ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 566

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 566

“เจย์ คือฉัน…”

“ผลพิสูจน์เป็นของผมหรือเปล่า?”

จอร์แดนตกใจมาก

“ไม่…”

“ขอดูผลการทดสอบได้ไหม?”

จอร์แดนหัวเราะออกมาและตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม?”

เจย์มองไปที่ชายที่ตื่นตระหนกต่อหน้าเขาและพูดด้วยความโกรธว่า “จอร์แดน อาเรส อย่าลืมว่าตอนนี้ผมเป็นคนดูแลทั้งหมดของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนและมีอำนาจเต็มที่ ผมสามารถตรวจสอบทุกสิ่งที่คุณทำได้”

จอร์แดนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล “นายคิดผิด ถ้านายมีอำนาจเหนืออสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนจริง ๆ นายไม่มีทางที่จะหมดหนทางช่วยในวันที่โรสมีปัญหา”

สายตาที่เย็นชาของเจย์แข็งกระด้าง “คุณหมายความว่ายังไง?”

จอร์แดนตอบว่า “ครั้งหนึ่งฉันเคยดูแลบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ฉันรู้ว่าผู้รับผิดชอบมีอำนาจมากแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสามารถอยู่ในวังใต้ดินกับโคลอี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้โดยที่นายไม่รู้ เจย์ นายมีอำนาจเพียงส่วนเล็ก ๆ ของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเท่านั้น”

หลังจากหยุดพูดไปชั่วคราว จอร์แดนกล่าวต่อว่า “คุณปู่อาเรสเป็นผู้รับผิดชอบอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนทุกการเคลื่อนไหวของเรา เขาตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่าง”

เจย์รู้สึกตกตะลึงกับแก่นแท้ของเขากับการเปิดเผยนี้

การหายใจของเขาเริ่มไม่สม่ำเสมอ

ความโกรธในตัวเขาเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หากสิ่งที่จอร์แดนพูดเป็นความจริง ท่านปู่อาเรสน่าจะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับโรสในคืนที่ประสบกับความเป็นความตายนั้นและเขาคงเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเธอได้

ท่านปู่อาเรสรู้ว่าโรสเป็นแองเจลีนคนรักของเขา เขายังยกย่องความใจดีของครอบครัวเซเวียร์อยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น เขาถึงกับยอมให้หลานสาวของพวกเขาได้รับอันตราย

ความเย็นชาของปู่ของเขากระทบเข้ากับความรู้สึกเจย์อย่างแรง

“ผมไม่อยากจะเชื่อ” เจย์พึมพำ

เขาไม่เชื่อว่าคนที่เลี้ยงเขามาเป็นคนหน้าซื่อใจคดอย่างเยือกเย็น

จอร์แดนมองไปที่เจย์ที่กำลังรู้สึกผิดหวัง เขารู้สึกเจ็บปวด เมื่อเห็นสิ่งนี้ จอร์แดนคิดว่าเขาโหดร้ายเกินไปที่ได้บอกเรื่องนี้กับเจย์

ตอนแรก เขาแค่ต้องการบอกความลับทั้งหมดของเขากับเจย์ แต่ความเห็นอกเห็นใจที่เขารู้สึกถึงความเป็นพ่อทำให้เขาตัดสินใจกระทำอย่างอื่น เขาทนดูลูกชายของตัวเองเป็นแบบนี้ไม่ได้ เขาจึงหยุดเปิดเผยความลับเพียงเท่านั้น

เจย์ก็ยังตกอยู่ในความรู้สึกตกใจ เขาใช้เวลาสักพักก่อนที่เขาจะเริ่มคิดเรื่องราวให้มันชัดเจนขึ้นอีกครั้ง

เขามีแววตาเหมือนกำลังคิดวิเคราะห์บางอย่าง แล้วจู่ ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นและแสดงสีหน้าด้วยความมั่นใจ

“จอร์แดน คุณบอกว่าคุณต้องการออกจากอสังหาริมทรพย์ ทัวร์มาลีนกับแม่ใช่ไหม? คืนนี้ผมจะพาพวกคุณทั้งสองออกไป”

จอร์แดนรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินแบบนั้น

“ฉันรู้สึกไม่อยากจากที่นี่ไปแล้วล่ะ”

เจย์ตะคอกไปว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะตัดสินใจได้”

จอร์แดนถูกข่มขู่ด้วยท่าทางของเขา “นายคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ทำไมจู่ ๆ ต้องรีบให้พวกเราออกไป?”

เจย์มองเขาด้วยความเกลียดชัง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ “ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ ทุกครั้งที่ผมเห็นคุณ ผมจะรู้สึกคิดถึงแองเจลีนขึ้นมาทันที การตกหลุมรักของผมทำให้เธอเจอแต่เรื่องเศร้า ๆ และมันก็ทำให้ผมเศร้าไปด้วย”

จอร์แดนหันกลับไปและพร้อมเดินจากไป

“เจย์… ช่วยบอกโรสว่าฉันขอโทษ” เสียงที่สำนึกผิดของจอร์แดน

“เธอไม่กลับมาอีกแล้ว นั่นเป็นคำขอโทษที่คุณต้องเป็นหนี้ผม”