ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 453
เจย์เดินเข้าไปในคฤหาสน์กุหลาบด้วยสีหน้าบึ้งตึง ในขณะที่คฤหาสน์มีผู้คนส่งเสียงดังกลับเงียบไปทันทีเมื่อเห็นเขามาถึง
สายตาที่เหมือนนกอินทรีของเขากวาดมองทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ภรรยาทั้งสามและบุตรชายและบุตรสาวของแต่ละคนก็อยู่ที่นี่มารวมตัวกันเกือบทุกคน
เจมส์มองเจย์ด้วยสีหน้าเย็นชา “เจย์ นี่เป็นเรื่องของครอบครัวฉัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายเลย”
ตั้งแต่เจย์อายุ 28 ปี ท่านปู่อาเรสรู้สึกว่าร่างกายของเขาทรุดลง ดังนั้นเขามอบการจัดการเรื่องครอบครัอาเรสทั้งหมดให้กับเจย์ดูแล
การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้เกิดการต่อต้านอย่างรุนแรงจากอาของเขาในขณะนั้น ท้ายที่สุด พวกเขาเป็นผู้อาวุโสแต่พวกเขาก็ต้องถูกควบคุมโดยเจย์ที่อายุน้อยกว่า
อย่างไรก็ตาม เจย์ได้มัดรวมทุกคนให้ยอมรับเขาอย่างรวดเร็วและปราบพวกเขาได้อย่างดี ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาทำให้ครอบครัวอาเรสสงบลงมาก
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เองที่เด็ก ๆ จากครอบครัวต่าง ๆ ค่อย ๆ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาก็เริ่มก่อกวนอีกครั้ง ไม่ใช่แค่จากครอบครัวของน้าสะใภ้รองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้หญิงจากครอบครัวของน้าสะใภ้ใหญ่ด้วย พวกเขาทั้งหมดต้องการเข้าสู่ตระกูลอาเรสเพื่อสร้างฐานอนาคตให้กับลูก ๆ
สิ่งนี้เกิดขึ้นกับสิ่งที่ครอบครัวอาเรสถือว่าเป็นข้อห้ามเช่นกัน ดังนั้นความขัดแย้งจึงรุนแรงขึ้น ในที่สุด คดีฆาตกรรม ซาเวียร์ อาเรส ก็เกิดขึ้นพร้อมกับการถอดถอนตำแหน่งของเหล่าเมียน้อยไม่ให้มีสิทธิ์ในตระกูลเช่นกันในวันนี้
เจมส์ตั้งใจแน่วแน่ที่จะมุ่งหาโอกาสที่สดใสสำหรับลูก ๆ ของเขา แม้จะต้องขัดต่อกลุ่มตระกูลก็ตาม
ดังนั้น เจมส์จึงแสดงท่าทีต่อต้านการมาของเจย์อย่างมาก
น้าสะใภ้รองซ่อนใบหน้าของเธอและร้องไห้ออกมา “แน่นอนอยู่แล้ว ที่คุณไม่ต้องการให้เจย์มา ก็เพราะคุณกระตือรือร้นมากที่จะปล่อยให้เหล่านางจิ้งจอกพวกนั้นเข้ามาในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เพื่อที่คุณจะได้เพลิดเพลินไปกับความสุขในบ้าน ฉันบอกคุณว่า ตราบใดที่ฉันยังไม่ตาย คุณควรล้มเลิกความคิดนี้ เพราะฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง”
“ทำไมเธอไม่ลองส่องกระจกดูตัวเองบ้าง แก่และซีดเผือด… เธอไม่อายที่จะยังรับใช้นายท่านเจมส์อยู่อีกบ้างเหรอ?” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดอย่างขมขื่น
น้าสะใภ้รองโกรธจัดและรีบวิ่งเข้ามาจะทำร้ายผู้หญิงคนนั้น “ยัยคนไร้ยางอาย สิ่งที่แกทำได้ดีก็คือการทำลายครอบครัวของคนอื่นสินะ ฉันล่ะอยากจะฉีกปากแกจริง ๆ ”
เจย์ขมวดคิ้วและออกคำสั่งจีนส์ที่ยังคงแสดงท่าทางงุนงงอยู่ “นายควรหยุดแม่ของนายตอนนี้เลยดีกว่าไหม?”
จีนส์วิ่งเข้าไปและผลักผู้หญิงคนนั้นลงกับพื้นอย่างดุเดือด แล้วเข้าไปกอดน้าสะใภ้รองของตระกูล “คุณแม่ครับ อย่าลดตัวทำอะไรแบบนี้เพราะนังผู้หญิงนี่เลยนะครับ!”
ผู้หญิงคนนั้นล้มลงกับพื้นและไม่ลุกขึ้น เธอร้องไห้ออกมาแทน “นายท่าน ดูจีนส์สิ เขาทำร้ายฉันซึ่ง ๆ หน้าเลย!”
ทันใดนั้น เจมส์ก็ตบหน้าจีนส์ “แกลูกอกตัญญู นั่นเป็นแม่อีกคนของแกเลยนะ แกยังกล้าทำร้ายเธออีกเหรอ?”
จีนส์ปกป้องใบหน้าของเขาหลังจากถูกตบและมองเจมส์อย่างโกรธจัด “พ่อ ผมเกลียดพ่อ”
จากนั้นเขาก็วิ่งออกไป
“กลับมานี่!” น้ำเสียงที่เย็นชาและเข้มงวดของเจย์ถูกกักขังด้วยพลังที่ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับตัวสั่น เขาระงับสถานการณ์ที่วุ่นวายเป็นความเงียบได้อีกครั้ง
จีนส์ชะงักอยู่ที่ประตู แล้วหันกลับมาช้า ๆ เมื่อได้ยินเสียงของเจย์
สายตานกอินทรีจ้องเขม็งไปที่ร่างของจีนส์ แสดงความขุ่นเคืองที่เขาไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ “นายแก้ไขสถานการณ์นี้ไม่ได้หรือไงกัน?”
สำหรับสถานการณ์ที่วุ่นวายนี้ที่เขาจะอธิบายได้ว่าเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ ของเขา ทุกคนรู้สึกถึงพลังยับยั้งอันใหญ่หลวงที่แผ่ออกมาจากชายผู้นี้ในทันที
จีนส์เดินกลับมาด้วยความหงุดหงิด “พี่ชาย!”
เจย์พูดอย่างช้า ๆ “ชื่อของแม่นายยังคงเขียนบนโฉนดของคฤหาสน์กุหลาบ นายและแม่ของนายเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้โดยชอบธรรม ถ้ามีคนมายั่วยุนาย นายควรปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของพวกเธอไม่ให้เล็ดลอดเข้ามาและทำลายพวกเธอ เข้าใจไหม?”
จีนส์เข้าใจอย่างชัดเจนในทันใด เขามองดูผู้หญิงคนนั้นที่เย่อหยิ่งและเผด็จการอย่างโกรธแค้น
“พี่ชาย ในเมื่อพี่พูดแบบนั้น ฉันจะไม่สุภาพกับพวกเธออีกแล้ว”
จีนส์จึงดุผู้หญิงคนนั้นและครอบครัวของพวกเธออย่างโกรธเคือง “ออกไปจากที่ซะนี่ ไม่อย่างนั้น อย่าโทษผมที่ไม่สุภาพก็แล้วกัน”
เจมส์โกรธจัด จากนั้นพูดว่า “เจย์ นายตั้งใจจะทำให้ครอบครัวฉันแตกแยกกันงั้นเหรอ?”
เมื่อหันหลังกลับไป ก็มองเห็นแสงเย็นชาในดวงตานกอินทรีของเจย์ “ถ้าคุณกับน้าสะใภ้รองยังมีความเคารพซึ่งกันและกันในชีวิตคู่แต่งงานของคุณและถ้าน้าสะใภ้รองยังคงมีความรักต่อคุณอยู่ จะไม่มีใครสามารถมาขวางกั้นความรักของพวกคุณสองคนได้หรอกจริงไหม?”
น้าสะใภ้รองกำลังร้องไห้อย่างหนักมากขึ้นในขณะนี้
เจมส์รู้สึกหงุดหงิด “ร้องไห้อีกแล้ว! เอาแต่ร้องไห้ ทำไมไม่ตาย ๆ ไปซะเลยล่ะ?”
