ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 488
เจย์เดินเข้าไปในห้อง ขณะที่โรสซ่อนตัวอยู่ข้างนอกตรงประตู
เมื่อตระหนักได้ว่า เธอไม่ได้ติดตามเขาเหมือนเงาอีกต่อไป เจย์ก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง
“เข้ามานี่” เขาขมวดคิ้ว
ตอนนั้นเองที่โรสเดินลากเท้าเข้ามาอย่างช้า ๆ
สายตาของโรสทำให้เซร่าตกใจ
อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงที่โกรธจัดของเจย์ทำให้เซร่ากลับมาตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อีกครั้ง
“พี่เจย์ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า ผู้ดูแลคนนี้จะแอบแทงเข็มให้คุณปู่ของฉัน”
เจย์พูดขึ้นว่า “เธอรายงานไปหรือยัง?”
น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือก ราวกับถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง
เซร่าถึงกับอึ้ง ออร่าของเขาแตกต่างกันเล็กน้อยในวันนี้
เขาเคยเกลียดคนที่ทำงานตามมาตรการที่เข้มงวด
“เธอเป็นผู้ดูแลที่ฉันมอบหมายให้ดูแลคุณปู่เซเวียร์เอง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
สีหน้าของเซร่าพลันซีดเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “ฉันจะมีปัญหาได้ยังไงคะพี่เจย์? มันก็แค่… เธอเพิ่งมาใหม่และฉันไม่คิดว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะใช้เข็มกับคุณปู่ของฉัน”
เจย์หันไปสั่งโรส “ไปเอาเข็มฉีดยามาให้คุณปู่เซเวียร์”
ด้วยเหตุนี้ โรสถึงกับตกตะลึงเกินคำบรรยาย
อย่างไรก็ตาม เธอได้ยินคำพูดที่เขายังไม่ได้พูดอย่างรวดเร็ว
เธอจะต้องปิดปากเซร่าด้วยทักษะของเธอ
แกรนด์ เอเซีย อาจไม่อนุญาตให้ผู้ที่ไม่ทำตามกฎ แต่พวกเขาสามารถเพิกเฉยแก่พรสวรรค์ที่แท้จริงได้!
สำหรับตัวเธอเองและชื่อเสียงของแกรนด์ เอเซีย ความสำเร็จเป็นเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น
โรสเดินไปที่เตียงของท่านปู่เซเวียร์ ดวงตาที่ว่างเปล่าของเขาเป็นประกายขึ้นทันทีเมื่อเห็นเธอ
เขาส่งสายตาให้กำลังใจเธอ ‘เธอทำได้!’
โรสยิ้มอย่างอ่อนโยนพรางจับมือที่อ่อนแอของปู่ไว้ เธอลูบหาเส้นเลือดที่หลังมือของเขาเบา ๆ
หัวหน้าพยาบาลมองดูโรสอย่างกังวลใจ เกรงว่าความผิดพลาดจะทำให้ความตั้งใจของท่านประธานสูญเปล่า
สายตาของเจย์ประกอบด้วยความรักและความริษยา
อันที่จริง โรสอ่อนโยนกับทุกคน แต่ดุเมื่ออยู่กับเขา
แม้ว่าเธอจะมีทักษะที่ไม่เคยช่ำชอง โรสก็ทำตามขั้นตอนที่ถูกต้อง อย่างช้า ๆ
ครั้งแรกที่เธอใช้เข็มฉีดยาจึงทำให้คนที่ดูอยู่ตกใจ
เจย์จ้องมองไปที่หน้าผากของเธอและมองไปที่หยาดเหงื่อเล็ก ๆ ที่โรสรู้สึกประหม่า
เขาดึงทิชชู่ออกมาเพื่อเช็ดเหงื่อให้เธอ!
มือของโรสกระตุกและเข็มก็พุ่งเข้าไปข้างใน ด้วยความสะดุ้งจากการกระทำของเขา
ท่ามกลางความตกตะลึง โรสพลันกลอกตามองเจย์อย่างหงุดหงิด
เขาตอบกลับด้วยแววตาเท่านั้น “ฉันแค่เช็ดเหงื่อให้คุณ”
เขาโกรธเคือง ช่างเป็นปีศาจเนรคุณที่เขาเลี้ยงไว้เสียนี่กระไร
โรสคว้ากระดาษทิชชู่จากมือของเขาและแยกเขี้ยวใส่ “ฉันเกือบทำพลาดเพราะคุณ”
เจย์เม้มริมฝีปากบางๆ เข้าหากัน… ตอนนั้นเขารำคาญเกินกว่าจะพูดอะไรได้
กับปู่ของเธอ เธอดูแลเขาอย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอกำลังดูแลเด็กทารก
เมื่ออยู่กับเขา เธอขู่แยกเขี้ยวใส่หรือดุว่าเขา
โอ้ดี ยังไงซะ เขาก็เป็นหนี้เธอในชาติที่แล้ว
ถ้าอย่างนั้น เขาจะตอบแทนเธอในชีวิตนี้
หัวหน้าพยาบาลถอนหายใจด้วยความชื่นชม “ไม่เลว โรส ทักษะของเธอใกล้เคียงกับผู้เชี่ยวชาญมาก”
โรสยิ้มอย่างสดใส
เมื่อมองดูเธอยิ้มอย่างสดใส เมฆที่มืดครึ้มบนหัวของเขาก็พลันหายวับไป
ทว่า หัวใจของเขาได้ตกนรกกับคำพูดของหัวหน้าพยาบาล “ฉันว่าความเจ็บปวดได้รับการชำระแล้วนะ เลนนี่”
เจมองโรสอย่างสงสัย “ความเจ็บปวดอะไร?”
หัวหน้าพยาบาล ตอบว่า “การเริ่มฝึกพยาบาลผู้ป่วย โดยเร็วที่สุด เลนนี่ได้ฝึกบนมือของเธอเอง”
หลังจากได้ยินดังนั้น เขาก็เอื้อมแขนไปยกมือของโรส เห็นรูเข็มเกลื่อนหลังมือของเธอ ทำให้ความโกรธที่ระงับไปแล้วของเขา ค่อย ๆ พลุ่งพล่านออกมาอีกครั้ง
