ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 429
โรสถูกย้ายไปที่ห้องพักฟื้นวีไอพีอย่างรวดเร็ว
เซย์นและเจย์อยู่ในห้องพักฟื้น เพื่อรอให้โรสตื่นขึ้นมา
ทันใดนั้น เซย์นก็พูดว่า “น้องสาวของผมไม่ได้มีนิสัยชอบดื่มอย่างหนัก ถ้าเธอดื่ม มันหมายความว่าเธอมีจิตใจที่กำลังรู้สึกไม่ดีกับบางอย่างก็เท่านั้น”
เจย์ตอบว่า “ฉันรู้”
เขารู้สึกไม่พอใจต่อเจย์ แต่เขาไม่กล้าพูดออกไป “หลังจากที่เธอย้ายถิ่นฐาน เหตุผลเดียวที่เธอไม่บอกนายคงจะเกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมานั่นก็คือคุณไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจเธอ คุณได้เคยคิดไตร่ตรองดูแล้วหรือยังกับเรื่องพวกนี้ ท่านอาเรส?”
เจย์ชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันรู้เรื่องความลับนี้ใช่ไหมล่ะ?”
ชายอีกคนพูดไม่ออก
“ทำไมคุณไม่บอกเธอ?” เซย์นถาม
“เพราะฉันหวังว่าวันหนึ่งเธอจะเริ่มเปิดใจกับฉันและบอกความลับนี้กับฉันด้วยตัวเธอเองไงล่ะ”
“แล้วมันแตกต่างกันตรงไหน?” เซย์นดูค่อนข้างมึนงง
“ในตอนที่เธอกลับมาครั้งแรก ฉันปฏิบัติกับเธอแย่มากเป็นเพราะรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปของเธอ บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่เต็มใจที่จะเปิดใจกับฉัน”
คำใบ้ของความเศร้าโศกปรากฏบนใบหน้าของเขา “เธอต้องหวังว่าเธอจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในใจฉันเสมอ เเต่เพราะว่าฉันเกลียดโรส ลอยล์ เธอจึงไม่กล้าทำให้ฉันจำเธอได้
“ถ้าวันหนึ่งเธอบอกความลับกับฉันด้วยตัวเอง นั่นหมายความว่าเธอเริ่มที่จะเชื่อใจฉันและจะพึ่งพาฉันอีกครั้ง” ความรู้สึกโหยหาเริ่มเพิ่มขึ้นในสายตาของเจย์
“ทำไมการคุยกับคนที่มีไอคิวสูงจึงเป็นเรื่องน่าเหนื่อยใจขนาดนี้” เซย์นพูดอย่างเศร้า ๆ
เจย์ตกอยู่ในความเงียบลึก ๆ
เซย์นรู้สึกหมดหนทางจะพูดแล้วเช่นกัน “ช่างเถอะ ฉันขอให้พวกคุณทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ยาวนานและเต็มไปด้วยความรักและเผชิญอันตรายร้ายแรงไปด้วยกัน”
จนกระทั่งรุ่งเช้า โรสไม่แสดงท่าทีว่าจะตื่น
เซย์นและเจย์มองหน้ากันด้วยความตกใจ มีความคลุมเครืออย่างเงียบงันในสายตาของพวกเขา
“ระหว่างเราสองคนใครจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลเธอ” เซย์นถามอย่างตะกุกตะกัก
เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการขับไล่เจย์ออกไป แต่วิธีที่เขาพูดทำให้ความรู้สึกของเขาที่ยอมอ่อนลงเลยพูดให้มีทางเลือกออกไป
“ฉัน” เจย์พูด พร้อมกับไม่ยอมลุกไปไหน
“เห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีความสุขกับคุณหรอกนะในตอนนี้ ทำไมคุณถึงควรเป็นคนที่อยู่ที่นี่ ถ้าคุณจะเป็นคนทำให้เธอรู้สึกหนักใจ?”
เจย์จ้องมองเขา ด้วยความเย็นชาในดวงตาของเขายังคงแพร่กระจายเหมือนกระแสน้ำไหลไปไม่รู้จักจบสิ้น
“คุณอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ราวกับว่าผมกำลังแยกคู่รักออกจากกันอย่างนั้นแหละ ผมก็แค่พูดถึงข้อเท็จจริง พวกคุณทั้งคู่ไม่ค่อยลงลอยกันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณในขณะนี้ ทำไมพวกคุณสองคนไม่ลองแยกจากกันไปชั่วคราวก่อนล่ะ? มันจะดีสำหรับคุณทั้งคู่นะ”
เซย์นพูดไม่ทันจบประโยคเมื่อเห็นแววตาของเจย์ดูน่ากลัวเกินไป
“นายกำลังวางแผนที่จะแยกพวกเรางั้นเหรอ?”
เซย์นคร่ำครวญอย่างเงียบ ๆ ในใจ ‘นายเป็นคนให้ฉันแยกทางกับน้องสาวของนายเอง แต่ฉันกลับไม่ได้ถูกอนุญาตให้แยกนายกับน้องสาวของฉันสินะ ด้วยเหตุผลอันใดกัน โอ้พระเจ้าที่รัก?’
“ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะแยกพวกคุณสองคนออกจากกัน ท่านอาเรส ผมแค่กังวลว่าเธอจะเป็นทุกข์ถ้าเธอเห็นคุณเมื่อเธอตื่นขึ้นมา คุณรู้ดีว่าเมื่อผู้หญิงวิตกกังวลมันจะทำให้ฮอร์โมนรอบเดือนของพวกเธอยุ่งเหยิง คุณไม่ต้องการให้เธอมี”
“นาย ออกไปซะ” น้ำเสียงของเจย์ดูน่ากลัว
เซย์นตกตะลึงในขณะนี้
“ผมไปไม่ได้ ผมเป็นพี่ชายของเธอ สายเลือดเดียวกับเธอ”
“ตอนนี้ยังไม่ได้รับการยอมรับจากเธอ ดังนั้นนายยังไม่ใช่”
“ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้เธอรับรู้เรื่องที่เรารู้กันแล้วในภายหลัง บางทีน้องสาวของผมอาจจะมีความสุขมากที่เธอจะหายจากอาการป่วย”
เจย์มองไปที่เซย์นโดยเจตนา การจ้องมองของเขาพลันมืดมนอย่างคาดไม่ถึง
“วันนี้เป็นวันที่ผู้บริหารของนวนิยายอิเล็กทรอนิกส์ เจรจาข้อตกลงทางธุรกิจกับผู้บริหารของ จิมมี่ กรุ๊ป” เจย์กล่าวเรื่องงานอย่างชัดเจน
เขาไม่เชื่อว่ามันจะไม่มีทางกำจัดเจ้าส่วนเกินคนนี้
“ท่านอาเรส คุณยังไม่รู้จักผมดีพอ ในสายตาของ เซย์น เซเวียร์ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าน้องสาวของเขาเอง”
“โอ้ เป็นอย่างนั้นเหรอ?”
“แน่นอน” เซย์นดึงเก้าอี้และนั่งที่ปลายเตียง ดูเหมือนว่าเขาจะนั่งนิ่งไม่ยอมเปลี่ยนความคิดเลย
เจย์พูดต่ออย่างใจเย็น “หากพวกเขาได้ข้อสรุป เอมิเนนท์ ออเนอร์ แล้วล่ะก็ นายจะต้องรออีก 3 ปีจึงจะมีโอกาสร่วมมือกับ นวนิยายอิเล็กทรอนิก อีกครั้งเลยนะ”
เซย์นสาบานว่า “ลืมไปเถอะต่อให้จะสามปีหรือแม้ว่าจะห้าหรือสิบปี ผมก็ไม่สนหรอก ผมต้องรอให้น้องสาวของผมตื่นขึ้นมาและแน่ใจว่าเธอปลอดภัยและแข็งแรงก่อนที่จะออกไป”
