ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 425

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 425

โรสรู้สึกผิดหวังอย่างที่สุด เมื่อสังเกตเห็นได้ว่าเด็ก ๆ ไม่อยู่ “เจนส์และลูก ๆ อยู่ที่ไหน?”

“พวกเขาจะอยู่กับปู่ย่าสักพักน่ะ” เจย์ตอบอย่างสบาย ๆ

เธอตกใจมากกับเรื่องนี้ เธอจึงถามว่า “ทำไมล่ะ?”

“เราควรมีพื้นที่ส่วนตัวเพื่อสานความสัมพันธ์ของเรากันนะ”

โรส “…”

‘นายต้องการพื้นที่ส่วนตัวเพื่อสานความสัมพันธ์หรือนายต้องการให้มันควบคุมการกระทำทั้งหมดของฉันกันเเน่?’

จากนั้น เจย์ก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าเธอ

“ฉันจะไปอาบน้ำ” เขาพูด พร้อมบอกเธอ

โรสตอบด้วยความงุนงงว่า “นายไม่ต้องรายงานเรื่องนั้นกับฉันก็ได้”

เจย์ยกแขนเสื้อขึ้น “เธอแน่ใจหรือไม่ว่าเธอจะไม่ถอดเสื้อผ้าด้วย?”

เมื่อดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เธอพูดว่า “นายถอดกุญแจมือของเราออกไปสักพักได้ไหม?”

“ไม่ได้” เขาลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่พูดอะไรอีก

โรสยืนอยู่หลังมุมประตูโดยหันหลังให้เขา

เกือบจะในทันที เจย์ก็ดึงโซ่เพื่อลากโรสมาหาเขา

เมื่อเธอเห็นร่างที่เหมือนหุ่นจำลองของเขา โรสก็หลับตาลงด้วยความเขินอาย

เจย์พูดว่า “การซื่อสัตย์และเปิดเผยซึ่งกันและกันเป็นขั้นตอนแรกสำหรับสามีภรรยาที่จะอยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง”

จากนั้น เขาก็เอื้อมมือดึงเธอลงไปในอ่างอาบน้ำ

โรสดูเหมือนหนูที่จมน้ำทันที

ร่างกายของเธอเริ่มสั่นคลอนและโกรธเครือง

ทำไมเธอต้องรู้สึกละอาย?

บ้าชะมัด เธอไม่ใช่คนที่แพ้เพราะมองร่างกายที่สมบูรณ์ สง่างามราวกับรูปปั้นหรอกนะ!

ดังนั้น เธอจึงลืมตาขึ้นและชื่นชมร่างของชายคนนั้นด้วยความเพลิดเพลิน

“มันดูดีไหม?”

โรสเลียริมฝีปากของเธอ “ของฟรีไม่เคยวิเศษขนาดนี้มาก่อน!”

เขาสะดุ้งเล็กน้อย เขาคิดว่า ‘เธอกำลังได้เปรียบแล้ว แต่เธอก็พยายามเล่นอย่างหนักเพื่อให้ได้มา!’

เขาเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอให้เปลือยเปล่า

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจากเธอก็แล้วกันนะ!”

โรสดันหน้าอกของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง “นายก็เห็นของฉันเหมือนกัน เราเสมอกันแล้ว”

ริมฝีปากของเจย์โค้งเข้าหากันเชิงยั่วยวน “ฉันกำลังจะคิดดอกเบี้ยเพิ่มด้วย”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอร้องไห้และร้องขอความเมตตา “ฉันไม่กล้ามองหน้านายในครั้งต่อไปแล้วนะ ท่านอาเรส ฉันจะไม่มองแม้ว่านายจะอยู่ตรงหน้าฉันก็ตาม”

“หืม? ฉันเป็นคนที่ไม่น่าดูสำหรับเธอเลยเหรอ?” ร่างสูงเอนตัวลง

“นั่นไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น นายต้องการให้ฉันตอบอย่างไรเพื่อที่นายจะปล่อยฉันดีล่ะ?

“เอาล่ะ ฉันคิดออกแล้ว นายเป็นคนที่หล่อที่สุดในจักรวาล แต่หลังจากคิดแบบนั้น อ่าห์! อ่าห์!”

ไม่นานต่อมา

โรสนอนอยู่บนเตียง จ้องมองเพดานด้วยความหดหู่ใจ

เธอพูดอย่างอ่อนแรง “ท่านอาเรส เราเข้ากันได้ดีอยู่แล้ว เราต้องสานความสัมพันธ์และความรู้สึกของเราอีกหรือ?”

สีหน้าของเจย์ดูคลุมเครือ

ถ้าความสัมพันธ์ของพวกเขาดีเหมือนตอนที่พบกันครั้งแรก เธอคงไม่ปิดบังความลับจากเขา ใช่ไหม?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอคงไม่คิดที่จะหนีจากเขาตลอดเวลาแบบนี้

คฤหาสน์ขนาดมหึมาอย่างหรูหราดูเงียบสงัด

มีเพียงคู่รักสองคนที่หัวใจแยกจากกันเหมือนทะเลแดงอยู่อย่างเคร่งขรึมและค่อนข้างพูดไม่ออก

โรสรู้สึกกดดันกับบรรยากาศที่หนักอึ้งนี้ แต่เธอไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาเลย

ดังนั้น จึงมีเพียงความเงียบที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เธอไม่พูดอะไรเลย และสำหรับเจย์ คนที่มักจะเป็นผู้ชายที่พูดน้อยมากอยู่แล้ว เขาก็เงียบกว่าปกติ

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของโรสก็ดังขึ้น

โรส ซึ่งกำลังคิดราวกับว่ามีภาระสำคัญที่จะถูกถอดใจไปแล้ว แต่เธอก็รับโทรศัพท์สายนี้ทันที

อีกสายหนึ่งได้ยินเสียงสะอื้นของโจเซฟิน “โรส ฉันเพิ่งถูกเซย์นทิ้ง ฉันต้องถามเธอว่า เธอกับเขาอยู่ด้วยกันหรือเปล่า?”