ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 494
เสน่ห์ที่น่าสนใจของเจย์ได้ดับลงไป
“ทุกคน ฉันต้องการโยนดอกไม้เหล่านี้ทิ้งให้หมด” น้ำเสียงของเจย์ช่างน่าขนลุก
ทันใดนั้น เมื่อได้ยินเสียงของเจย์ โรสก็พลันตกใจ
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองสามคนในชุดดำ สวมแว่นกันแดดได้หลั่งไหลเข้ามาในห้องและกวาดเอาดอกกุหลาบออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เหลือสักดอก
โรสยืนนิ่งไม่ขยับ น้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาด้วยความรู้สึกผิดของเธอ
เจย์มองเธออย่างขุ่นเคือง “คุณไม่รู้เหรอว่า ผู้ป่วยบางรายอาจแพ้ดอกไม้ได้?”
โรสเปิดปากของเธอ แต่ยังคงนิ่งเงียบ
ทำไมเขาถึงตำหนิเธอ? เขาทราบดีว่าปู่ของเธอไม่แพ้
“ค่ะท่าน ฉันเข้าใจแล้ว มันจะไม่เกิดขึ้นอีกค่ะ” โรสพูดพลางคร่ำครวญ
เมื่อเห็นว่าเขาทำให้เธอน้ำตาไหลอีกครั้ง เจย์ รู้สึกได้ถึงเปลวเพลิงแห่งความหงุดหงิด ที่ไหม้อยู่ในอกของเขา
“ใครส่งดอกไม้มาให้?” เขาถามอย่างเย็นชา
“เพื่อนค่ะ” โรสตอบ
“แฟนเหรอ?”
โรสไม่พยักหน้าหรือส่ายหัว
จริง ๆ แล้วเป็นผู้หญิง โจซี่ก้าวข้ามปัญหาในการแต่งตัวข้ามเพศ เพื่อรับบทเป็นผู้พิทักษ์ของเธอ
ห้ามพูดถึง นี่ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนของโจซี่
เจย์ใช้ความเงียบของเธอ เป็นคำตอบว่าใช่
โกรธแต่ไม่มีวิธีระบายความโกรธ เขาหันไปบอกผู้คุ้มกันที่อยู่ข้าง ๆ เขาว่า “ฉันต้องการสูบบุหรี่”
ในการตอบสนอง ผู้คุ้มกันก็ยื่นบุหรี่ให้เขาอย่างสุภาพและจุดไฟแช็ค
เจย์สูบเข้าไปช้า ๆ ก่อนจะพ่นควันออกมาเป็นวงกลม
โรสจ้องเขม็งไปที่ชายตรงหน้าเธอ ‘เขาไม่ได้บอกว่าเขาเลิกสูบบุหรี่แล้วหรอกเหรอ?’
คนโกหก
“ห้ามสูบบุหรี่ในห้องพยาบาลค่ะ ท่านประธาน” โรสเอื้อมมือชี้ไปที่ป้าย “ห้ามสูบบุหรี่” ที่ประตู
เจย์ออกจากห้องไป เมื่อเขากลับมา หลังจากที่สูบไปหลายมวน เขามีกลิ่นบุหรี่ติดตามตัว พระเจ้าเท่านั้นที่รู้จำนวนของบุหรี่
เนื่องจากระบบทางเดินหายใจที่บอบบางของเธอ โรสจึงไม่สามารถช่วยให้ไอเสมหะออกมาได้
เจย์ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อให้พื้นที่เธอหายใจมากขึ้น
เธอจ้องมองเขาอย่างสิ้นหวัง “ฉันเข้าใจว่าคุณอาจจะไม่มีความสุขนะท่านประทาน แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ถูกต้องที่จะปฏิบัติต่อผู้บริสุทธิ์”
เมื่อได้ยินเธอ สีหน้าของเขาก็หยุดนิ่ง ‘ผู้บริสุทธิ์? เธอเหรอ?’
เธออาจจะเป็นปุ่มควบคุมอารมณ์ของเขาก็ได้ จะสุขหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเธอ
‘เธอเรียกตัวเองว่าผู้บริสุทธิ์ได้ยังไง?’
“คนไข้ทุกคนได้รับอนุญาตให้รับดอกไม้และของขวัญ ทำไมฉันจะรับไม่ได้ล่ะ?” โรสพยายามหาเหตุผลกับเขา
เขาตอบว่า “ห้องอื่นในโรงพยาบาลมีดอกไม้เหมือนกันไหม?”
โรสขมวดคิ้ว “โรงพยาบาลไม่มีกฎว่าผู้ป่วยสามารถรับดอกไม้ได้กี่ดอก”
เขาพูดว่า “คุณยังจะไม่มีเหตุผลอยู่เหรอ”
เธอรู้สึกยอมอ่อนข้อ “คุณนั่นแหละที่ไม่มีเหตุผล”
จากนั้นเธอก็เริ่มพึมพำด้วยท่าทางที่เจ็บปวด “นั่นคือดอกกุหลาบ 999 ดอก ฉันไม่เคยได้รับมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะโยนมันทิ้งไป คุณไม่ถามความคิดเห็นของฉันสักคำ”
“ความคิดเห็นของคุณเหรอ?”
โรสเงยหน้าขึ้นอย่างตื่นเต้น “ถ้าคุณไม่อนุญาต ให้มีดอกไม้จำนวนมากในห้องพยาบาล ฉันสามารถนำดอกไม้เหล่านั้นกลับไปที่หอพักของฉันได้ การได้เห็นมันทุกวันจะทำให้จิตใจของฉันเบิกบานขึ้น”
สีหน้าของเจย์คล้ำลงอย่างเห็นได้ชัด
ในที่สุดเขาก็เข้าใจคำพูดที่ว่า ‘ผู้หญิงเป็นพวกที่เอาใจยาก’
นั่นเป็นคำอธิบายเดียวว่าทำไมผู้หญิงที่โง่เขลาจึงถูกดึงดูดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ และสิ่งที่คล้ายคลึงกัน
“ดีมาก ฉันจะจ่ายคืนให้คุณ’ เจย์ตัดสินใจว่าถึงเวลาที่เขาเปิดใจของเธอด้วยการ เตือนสติ
เมื่อโรสกลับมาที่หอพักในวันนั้น เธอพบว่าอพาร์ตเมนต์ของเธอ กลายเป็นทะเลดอกไม้ที่เบ่งบาน
มีกุหลาบหลากหลายสี หลายรูปทรงและขนาดแตกต่างกันไป จัดกลุ่มและมัดรวมกันเป็นช่อ ๆ
ทำให้โรสตกใจไปพักหนึ่ง!
