ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 405
ดวงตาของเจย์หม่นหมองขณะที่เขาพูดว่า “ฉันเชื่อในตัวนาย”
เซย์นค่อนข้างรู้สึกประทับใจกับความมั่นใจที่มืดบอดของเขา ตลอดชีวิตของเขานี่เป็นครั้งแรกที่มีคนยกย่องเขา นอกจากนี้ ใครบางคนเคยเป็นที่กล่าวชมคือทายาทของเมือง อิมพีเรียล ซะด้วย
เซย์นรู้สึกว่าไม่ควรอยู่ตรงนี้ “จะเกิดอะไรขึ้นถ้า…จะเป็นอย่างไรถ้า… ผมล้มเหลว?”
การจ้องมองของเจย์ทะลุผ่านเขาไป “ถ้าฉันบอกนายว่าโรสคือแองเจลีนล่ะ? ตอนนี้ นายยังต้องการลิ้มรสความล้มเหลวอยู่ไหม?”
ชายอีกคนยืนตัวแข็งราวกับรูปปั้น
หลังจากหยุดไปนาน เซย์นก็ถอดสีหน้ากับศักดิ์ศรีที่มีอยู่บนหัวออกไปอย่างตื่นเต้นและจับมือของเจย์ “คุณสามารถหาข้ออ้างง่อย ๆ แบบนี้มาหลอกล่อให้ผมค้นหาใครสักคนก็ได้สินะ ฮะ?”
เจย์ตอบว่า “นี่คือความจริง”
แม้ว่าเซย์นจะคิดว่าเรื่องนี้ไร้สาระ แต่เรื่องนี้ก็สำคัญเกินไป เขาลดตัวลงและถามเจย์ว่า “คุณให้เหตุผลที่ดีกว่านี้ที่จะเชื่อได้ไหม?”
“ความแตกต่างระหว่างโรสก่อนและหลังเกิดอุบัติเหตุนั้นทำให้น่าสงสัย โรสที่เรารู้จักตอนนี้มีทักษะและความสามารถทั้งหมดเหมือนของแองเจลีน”
เซย์นมองไปที่เจย์ ด้วยความประหลาดใจ “คุณกำลังบอกว่าแองเจิลฟื้นคืนชีพในร่างของโรสงั้นเหรอ?”
เจย์พยักหน้า ทำให้อีกฝ่ายตัวสั่น
เขาทั้งตื่นเต้นและอิ่มเอมใจราวกับว่ามีบางอย่างปลุกความโกรธที่ทำให้ดูสูญเสียบางอย่างภายในตัวเขา
ในไม่ช้า เซย์นก็เต็มไปด้วย… ชีวิตชีวา
“น้องสาวของผมกลับมาแล้วเหรอ?”
เขานึกถึงตอนที่เขาต่อสู้กับโรส แล้วตอนที่โรสคุกเข่าลงเพียงเพื่อช่วยเขา และโรสก็ชอบกินเนื้อแกะ เนื้อกระต่าย เหมือนกัน…
เซย์นไม่สงสัยอีกต่อไปเหมือนนึกถึงเรื่องพวกนั้น
“น้องสาวของฉันกลับมาแล้วจริง ๆ ” เขาพลันยิ้มแย้มไปด้วยความสุข
“ถ้านายไม่มองหาเธอตอนนี้ นายอาจจะเสียเธอไปในภายหลัง” เจย์พูดคำพูดของเขาเหมือนน้ำเย็น ๆ
มองไปที่เจย์อย่างสงสัย เซย์นกล่าวต่อไปว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นห่วงเธอ บางทีคุณอาจไม่ใช่คนที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุสินะ?”
เจย์รู้ดีว่าเซย์นได้เคลียร์ทุกอย่างในใจของเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลที่จะล้อเล่นกับอะไรที่ไร้ประโยชน์กับเขาอีกต่อไป
แต่เขากลับเตือนเซย์นอย่างเคร่งขรึมว่า “ถ้านายไม่ต้องการให้คนอื่นปฏิบัติกับเธอเหมือนมนุษย์ต่างดาว นายควรนำความลับนี้เก็บไปฝังที่หลุมศพของนายจะดีกว่า”
“คุณไม่ต้องเตือนผมหรอก นั่นคือน้องสาวของผมที่เรากำลังพูดถึง ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อทำร้ายเธออยู่แล้ว” เซย์นกล่าวด้วยความจริงใจ
ตูม!
เสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่วท้องฟ้าในฤดูหนาว
มันทำให้ทั้งสองคนสั่นไปถึงแกนข้างในตัวของพวกเขา
ท้องฟ้ามืดลงและถนนถูกทำให้มืดมิดในตอนกลางคืน เจย์และเซย์นวิ่งไปข้างหน้าเหมือนคนบ้า
ค่ำคืนนั้นช่างยาวนานและการทดสอบอันแสนทรมานของพวกเขาก็เช่นกัน!
โจเซฟินรวบรวมคนจำนวนมากมาช่วยตามหาเมื่อเธอเห็นชายที่สำคัญที่สุดสองคนในชีวิตของเธอตะเกียกตะกายค้นหาไปรอบ ๆ และดูเป็นห่วงโรส เธอรู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง
เจย์ได้คาดการณ์ไว้แล้ว แม้ว่าเขาต้องการมองหาโรสด้วยทุกสิ่งที่เขาสามารถรวบรวมได้ แต่สวรรค์ก็ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น
เป็นเวลาเที่ยงคืนและโรงแรมที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน จัดเตรียมไว้ให้กับแขกจากดินแดนอันไกลโพ้นก็เกิดไฟไหม้
เมื่อจอห์นมารายงานเรื่องคอขาดบาดตายแบบนี้ เจย์ก็ออกมาจากความสงบ
“นายควรจัดการเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเอง!”
จอห์นรู้สึกผิดและพูดว่า “เปลวไฟกำลังลุกลามอย่างรวดเร็วและหลายคนติดอยู่ในกองไฟ มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย เจย์ นายต้องไป…”
เจย์หลับตาลง เขาไม่มีทางเลือกอื่น
เซย์นจ้องมองเขาในที่สุดก็ตระหนักว่าทำไมเขาถึงบอกความลับนั้น เป็นเพราะเขารู้ดีว่าจะมีการถูกยึดครอง…
เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดและการต่อสู้ของเจย์ เขาเดินไปข้างหน้าและแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจว่า “ท่านอาเรส ผมจะไปตามหารอบ ๆ เอง คุณไปเถอะ”
เจย์พยักหน้าและจากไป
