ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 523
หลังจากที่เกรย์สันเดินไปส่งแม่ของเจย์ เขาก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของท่านอาเรส เขาเห็นเจย์เอนตัวอยู่บนโซฟาพลางขมวดคิ้ว ความโกรธราวกับน้ำแข็งติดอยู่ในดวงตาของนกอินทรีคู่นั้น
“ท่านอาเรส…” เกรย์สันก้าวไปข้างหน้าแต่กลับหยุดพูด
“พูดมาสิ”
เกรย์สันจึงรายงานอย่างไม่สบายใจว่า “มีข่าวจากแผนกการแพทย์ วันนี้ภรรยาของคุณไม่สบายนิดหน่อยและขอเลิกงานเร็ว”
เจย์ยืดตัวขึ้น ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เมื่อเช้านี้ครับ” หน้าผากของเกรย์สันเริ่มเหงื่อออก
“ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้?”
เกรย์สันอธิบายอย่างหวาดกลัวว่า ท่านอาเรส คุณมีประชุมด่วนเมื่อเช้านี้ ผมไม่กล้ารบกวนคุณ”
เจย์ขัดจังหวะเขาอย่างหยาบคายว่า “จำไว้ จากนี้ไป เรื่องภรรยาของฉันจะมีความสำคัญที่สุดเสมอ”
“ได้ครับ” เกรย์สันกล่าว
เจย์หยิบโทรศัพท์มือถือ Huawei รุ่นล่าสุดขึ้นมาจากโต๊ะทำงานทันที เขาปลดล็อกโทรศัพท์และกดหมายเลขที่เขาจำได้เสมอในใจของเขา
โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังด้วยเสียงรอสายและเสียงที่ฟังอยู่คือ ‘red spider lily’ เป็นเสียงเพลงที่คุ้นเคย
เขาเคยชินกับการฟังเสียงอันบริสุทธิ์ของแองเจลีนและเมื่อจู่ ๆ เขาได้ยินเป็นเสียงโรสที่ตั้งไว้เป็นเสียงร้องเพลงเบา ๆ ราวกับเธอกำลังร้องไห้ มันทำให้หัวใจของเขาบีบแน่นขึ้นเล็กน้อย
เสียงรอสายยาว ๆ ได้สิ้นสุดลงและโรสไม่รับสายเขา
เมื่อเจย์โทรไปอีกครั้ง มันก็ยังคงเป็นเพลงที่คุ้นเคย red spider lily
เจย์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินโซเซ น้ำเสียงที่สงบและเงียบขรึมตามปกติของเขาสั่นเทาเล็กน้อยในขณะนั้น “เกรย์สัน ไปเตรียมรถมา”
เกรย์สันไม่รอช้า เขารีบหันหลังและวิ่งออกไปด้วยความพยายามอย่างที่สุด เจย์รู้สึกร่างกายสั่นสะท้านและรีบลงไปชั้นล่างโดยใช้ลิฟต์วีไอพีของเขา
เกรย์สันจอดรถโรลส์-รอยซ์ไว้ข้างหน้าเพื่อรอเขา เมื่อเจย์ลงลิฟต์มาถึงชั้นล่าง เขารีบขึ้นรถและสั่งอย่างทันที “มุ่งหน้าไปสวนคฤหาสน์”
เกรย์สันเหยียบความเร็วสุด!
เจย์นั่งในรถมองดูทิวทัศน์ที่พร่ามัวภายนอก ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นเร็วกว่าความเร็วของรถเสียอีก
เขาเริ่มคิดอย่างบ้าคลั่งในหัวของเขา
การตั้งเสียงเรียกเข้าเป็น red spider lily ทำให้รู้สึกว่าโรสพยายามบอกเขาอย่างชัดเจนว่าเธอคือ แองเจลีน เซเวียร์
เขาคิดว่าเธอคงอยากจะบอกความลับของเธอมาเป็นเวลานานแล้ว
แต่ทำไมเธอถึงบอกเขาในลักษณะแบบนี้ เขารู้สึกกลัวอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน?
ราวกับว่าเขากำลังจะสูญเสียโรสไป
“เกรย์สัน ขับเร็วกว่านี้”
“ครับ ท่านอาเรส”
รถโรลส์-รอยซ์จอดอยู่หน้าสวนคฤหาสน์ก่อนที่รถจะหยุดนิ่ง เจย์รีบพุ่งออกจากรถและวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ราวกับพายุเฮอริเคนเหมือนลูกศรที่ปล่อยออกจากคันธนูอย่างแรง
“โรส!” เขาตะโกนเรียกด้วยเสียงที่แหบ
โรสไม่ตอบเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการตอบกลับต่อเขา
เขาตามหาเธอจากชั้นหนึ่งไปยังชั้นสอง จากนั้นไปที่ชั้นสาม และสวนบนชั้นดาดฟ้า และทุกมุมของคฤหาสน์ กระนั้น เขาก็ยังไม่พบโรส
เจย์ทรุดตัวลงและคุกเข่าลงกับพื้น เขาเงยหน้าขึ้นและกรีดร้องว่า “โรส เธอโกหก! เธอบอกว่าจะไม่ทิ้งฉันไง!”
เกรย์สันมองดูท่านอาเรสจากระยะไกล เขาไม่เคยเห็นเจย์เศร้าและสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน
ในที่สุด เจย์ก็ทรุดตัวลงกับพื้น ร่างสูงของเขาขดตัวสั่นเหมือนเด็กทารกน้อย
“ท่านอาเรสครับ” เกรย์สันวิ่งเข้ามา
