ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 486

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 486

โรสตอบกลับด้วยภาพเคลื่อนไหว ของใครบางคนที่ถูกตัดศีรษะ

โรสพิมพ์ว่า ‘อย่าด่าเขาเลย’

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงตอบว่า ‘เธอรักเขามากเกินกว่าที่จะด่าเขาเหรอ?’

‘ใช่แล้ว’

แก้มของเธอพลันแดงระเรื่อขึ้นมาทันที!

ในขณะเดียวกัน ความสุขก็เบ่งบานระหว่างคิ้วของเขา

แล้วจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงก็พิมพ์ว่า ‘คุณคงเหนื่อย คืนนี้พักผ่อนเร็ว ๆ นะ!’

‘ราตรีสวัสดิ์!’

วันรุ่งขึ้น โรสมาถึงห้องพยาบาลแต่เช้าตรู่

เมื่อเห็นเธอ คนดูแลที่เขาทำงานกะข้ามคืนก่อนหน้าก็ยิ้มกว้าง “โรส คุณอยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“ได้ค่ะ คุณลินดา” โรสยิ้ม

มีเพียงโรสและท่านปู่เซเวียร์เท่านั้นที่อยู่ในห้อง

โรสนั่งลงที่หัวเตียงพรางจับมือที่อ่อนแอไว้กับเธอขณะที่เธอนวดกล้ามเนื้อที่ลีบเล็กของเขา

“ลืมตาและมองมาที่หนูสิคะ คุณปู่ แองเจลีนของคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่นะคะ อย่ายอมแพ้นะ ตกลงไหม คุณปู่จะต้องไม่เป็นอะไรนะคะ”

ท่านปู่เซเวียร์ลืมตาขึ้นทันที สายตาของเขาจ้องมองไปที่โรสอย่างเจิดจ้า

โรสถอดหน้ากากแล้วยิ้ม “คุณปู่คะ ดูสิ ถึงจะมีหน้าตาแบบนี้ หนูก็ยังทำงานหนักเพื่อใช้ชีวิตอยู่ทุกวัน คุณเป็นคนสอนหนูเองว่า ชีวิตมาพร้อมกับอุปสรรคและมีเพียงผู้ที่มีความมุ่งมั่นเท่านั้นที่จะกล้าผ่านสิ่งที่ยากลำบากที่สุดที่โลกเหวี่ยงมาให้เรา ไช่ไหมคะ?”

ท่านปู่เซเวียร์ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาร้องไห้ให้กับรูปลักษณ์ที่ไม่คุ้นเคยของโรส

อย่างไรก็ตาม ความปิติยินดีไหลซึมจากดวงตาของเขา ด้วยทัศนคติที่มองโลกในแง่ดีและมีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าของเธอ

โรสรู้สึกปลาบปลื้ม “คุณปู่ได้ยินหนูไหมคะ?”

ท่านปู่เซเวียร์ พยักหน้าด้วยความยากลำบาก

โรสปลื้มใจ “คุณปู่ หมอบอกว่าปู่กำลังทุกข์ทรมานจากอาการผิดปกติทางร่างกาย ซึ่งพูดอีกอย่างก็คือ มันเกิดจากความวิตกกังวลอย่างรุนแรง เนื่องจากโรคนี้เป็นอาการทางจิต หนูเชื่อว่าการปล่อยวางจะเป็นกุญแจสำคัญในการเอาชนะ ความเจ็บป่วยที่ไม่สำคัญนี้”

ท่านปู่เซเวียร์พยักหน้า

โรสหยิบเข็มฉีดขึ้นยามา “ตอนนี้หนูเป็นพยาบาลแล้วนะคุณปู่ จากนี้ไปหนูจะดูแลคุณปู่เอง หนูยังไม่ชำนาญ เพราะว่าหนูยังมือใหม่อยู่ แต่สิ่งที่คุณปู่น่าจะบอกได้ คือ กะพริบตาถ้าหนูทำคุณปู่เจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ ตกลงไหมคะ?”

ท่านปู่เซเวียร์กระพริบตาอย่างเห็นด้วย

โรสถอดเข็มจ่ายน้ำเกลือบนหลังมืออย่างระมัดระวัง

การกระทำของเธออ่อนโยน ราวกับว่าเธอกำลังปฏิบัติต่อเด็กทารก

จากนั้น เธอก็แกะเข็มอันใหม่ออกมา

ขณะที่เธอกำลังจะแทงเข็มเข้าไป ประตูห้องของโรงพยาบาลก็ถูกเปิดออก

เซร่า เซเวียร์ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “คุณกำลังทำอะไรกับปู่ของฉันน่ะ?”

เธอรีบวิ่งไปผลักโรสออกไปอย่างแรง

เข็มขูดแขนของท่านปู่เซเวียร์ ทำให้เลือดไหลออกจากแผลเปิดอย่างอิสระ

หัวใจของเธอเจ็บปวดเมื่อเห็นแบบนั้น โรสผลักเซร่าออกไป แล้วหยิบสำลีชุบไอโอดีนมาทำความสะอาดแผล

อย่างไรก็ตาม เซร่าเริ่มตำหนิโรสว่า “ในฐานะเจ้าหน้าที่ดูแลชั่วคราว คุณไม่มีสิทธิ์ฉีดยาให้ผู้ป่วย คุณกล้าดียังไงที่ฝึกปฏิบัติกับคนไข้แบบนี้?”

โรสไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ เธอยังคงนิ่งเงียบขณะที่เธอแสดงสีหน้ามืดมนและเก็บซ่อนความลับไว้

เซร่ากดดัน “คราวที่แล้วเธอนอนในห้องพี่เจย์ คราวนี้เธอกำลังใช้ปู่ของฉันเป็นเป้าฝึกหัด โรงพยาบาลจะไม่ยอมให้ผู้ดูแลที่เบี่ยงเบน ไปทำงานให้กับพวกเขา เรื่องนี้เป็นเรื่องของความเป็นความตาย เธอทำอย่างนั้นได้อย่างไร?”

ด้วยเหตุนี้ เซร่าจึงหันไปพูดกับโรส

ทั้งหัวหน้าพยาบาลและผู้จัดการโรงพยาบาลก็มาถึงหลังจากนั้นไม่นานนัก

หัวหน้าพยาบาลชอบโรสจริง ๆ เพราะเธอขยัน อ่อนน้อมถ่อมตนและใจดี

เธอต้องการปกป้องโรส “ผู้จัดการคะ ฉันสั่งให้ โรส ลอยล์ ลองใช้เข็มกับคนไข้เองค่ะ”

โรสไม่เต็มใจที่จะลากหัวหน้าพยาบาลที่ใจดี ลงมาอยู่กับเธอด้วย โรสโยนความผิดทั้งหมดให้ตัวเอง “ไม่ใช่นะคะ มันเป็นการตัดสินใจของฉันแค่คนเดียวค่ะ”

หัวหน้าพยาบาลตกตะลึงและในขณะเดียวกันก็ประทับใจกับการกระทำของโรส

เธอได้เห็นส่วนแบ่งที่ยุติธรรมของผู้หญิงที่ร่ำรวยในชีวิตของเธอ แต่ไม่เคยเห็นหญิงผู้ดีที่ร่ำรวยเช่นโรสที่ไม่ยอมโยนความผิดให้ผู้น้อย มันเป็นรูปแบบการเสียสละอย่างแท้จริงที่น่ายกย่องและหายากเหลือเกิน

อย่างไรก็ตาม เซร่ายังคงเร่งเร้าโดยกล่าวว่า “ผู้จัดการ ฉันต้องการยื่นเรื่องร้องเรียนต่อ เลนนี่ ลอยล์ สำหรับการกระทำของเธอที่ขัดต่อกฎระเบียบ โรงพยาบาลต้องไล่เธอออก”

ผู้จัดการพูดไม่ออก, …”

นี่คือคนที่ท่านประธานส่งมา ดังนั้นเขาจึงไม่มีอำนาจที่จะไล่เธอออก