ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 499
เจย์นึกขึ้นได้ว่าโรสแพ้ละอองเกสร เธอเพียงโยนดอกกุหลาบของเขาทิ้งไปเพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำเช่นนั้น
ทันใดนั้น ความโกรธในอกก็เดือดพล่านสั่นไหวเล็กน้อย
เขาช่วยเหลือโรสในตอนนี้และในที่สุดเธอก็เข้านอนหลังจากจัดการกับความยุ่งยากที่เธอทำไว้
ในความฝันของเธอ โรสพึมพำอย่างไม่หยุดหย่อน “มาแต่งงานกันเถอะ โจซี่ ทั้ง เซย์น เซเวียร์และเจย์ อาเรสจะได้ตกนรกไปเลย!”
ดวงตาของเจย์เริ่มเย็นลงเมื่อมุมริมฝีปากของเขาดึงออกแสดงความรู้สึกเยาะเย้ย “นายจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากยั่วยุฉันสินะ เซย์น เซเวียร์?”
โจเซฟินล้มลงราวกับเสียงฟ้าลั่นจากโซฟา
เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่ยังคงนอนหลับต่อไปแม้หลังจากตีลังกาลงบนพื้นแล้ว เขาคิดมาโดยตลอดว่าเธอเป็นคนงี่เง่าไร้เดียงสาที่เขาต้องการจะปกป้อง แต่ไม่เคยคิดเลยว่าน้องสาวปัญญาอ่อนคนนี้จะกลายเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาในสักวันหนึ่ง
อันที่จริง เราไม่ควรตัดสินคนจากภายนอก!
เจย์รู้สึกว่าจำเป็นต้องเรียกร้องให้มีมาตรการพิเศษก่อนที่เพื่อนสนิทสองคนนี้จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นแบบ ‘ความสัมพันธ์คู่รัก’!
“ทุกคน”
เกรย์สันผลักประตูเข้าไป “ครับท่านอาเรส?”
“ลากคุณผู้หญิงของพวกนายออกไป”
เกรย์สันช็อก!
เขาได้ยินผิดหรือเปล่า? ท่านอาเรสเพิ่งใช้คำว่า ‘ลาก’ หรือเปล่า?
“ได้ ครับท่าน”
เกรย์สันใช้ท่าทางกวักมือเรียกบอดี้การ์ดมา และพวกเขาก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันที
คราวนี้พวกเขาลากเธอออกไปจริง ๆ โดยหนึ่งในนั้นดึงเธอออกจากห้องด้วยการจับส่วนเอวของเธอ
เมื่อรู้สึกว่าปอดของเธอได้รับแรงกดจากใครบางคนที่รัดตัวเธอไว้ โจซี่ก็สะดุ้งจากการหลับสนิทและตะโกนทั้ง ๆ ที่ดวงตาของเธอยังคงปิดอยู่ว่า “อะไรวะเนี่ย? ฉันเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง จะฆ่านายทิ้งเลยดีไหมเนี่ยหากยังจะพาฉันออกไป?”
เจย์หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจากโต๊ะแล้วสาดน้ำเย็นจัดใส่โจเซฟิน ด้วยความรู้สึกไม่ประทับใจ
ดวงตาของโจซี่ก็เปิดสว่างขึ้นทันที เมื่อเธอเห็นสายตาที่เย็นชาของเจย์ พี่ชาย ทำให้เธอรู้สึกตัวในทันที
“เจย์” จากนั้นเธอก็ผลักบอดี้การ์ดออกจากตัวเธอไป เธอย่อตัวลงในขณะที่เธอยืนอยู่ต่อหน้าพี่ชายของเธอ
สายตาเฉียบคมของเจย์จ้องไปที่โจเซฟิน “เริ่มกล้าดียังไงถึงจีบผู้หญิงของพี่ชายของเธอเองน่ะฮะ?”
โจเซฟินทำหน้างง จ้องเจย์อย่างมึน ๆ
“มันเป็นความคิดของพี่สะใภ้ที่จะมาดื่ม เจย์ มันไม่ใช่ความคิดของฉัน!” เธอข้ามประเด็นของเจย์ที่พูดก่อนหน้าไปอย่างสิ้นเชิง
“แล้วไปดื่มกันทำไม?” เจย์เลยต้องยอมคล้อยไปตามประเด็นของเธอ
“ก็เพราะพี่สะใภ้อารมณ์ไม่ดีน่ะสิ”
เขายังคงจ้องมองโจเซฟินอย่างชั่วร้ายขณะที่เธอย่อตัวหดลงจมลึกอยู่กับตัวเอง
เธออาจจะเป็นคนโง่ แต่หลายทศวรรษที่เธอใช้เวลาอยู่ในบริเวณใกล้ ๆ เจย์ ทำให้เธอสามารถเข้าใจความหมายเบื้องหลังของแววตาคู่นี้ของเขาได้
สำหรับช่วงเวลานี้ คำตอบที่เฉยเมยที่เธอให้เขาเริ่มทำให้เขาหงุดหงิดและโกรธ
“พี่สะใภ้บอกว่านายเต็มใจที่จะจ่ายเงินมากขึ้นให้กับคนดูแลที่ไม่ได้เป็นคนสำคัญด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่เคยได้ให้สักเหรียญเดียวกับภรรยาที่แท้จริงของนาย เธอเลยชวนให้ฉันไปดื่มด้วยความรู้สึกท้อใจ”
“แล้วคิดว่าฉันห้ามความคิดของพวกพี่ทั้งคู่ไม่ให้ดื่มได้เหรอ?”
เจย์รู้สึกไม่เข้าใจ แน่นอนว่าโรสแสดงท่าทีสุภาพต่อหน้าเขาได้ดีก่อนที่จะโยนทิ้งคำพูดออกไปนอกหน้าต่าง แต่โจเซฟินกลัวเขาและปฏิบัติต่อคำพูดของเขาราวกับเป็นคำสั่งของผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมโรสถึงเพิกเฉยต่อคำพูดของเขาและไปดื่มล่ะ?
คำตอบของโจเซฟินนุ่มนวล “ตอนแรกฉันไม่อยากไป แต่พี่สะใภ้บอกว่าชีวิตสั้นเกินกว่าจะจมอยู่กับความสมเพช นายก็รู้ว่าฉันเป็นยังไงกับการได้ยินเรื่องโน้มน้าวใจ … ฉันทนไม่ได้ ฉันก็เลยไปกับเธอ”
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วเขาก็โกรธจัด “ถ้าเธอบอกจะไปกระโดดจากสะพาน เธอจะตามไปด้วยไหม?”
เธอรีบยืดตัวและเงยหน้าขึ้นสูง การแสดงออกของเธอเป็นหนึ่งในการปลดปล่อยความสุขของชีวิตและความไม่กลัวความตาย “ถ้านั่นคือสิ่งที่พี่สะใภ้ต้องการ ฉันก็จะทำ… ทำตามให้ดีที่สุด!”
ดวงตาที่เฉียบคมของเจย์หรี่ลงเหมือนความหนาวเย็นเริ่มเล็ดลอดออกมาจากรอบ ๆ ตัวเขา
เขารู้สึกถึงอันตรายเล็กน้อยในความสัมพันธ์ของโจเซฟินกับโรส
ศีรษะของเขาสั่นสะท้านในชั่วขณะนั้น
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้พบกับโรสอีกต่อไป” เสียงที่เป็นอันตรายดังขึ้นจากการเคลื่อนไหวริมฝีปากของเจย์
โจซี่ท้วงทันทีว่า “ทำไมนายไม่ให้ฉันเจอพี่สะใภ้ล่ะเจย์?”
ในคราวนี้ท่าทางของเขาเหลือเพียงใบหน้าที่มืดหม่น
