ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 398
วันนี้โรสอาจจะกระอักเลือดแน่ ๆ
จากนั้นเธอหันหลบศีรษะไป ในที่สุดเธอก็ดึงริมฝีปากออกจากแก้มของเซย์น เธออ้าปากจะพูด “เซย์น เซเวียร์ ผมของฉันติดกับกระดุมของนาย”
เซย์นถือโอกาสผลักโรสให้ตกที่นั่งลำบากมากขึ้น “ผมของเธอจะไม่ติดที่กระดุมของฉันตั้งแต่แรก ถ้าเธอไม่ได้ขยับตัวมาที่ฉัน จริงไหมล่ะ?”
“บ้าชมัด แก้ผมยุ่งของฉันออกซะ!” โรสรู้สึกสลดใจ
เจย์ช่วยดึงผมของโรสออกอย่างระมัดระวังจากกระดุมของเซย์น การกระทำนั้นอ่อนโยนอย่างน่าประหลาดใจ
ดูอิสระอีกครั้ง โรสหายใจเข้าลึก ๆ
โจเซฟินเดินไปด้วยแววตาผิดหวังในขณะที่เธอจ้องไปที่โรส “เธอมายั่วยัวน้องเขยของเธอได้อย่างไรกัน?”
“ฉันไม่ได้ทำ โจเซฟิน เธอต้องเชื่อฉัน มันเป็นอุบัติเหตุทั้งหมด” เธอโต้แย้งออกมา คำพูดของเธอดูเปราะบางและอ่อนแอที่จะเชื่อ
โจเซฟินพูดว่า “ไม่ว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไม่มันไม่ใช่ประเด็นแล้วล่ะตอนนี้ สิ่งที่สำคัญคือพี่ชายของฉันเชื่อเธอหรือไม่”
เซย์นจ้องไปที่โรสด้วยสายตามีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นผิดพลาด!
สายตาของเขาอ่านได้ชัดว่า “คุณต้องพยายามให้มากขึ้นถ้าคุณอยากจะสู้กับผม”
โรสจ้องไปที่เขา เมื่อเห็นพฤติกรรมโง่ ๆ ของชายคนนี้ เธออยากจะร้องไห้
ในขณะที่ทุกคนกำลังรอให้เจย์ลงโทษโรสอย่างโหดเหี้ยม เขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
“ยั่วยวนผู้หญิงของฉันกลางวันแสก ๆ…นายมีอะไรจะพูดกับตัวเองไหม เซย์น เซเวียร์”
ทั้งโจเซฟินและเซย์นคัดค้านอย่างไม่พอใจ “เธอเป็นคนที่ยั่วยวนผมต่างหาก คิดดี ๆ?”
“นายพูดไม่ถูกนะ เจย์?”
เจย์พูดต่อ “เธอลุกไปห้องน้ำก่อนนายนะ ได้โปรดบอกมาสิว่าเธอจะหลอกล่อนายได้อย่างไรถ้านายไม่ตามเธอมาที่นี่? อย่างน้อยควรดูหน่อยนะว่านายคุยอยู่กับใครก่อนที่จะโกหก เซย์น…ฉันดูเหมือนนายที่งี่เง่าหรือเปล่า?”
เซย์นเบิกตากว้าง ความสามารถในการจำรายละเอียดของเจย์ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เขายังคงปฏิเสธที่จะยอมรับมัน “คุณกำลังกล่าวหาผมใช่ไหม ท่านอาเรส?”
“ยังปฏิเสธอยู่ใช่ไหม?” การจ้องมองของเจย์ดูดุร้ายขึ้น “สหาย!” เจย์ตะคอกออกไป และบอดี้การ์ดที่เข้ากะนอกห้องจัดเลี้ยงก็เข้ามา “จัดการเขา จะหยุดได้ก็ต่อเมื่อเขาเต็มใจที่จะบอกความจริง”
โจเซฟินตะลึง “นายจริงจังเกินไปไหม เจย์?”
เจย์ตอบว่า “ผู้ชายคนนี้ไม่มีหลักการ ฉันจะทำให้เขากระจ่างมากขึ้น”
เซย์นโดนลากไปบนไม้กระดานยาว บอดี้การ์ดจัดหาแส้และเริ่มฟาดเซย์นที่หลังของเขา
“นี่เป็นความผิดของพี่สะใภ้ เจย์ ทำไมนายถึงลงโทษเซย์นล่ะ ทั้ง ๆ ที่นายไม่ได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้น? มันไม่ยุติธรรม” โจเซฟินกล่าวพร้อมกับโอดครวญ
เมื่อเธอมองไปที่เซย์น โรสรู้สึกได้ถึงแส้ฟาดที่หลังของเขาราวกับว่าพวกเขาฟาดเข้ามาที่เธอแทน
เสียงร้องเจ็บปวดของเซย์นทำให้หัวใจของโรสแน่นขึ้นอีกเท่าหนึ่ง
ในขณะนั้น โรสล้มลงบนพื้นต่อหน้าเจย์พร้อมกับเสียงดัง “หยุดฟาดเขา ท่านอาเรส มันเป็นความผิดของฉัน ดังนั้นฟาดฉันแทนถ้านายต้องทำ!”
แม้จะเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ แต่โรสก็เต็มใจที่จะรับโทษและลงโทษโดยไม่เป็นธรรมเองและเพื่อปกป้องพี่ชายของเธอ … ยังไงเจย์จะไม่ยอมทำร้ายผู้หญิงคนนี้อยู่แล้วสินะ?
เขาดึงเธอขึ้นมา เขาสั่งบอดี้การ์ดว่า “หยุด”
โจเซฟินจ้องมองไปที่เจย์ด้วยความตกใจเล็กน้อย ขณะที่เธอทำความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับเขา สิ่งเหล่านั้นไม่มีข้อจำกัดว่าเขาจะทนกับโรสได้มากแค่ไหน
เขาตกหลุมรักโรสหรือเนี่ย?
เหมือนกับที่เขารักพี่แองเจลีนเมื่อหลายปีก่อนหรือเปล่า?
โจเซฟินเดินไปช่วยเซย์นในขณะที่สายมองไปที่โรสด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอขอร้องเพื่อเขาด้วยเหรอ?
ทำไมเธอถึงช่วยเขาในเมื่อเขาทำร้ายเธอก่อนหน้านี้?
“ไปหายามาให้นายทากันเถอะ เซย์น”
ด้วยความช่วยเหลือของโจเซฟิน เซย์นจึงสามารถยืนได้ จากนั้น พวกเขาก็เดินออกไป
ยืนนิ่งตรงที่เดิม มโรสเฝ้าดูขณะที่โจเซฟินหันกลับมาจ้องมองเธออย่างลึกล้ำขณะที่เธอจากไป ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของเธอส่งให้โรสจมดิ่งสู่ความว่างเปล่าที่ไม่อาจพูดออกมาไม่ได้
เพื่อช่วยเซย์นเมื่อครู่ เธอโกหกว่าเป็นคนยั่วยวนเขา ดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่ขโมยผู้ชายของคนอื่นในสายตาของโจเซฟิน
โจเซฟินอาจยอมแพ้กับเธอแล้ว
โรสหันไปรอบ ๆ และพบว่าเจย์จ้องมองเธอโดยไม่กระพริบตา
เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอหล่นลงไปในหลุมลึก
