วยความเจ็บอย่างรุนแรงจนห้องเริ่มหมุนไปต่อหน้าต่อตา
ด้วยความงุนงง เธอรู้สึกว่ากำแพงเริ่มขยับและการจัดวางของห้องก็เปลี่ยนไป
โรสกุมหัวของเธอที่กระจายว่าจะร้าวจากความเจ็บปวดและเธอพยายามสงบสติอารมณ์
ดูเหมือนว่า ห้องจะหมุนเร็วขึ้นเท่านั้น จนถึงจุดที่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหลับตาเพื่อป้องกันอาการวิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง
ห้องได้หยุดนิ่งเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง
บนกำแพงเหลือช่องที่คับแคบ…
