ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 555
เจย์รู้สึกสับสนอยู่ในใจ
เขารู้สึกถึงความอบอุ่นและความสบายใจที่แม่และจอร์แดนมีความรักซึ่งกันและกันอย่างมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง
มันทำให้เขานึกถึงแองเจลีนและตัวเขาเอง ในช่วงชีวิตนี้เขาพร้อมที่จะรักเธอตลอดไปและตั้งใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอไปทั้งชีวิต
เขามีความรักที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงและตลอดไปสำหรับแองเจลีนเช่นเดียวกับที่จอร์แดนมีต่อโคลอี้
ในขณะนั้น เขาคิดว่านั่นจะเป็นความจริงที่ว่า บางทีเขาอาจเป็นลูกที่มาจากความรักของจอร์แดนและโคลอี้หรือเปล่า?
เขาลุกขึ้นและค่อย ๆ เดินไปที่บันได
จอร์แดนที่ยังคงกอดผู้หญิงที่เขารักต่อไปในขณะที่เขากำลังจ้องมองเจย์อย่างไม่เต็มใจ เขาตะโกนใส่เจย์ “เจย์ อาเรส นายมันใจร้ายเหมือนเขา”
เจย์เมินเฉยต่อจอร์แดนและก้มหน้าลงในขณะที่เขาถามแม่อย่างอ่อนโยนว่า “บอกผมหน่อยสิ คุณรักผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าผมไหม?”
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า บางทีสิ่งนี้อาจบีบคั้นหัวใจของเธอ น้ำตาของเธอจึงเริ่มไหลออกมา
“เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันรักในชีวิต ลูกแม่ ได้โปรดอย่าทำให้เรื่องมันยากสำหรับเขามากไปกว่านี้เลย”
เจย์แสดงความเจ็บปวดขณะที่เขาพยายามระงับมันไว้ในใจ “งั้นบอกมาผมสิ ว่าใครเป็นพ่อของผมกันแน่?”
คำถามนั้นทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกโกรธมาก การแสดงออกของเธอกลายเป็นความดุร้ายในขณะที่ความเกลียดชังในสายตาของเธอขยายออกไปราวกับฟองน้ำเลย
จอร์แดนโอบผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่นแล้วตะโกนใส่เจย์ว่า “อย่าใจร้ายนักเลย ได้โปรด! ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อรักษาบาดแผลของเธอ แต่นายกำลังฉีกมันออกมาอีกครั้งและกำลังจะส่งเธอเข้าไปในส่วนลึกของนรกอีกครั้ง นายจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร?”
เจย์พึมพำ “ผมขอโทษ”
จู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็คว้าแขนของเจย์ แต่ด้วยแรงและเล็บที่แหลมคมของเธอ เธอข่วนแขนของเจย์จนเลือดไหลออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“พ่อของนายคือคุณปู่ เขาเป็นหมาป่าในคราบชุดแกะเหมือนคนที่แสร้งทำเป็นคนดีทั้ง ๆ ที่มีจิตใจชั่วร้าย เขาข่มขืนฉันในคืนงานแต่งงานของฉัน เขาเป็นปีศาจร้าย! เขาทำลายจอร์แดนและอนาคตที่สวยงามของฉัน”
ผู้หญิงคนนั้นพล่ามออกมาด้วยความบาปของผู้กระทำความผิด
เจย์หลบตาลงเพื่อปกปิดความตระหนกและความสูญเสียที่เขารู้สึก
เขายืนขึ้นอย่างตัวสั่น เขารู้สึกว่าจิตใจของเขายุ่งเหยิงไปหมด แต่ภายในความยุ่งเหยิงนี้ เขาได้รับรู้ถึงสิ่งที่สื่ออกมาได้ชัดเจน
พ่อผู้ให้กำเนิดของเขาคือ ท่านปู่
เขาไม่ใช่หลานชายของท่านปู่ แต่เป็นลูกชายของเขา
เจย์รู้สึกบอบช้ำทางจิตใจอย่างรุนแรงจากส่วนลึกที่สกปรกของเขา ขณะที่เขาเดินลงบันไดไปอย่างไร้วิญญาณและเขาเข้าไปห้องน้ำแช่ตัวในอ่างอาบน้ำเป็นเวลานาน
เขาเป็นคนที่รักษาความสะอาดมาก เมื่อมารู้เรื่องนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้เลยว่าเขาจะเปรียบกับความรู้สึกที่รังเกียจตัวเองเพียงใดในตอนนี้ เมื่อเขาพบว่าการกำเนิดของเขามันน่าอับอายแค่ไหน
เขานอนอยู่ในอ่างอาบน้ำที่มีระดับน้ำกำลังสูงขึ้นและร่างกายของเขาค่อย ๆ จมลงไปในน้ำ
สติของเขาเริ่มดับลง…
…ความทรงจำที่ลืมเลือนบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา
เสียงไร้เดียงสาของแองเจลีนดังขึ้นในหูของเขา “เจย์บี้ รักร่วมสายเลือดระหว่างพี่น้องคืออะไรเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงบอกว่าท่านปู่อารเสได้ทำเรื่องรักร่วมสายเลือดระหว่างพี่น้องกัน?”
“แองเจลีน อย่าพูดถึงมันอีก”
“เจย์บี้ มีอะไรหรือเปล่า?”
“แองเจลีน จริง ๆ แล้วท่านปู่คือพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน”
“ฮะ?” ดวงตาที่สวยงามอันน่าหลงใหลของแองเจลีนเบิกกว้างเป็นวงกลมขนาดใหญ่จากการตกใจ
เขาเจ็บปวดกับความตกใจที่เธอแสดงออกมาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “แองเจลีน เซเวียร์ ตอนนี้เธอรู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดที่สกปรกของฉันแล้ว ฉันก็ไม่เหมาะกับเธออีกต่อไปแล้ว ออกไปเถอะ”
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น… เจย์บี้ ฉันขอร้องล่ะ อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ” แองเจลีนกอดเขาอย่างแน่น
ฤดูหนาวนั้นเป็นฤดูที่หนาวเหน็บและขมขื่นมีหิมะตกและบึงน้ำก็กลายเป็นน้ำแข็ง ภายในห้องใต้ดินอันหนาวเย็น ร่างกายของเขารู้สึกเย็นชาราวกับกลายเป็นน้ำแข็ง มันหนาวจนเขาหยุดสั่นไม่ได้
“เจย์บี้ ไม่ว่านายจะรวยหรือจน หากนายอยู่ในช่วงเวลาที่ดีหรือร้าย ในยามเจ็บป่วยหรือสุขภาพดี ในยามทุกข์หรือสุข ฉันจะยังคงรักนายอย่างไม่มีเงื่อนไข ฉันจะอยู่กับนายและคอยสนับสนุนนายอยู่ข้าง ๆ นะ เราจะมีกันและกันตลอดไป เราจะไม่ทอดทิ้งกัน”
