ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 413
เจย์เป็นหลานชายคนโต เขาจึงดึงโรสไปอวยพรกับท่านปู่อาเรสเป็นคนถัดไป
“ในนามหลานชายของคุณ ผมมาอวยพรวันเกิดครับ คุณปู่ ผมหวังว่าปีต่อ ๆ ไปจะทำให้คุณมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรง”
โรสลุกขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันขออวยพรวันเกิดให้คุณค่ะ ท่านปู่อาเรส ขอให้คุณและครอบครัวของคุณมีสุขภาพที่ดีตลอดทั้งปี!”
เมื่อพิธีกรเดินลงไปรับของขวัญ โรสลังเลที่จะมอบให้
เจย์มองเธอในขณะที่โรสจ้องกลับมาที่เขาอย่างอาฆาต และกระซิบว่า “นายไม่ได้เป็นคนบอกเหรอไงว่าท่านปู่อาเรสจะไม่เปิดของขวัญไง?”
“อืม ฉันหมายถึงของขวัญจากคนนอก” เจย์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เธออยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ แต่น้ำตาไม่ไหลอีกแล้วตอนนี้
ให้ตายสิ ไอ้บ้านี่เก่งเกินไปกับการเมินเฉย
ภายใต้สายตาที่จ้องมองของแขก โรสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยื่นของขวัญของเธอ
เธอก้มหน้าต่ำ เธอคิดว่าจะต้องมีเสียงเยาะเย้ยอย่างแน่นอน
ท่านปู่อาเรสกำลังเปิดกล่องของขวัญและคลี่ม้วนที่ห่อออกมา
หมึกที่เขียนมันกลับยังไม่แห้ง และนั่นทำให้มือของเขาเปื้อนเส้นหมึกสีดำโดยไม่ได้ตั้งใจ
เพื่อนและญาติ ๆ ที่มองต่างพากันถอนหายใจ “การประดิษฐ์ตัวอักษรนี้ถูกสร้างขึ้นในนาทีสุดท้ายสินะ?”
“เธอทำอย่างนั้นได้อย่างไร? หากเธอไม่ต้องการให้ของขวัญก็ไม่ต้องให้สิ!”
โรสรู้สึกร้อนที่ใบหน้าของเธอ
สายตาเย็นชาของเจย์กวาดไปทั่วผู้คน และการเถียงใส่เธอก็เงียบลงทันที
ท่านปู่อาเรสชูการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้นดู ด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นช้า ๆ ในการแสดงออกจากใบหน้าของเขายิ่งทำให้เขามองอย่างตั้งใจมากขึ้น
เจย์เคยบอกเขาก่อนหน้านี้ว่า โรส ลอยล์เป็นแองเจลีน เซเวียร์ อย่างไรก็ตาม เขาสงสัยในข้อเท็จจริงนั้น
วันนี้เขาไม่สงสัยอะไรอีกแล้ว
ในการประดิษฐ์ตัวอักษรชิ้นนี้ คำอวยพรวันเกิดถูกเขียนขึ้นอย่างอลังการพร้อมกับคำใบ้ที่มีความอารมณ์ขันซ่อนอยู่ จากการเขียนด้วยลายมือนั้นเข้ม ซับซ้อน และไม่ธรรมดา
นั่นคือลายมือของแองเจลีนจริง ๆ
ท่านปู่อาเรสมองไปที่โรสและยิ้มอย่างอบอุ่น “โรส ของขวัญของเธอทำให้หัวใจฉันอบอุ่น”
ในความคิดเห็นของเขา เธอรู้สึกดูโง่เขลา ท่านปู่อาเรสบอกว่าเขาชอบของขวัญของเธองั้นเหรอ?
ท่านปู่อาเรสกล่าวว่า “ฉันน่ะแก่แล้ว ฉันจึงสูญเสียความรักที่เคยมีต่อสิ่งของต่าง ๆ มากมาย แต่ฉันชอบของขวัญที่เรียบง่ายแบบนี้จริง ๆ เพราะมันดูจริงใจ การที่ฉันได้รับของขวัญที่ทำจากใจและรอบคอบจากใครบางคนทำให้ฉันมีความสุขมาก”
เขาหยุดชั่วขณะ แล้วพูดเสริมว่า “โรส เธออยากได้รางวัลอะไรไหม?”
โรสครุ่นคิดอยู่ในใจ เนื่องจากท่านปู่อาเรสเป็นคนใจกว้าง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่จะทำให้ฉันร่ำรวยหากฉันขอ!
เจย์ตอบแทนว่า “คุณปู่ครับ ผมจะตอบแทนเธอด้วยความเมตตาเอง”
ท่านปู่อาเรสตอบว่า “นายควรตอบแทนเธอให้ดีกว่านี้”
เมื่อมองไปที่เจย์อย่างหม่นหมอง เธอคิดว่าไอ้บ้านี่คงขัดขวางความร่ำรวยของเธอ!
หลังจากที่เจย์ดึงเธอออกไป เขาก็ถามเธอว่า “บอกฉันมาแล้วกันนะ ว่าเธออยากได้อะไร?”
โรสพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ผู้ชายขี้เหนียวอย่างคุณจะให้อะไรฉันได้บ้าง!”
เจย์ “ … ”
เขากัดฟันถามอีกครั้ง “เธอไม่ต้องการอะไรเหรอ? แน่ใจหรือว่าจะไม่เสียใจภายหลัง?”
โรสคิดบางอย่างขึ้นมาได้ “ฉันมีบางอย่างที่ต้องการค่ะ”
แม้ว่ามันจะเป็นการงมเข็มธรรมดา ๆ แต่ก็มีความหมายอย่างน้อยที่สุด!
เจย์นึกไว้อยู่แล้วว่าผู้หญิงจะชอบอะไร…
“ทำไมฉันไม่ให้ดอกไม้เธอ…”
เธอส่ายหัว “ดอกไม้ไม่ได้หรอกนะ ฉันกินไม่ได้!”
หลังจากที่เธอไตร่ตรองความคิดแล้ว เขาก็ถามว่า “เธอต้องการจัดงานเลี้ยงฉลองไหม?”
โรสส่ายหัวอีกครั้ง “ถ้าฉันกินมากขึ้น ฉันจะอ้วนเหมือนหมูน่ะสิ”
“แล้วเธอต้องการอะไร?”
“ท่านอาเรส ทำไมนายไม่ให้เงินฉันแทนล่ะ?” โรสถาม
เจย์มองไปที่เธอ ถึงกับพูดไม่ออก “การให้เงินเธอจะเป็นการยอมให้ง่าย ๆ มากเกินไปน่ะสิ”
