ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 497
“จะพาคนของฉันไปไหน?”
โรสเดินเซไปมาขณะที่เธอพยายามเดินตามพวกเขาไป ทว่า ระหว่างทางของเธอได้ถูกขวางไว้โดย เจย์ อาเรส ที่กำลังโกรธเกรี้ยวอยู่
“มองหน้าฉันสิ ฉันเป็นใคร?”
โรสจ้องมองไปที่เขา เธอกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา เธอยกมือขึ้นขยี้ตาที่งัวเงียกับความมึนเมาด้วยท่าทางสับสน “เราไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยไม่ใช่เหรอ สุดหล่อ?”
เจย์จ้องเธออย่างเย็นชาพลางกดกรามด้วยความโกรธ “ฉันก็ว่างั้น”
โรสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันเป็นคนเปิดเผยมากเมื่อพูดถึงผู้ชายที่หล่อเหลา รู้ไหม ถึงแม้นายจะดูคุ้น ๆ แต่ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเจอนายมาก่อนนะ เนื่องจากทุกโชคชะตาของฉันจากชีวิตก่อนหน้าและปัจจุบันของฉันได้สูญเปล่าไปกับ เจย์ อาเรส ไอ้สารเลวที่หล่อเหลาคนนั้นไปหมดแล้ว”
รูปลักษณ์ที่แข็งแกร่งของเจย์เริ่มกระตุก
โรสทั้งชมเชยและดุเขาในประโยคเดียวกัน การแสดงออกอย่างเงียบ ๆ ของเขาเปิดเผยว่าเขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เขามองดูโรสวางแขนที่เป็นมิตรบนไหล่ของเขาในลักษณะเปิดเผยออกมา เธอเมาเกินกว่าจะเข้าใจ
เธอต้องดื่มไปเยอะมากแน่ ๆ กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้
“นายรู้จักวิธีการต่อสู้ไหม สุดหล่อ?”
การแสดงออกของเจย์ยังคงเฉยเมย “รู้”
เธอชี้ไปตรงผู้ชายที่กำลังจับ “ตัวประกัน” โจซี่อยู่นั้น “นายเห็นชายผู้น่าสงสารคนนั้นไหม? ผลักเขาแรง ๆ ให้ฉันหน่อย ฉันคิดว่ามันยากมากที่นายจะสามารถทำให้ใบหน้าของเขาคนนั้นเสียโฉมจนจำไม่ได้!”
บอดี้การ์ดเริ่มแสดงสีหน้าออกมาให้เห็นด้วยเหงื่อเย็นเยียบ
ตอนนี้เขาถูกโจมตีจากใครอยู่กันแน่? โอ้ พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ เขาทำอะไรที่สมควรได้รับจากเหตุการณ์นี้อย่างนั้นเหรอ นั่นคือสิ่งที่ต้องการของนายหญิงที่กำลังอยากจะลงโทษเขาเช่นนั้นเหรอ?
“ฉันจะได้อะไรตอบแทนล่ะ?” เจย์ก็พูดขึ้นมา
บอดี้การ์ดใกล้จะฉี่ราดตัวเองแล้ว ท่านประธานจะไม่เสียสละตัวเขาเองเพื่อให้ได้ตามผลประโยชน์จากที่นายหญิงที่ต้องการ…ใช่ไหม?
“อะไรที่จะได้คืนกลับมา? แล้วจะได้อะไรตอบแทน?” โรสฟังแล้วสับสน
เจย์ตอบกลับไปอีกว่า “สิ่งที่ต้องการตอบแทนกลับก็คือกลับบ้านมานอนกับฉัน”
เกรย์สันและคนอื่น ๆ ตกใจกับคำขอของท่านประธานที่ตอบไปแบบนั้น
พวกเขาไม่เคยนึกภาพท่านประธานของพวกเขาคนนี้ซึ่งเป็นที่รู้จักในบุคลิกที่เย็นชาและไร้ความรู้สึกของเขาที่จะมาพูดเรื่องดังกล่าวโดยไม่อายหรือหัวใจเต้นผิดจังหวะ
พวกเขาถอนหายใจ ถึงเวลาแล้วที่จะเขียนความประทับใจที่มีต่อท่านประธานใหม่แล้ว
โรสผลักเจย์ออกไปและยิ้มอย่างเจ้าชู้
“อยากนอนกับฉันงั้นเหรอ?” อิทธิพลของแอลกอฮอล์มีผลกับน้ำเสียงของเธอ
เมื่อมองดูเธอสั่นไหวราวกับต้นหลิวในสายลม เจย์พยักหน้าก่อนจะรู้ว่าเธอกำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยน เธอไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับเขามาก่อน
โรสเดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใสขณะที่เธอเกาะแขนเขาอย่างอ่อนโยน เธอเอนศีรษะไปที่หน้าอกของเขา เธอพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าอย่างนั้น นายต้องดูแลฉันให้ดี!”
“ฉันจะดูแลเธออย่างดี” เจย์รู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้นภายใต้การล้อเล่นของโรส
แล้ว…
การแสดงออกของโรสเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอยกขาขึ้นจนเข่าไปโดนตรงอวัยวะระหว่างขาของเขา
การแสดงออกที่ไม่แยแสของเจย์แตกสลายทันที…
เกรย์สันและบอดี้การ์ดชะงักงันด้วยความตกใจ
ซวยแล้ว พวกเขาเจอปัญหาแน่ ๆ พวกเขาควรจะอ่านดวงก่อนออกจากบ้านวันนี้มาก่อน วันนี้ไม่ใช่วันของพวกเขาแล้ว
ท่านประธานโดนผู้หญิงทำร้ายอย่างที่สุด
นี่มันเหมือนกับการบอกลาชื่อเสียงขอท่านประธานเลย
ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขามาร่วมเป็นสักขีพยานในเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
กับสิ่งที่ท่านประธานเจอทุกอย่างเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ตอนนี้พวกเขาก็เหมือนพอ ๆ กับคนที่ตายไปแล้ว
การแสดงออกของเจย์มืดลงจนถึงระดับสูงสุด
แทนที่จะจบแค่นั้น โรสถึงกับดึงมือไปตบหน้าเขา อย่างไรก็ตาม เจย์จับทั้งสองมือของเธอและรวบโอบตัวจากหลังของเธอ
จากนั้นเขาก็อุ้มเธอและพาเธอกลับไปที่รถด้วยสีหน้าที่โหดร้ายของเขา
“พวกนายจะต้องไม่พูดถึงเหตุการณ์วันนี้กับคนอื่น เข้าใจไหม?” น้ำเสียงที่เป็นลางไม่ดีของเจย์ส่งถึงพวกเขา
“รับทราบครับ ท่านประธาน” พวกเขาทุกคนที่ยืนอยู่ไม่กล้าที่จะพูดออกไปแน่นอน
รถโรลส์-รอยซ์มาถึงที่พักของเจ้าหน้าที่ของแผนกการแพทย์
ผู้หญิงสองคนนั่งรถแล้วร้องเพลงไปเรื่อยเปื่อย เพราะถูกแอลกอฮอล์กระตุ้นอยู่
โจซี่ร้องเพลงว่า “I love it when you call me señorita
I wish I could pretend I didn’t need ya”
โรสแต่งเนื้อร้อง แล้วร้องออกมา “But every touch is ooh, la-la-la
It’s true, la-la-la Ooh, I should be running”
