ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 434
“เธอเพิ่งถูกลากออกจากห้องฉุกเฉินเมื่อวานนี้ เธอไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนไข้หรือไง?”
ปากของโรสเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“เมื่อคืนฉันไปห้องฉุกเฉินเหรอ? ทำไมฉันจำสิ่งนี้ไม่ได้เลยล่ะ?”
“เธอเมาแล้วสลบไปเลย” เจย์ปิดหนังสือของเขา ใบหน้าของเขาเย็นชาและเคร่งเครียด
“ผู้หญิงที่มาจากครอบครัวที่ดีจะไม่เมาเหล้านอกบ้านขนาดนั้นหรอกนะ เธอได้รับการชักจูงที่ไม่ดีจากโจเซฟิน”
โรสอ้าปากค้างอย่างงุนงงและพูดติดอ่าง “ฉันนี่แหละ ตัวชักจูงที่ไม่ดีน่ะ!”
“เธอยังสู้อย่างสุดใจที่จะพูดคำเหล่านั้นออกมาดัง ๆ อีกเหรอ?”
โรสก้มหน้า
เมื่อพูดถึงโจเซฟิน โรสก็กังวลไม่หยุดหย่อน “ว่าแต่… โจซี่ โอเคหรือเปล่า?”
เจย์ตอบว่า “ในแง่มุมไหนล่ะ?”
โรส “…”
“เธอไม่ได้ไปอยู่ห้องฉุกเฉินใช่ไหม?”
“เธอสบายดี”
โรสไม่สบายใจ ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้นจากชิงช้า “ฉันไปถามเธอดีกว่า”
เธอเข้าไปในบ้านและโทรหาโจเซฟินทันที
หลังจากรอสายมานาน ในที่สุดโจเซฟินก็รับสาย
“ฉันขอโทษนะ โรส ขีดจำกัดความน่าเชื่อถือของเธอในความรู้สึกของฉันตอนนี้มันติดลบแล้วแหละ ดังนัน้ในอนาคตไม่ต้องมาติดต่อฉันอีก” โจเซฟินวางสายหลังจากพูดจบ
โรสมองโทรศัพท์ด้วยความงุนงง
เธอรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง “เมื่อคืนฉันไม่ได้จัดการเรื่องความเข้าใจผิดไปแล้วเหรอ?”
โลกนี้มันเป็นอะไรไปเนี่ย?
น้ำเสียงของโจเซฟินฟังดูหัวเสียและหมดหวัง น้ำเสียงที่บูดบึ้งและโกรธของเธอทำให้โรสรู้สึกหนักใจอย่างที่สุด
ในที่สุด โรสก็วิ่งออกไปและพูดกับเจย์ว่า “ฉันอยากไปที่เมืองอิมพีเรียล!”
เจย์สะดุ้งเล็กน้อย และมีความตื่นตระหนกในใจ
เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอจะไม่กลับมาเองหลังจากที่เธอออกไปจากที่นี่
จากนั้น เขาจะต้องเผชิญกับสภาพจิตใจที่มีอารมณ์บ้าคลั่งในการมองหาเธอทุกหนทุกแห่งอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาสัญญาว่าจะไม่รั้งเธออีกต่อไป เขาทำได้เพียงแค่ระงับความวิตกกังวลทั้งหมดไว้ในใจ
“ได้สิ”
จู่ ๆ โรสก็ขำและยิ้มเหมือนดอกไม้ที่บ้านสะพรั่ง!
“ขอบคุณนะ ท่านอาเรส!” เธออุทานขณะที่เธอวิ่งออกไป
“กลับมาก่อน!”
โรสหยุดชะงักและถอยหลังไปสองสามก้าว เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอก่อนสิ ชุดพวกนั้นอยู่ในตู้เสื้อผ้าของห้องนอนใหญ่ที่ชั้นสอง”
โรสตะลึง!
เขาแค่อยากให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้างั้นเหรอ?
“แต่ตู้เสื้อผ้ามีชุดของนายเต็มไปหมด ฉันควรเปลี่ยนเป็นตัวไหนดี?”
“แล้วแต่เธอจะเลือกสิ”
โรสหน้ามุ่ยและกลับไปที่ชั้นสองอย่างหมดอารมณ์
เธอไม่สามารถทำความเข้าใจบางสิ่งบางอย่าง ‘ทำไมฉันถึงขอยืมตัวที่ใส่อยู่ไม่ได้กันนะ?’
เมื่อเธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้าทั้งหมดในห้องเสื้อผ้าของห้องนอนใหญ่ เธอก็เข้าใจเจตนาของเจย์ในที่สุด
ปรากฎว่าเสื้อผ้าครึ่งหนึ่งข้างในเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง และแต่ละชิ้นเป็นผลงานชิ้นเอกรุ่นลิมิเตทที่มีจำนวนจำกัด ซึ่งหมายความว่าเสื้อผ้าเหล่านี้นั้นมีราคาแพง
โรสเปิดป้ายดูไซส์ชุดและเห็นว่าทั้งหมดเป็นขนาดของเธอ
เธอรู้สึกอึ้งไปพักหนึ่ง…
ผู้ชายคนนี้จะบอกใบ้อะไรกันแน่?
นี่หรือคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าการขุนหมูก่อนที่จะฆ่า?
