ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 576
หลังจากนั้นไม่นาน สตอร์มและเกรย์สันก็เริ่มฉุกคิดว่าเด็กชายทั้งสองไม่ต้องการเรียนหนังสือ
“นายสองคนไม่ชอบวิชาการเหรอ?” เกรย์สันรู้สึกว่าสถานการณ์กำลังคลี่คลายลงเล็กน้อย
เจนสันเป็นเด็กเงียบ ๆ ชอบอยู่เฉย ๆ มากกว่าขยับตัวไปมา เขาจะเลื่อนมาเป็นเรียนศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง?
ตามที่คาดไว้ ร็อบบี้น้อยกระดิกนิ้วไปมาใส่พวกเขา “นั่นไม่จริงครับ เราไม่ต้องการที่จะเป็นคนธรรมดาที่มีพลังมากกว่าสมอง แต่เราแค่อยากมุ่งมั่นที่จะเป็นผู้ที่เก่งในรอบด้านและได้รับการพัฒนามาอย่างดี”
การแสดงออกของสตอร์มและเกรย์สันมืดลง
สตอร์มกลืนน้ำลาย แล้วพูดว่า “ปีศาจน้อยสองคนต้องการพูดภาษาอังกฤษงั้นเหรอ? พวกนายพยายามจะพูดถึงอะไร?”
เซ็ตตี้น้อยยิ้มอย่างสนุกสนาน “คุณไม่สามารถตำหนิคนอื่นที่เรียกคุณว่าโง่ได้จริง ๆ คำพูดของพี่ใหญ่ตรงไปตรงมา ดังนั้นคุณจะยังไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพยายามจะพูดอยู่อีกงั้นเหรอ? เฮ้อ”
สตอร์มถึงกับพูดไม่ออก “…”
สตอร์มมองไปที่เกรย์สัน “แล้วนายเข้าใจไหม?”
เกรย์สันส่ายหัวพร้อมกับยักไหล่
เจนสันโพล่งออกมาว่า “เราต้องการเปลี่ยนครู”
เกรย์สันตอบว่า “ผมจะบอกให้ว่า ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ สตอร์มคนนี้จบการศึกษาระดับท็อปของมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก เขามีความสามารถที่จะสอนพวกคุณได้มากมาย นอกเสียจากว่า พวกคุณจะสามารถหาครูที่ดีกว่าเขาได้”
ร็อบบี้น้อยรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและตื่นเต้น “นั่นเป็นคำพูดของคุณ ไม่ใช่ของผม ตราบใดที่เราพบครูที่ดีกว่าสตอร์ม คุณจะต้องขอให้พวกเขาเป็นครูของเรา อย่ากลับคำพูดล่ะ”
เกรย์สันและสตอร์มมั่นใจ “ตามนั้น”
ร็อบบี้เริ่มถามคำถามยาก ๆ กับสตอร์ม “ผมมีคำถามสำหรับสตอร์ม ถ้าคุณตอบถูก ผมจะนับเป็นชัยชนะของคุณ”
“ถามมา”
ร็อบบี้กระทืบเท้าของเขา “คุณรู้ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของเราบ้างหรือเปล่า? กรุณาบอกพิกัดที่แน่นอน!”
ทั้งสตอร์มและเกรย์สันต่างตกตะลึง
“ใครจะเสียพลังงานไปกับบางสิ่งที่ไม่จำเป็นเท่ากับการอ่านตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของที่พักอาศัย?” เกรย์สันถาม
เจนสันตอบว่า “อย่าหาข้อแก้ตัวสำหรับความโง่ของตัวเอง”
สตอร์มดึงแขนเสื้อของเกรย์สัน “ถ้าเราตอบไม่ได้ ฉันสงสัยอย่างยิ่งว่าครูคนนี้ที่พวกเขาหามาจะสามารถทำได้เช่นกันไหม”
ร็อบบี้น้อยยิ้มตอบอย่างมีเสน่ห์ “ครูของเราคนนี้รู้ดีและมีความสามารถทั้งหมด”
“หยุดเรื่องไร้สาระแล้วบอกผมว่าเขาเป็นใคร ผมต้องการรู้สิ่งนี้อยากที่จะพบกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์รู้รอบด้านเช่นกัน” เกรย์สันพูดอย่างไม่อดทนอีกต่อไปแล้ว
ร็อบบี้น้อยตอบว่า “ผมจะพูดเพียงครั้งเดียว ครูชื่อคุณกลู”
“คุณกลู?” สตอร์มตะโกนด้วยความประหลาดใจ “ใครคือคุณกลู?”
เกรย์สันส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้จักเธอ”
เซ็ตตี้น้อยหัวเราะคิกคัก “คนที่คุณต้องเจออยู่ทุกวันก็คือ คุณกูเกิ้ล ไงล่ะ”
เกรย์สันและสตอร์มใกล้จะล้มลงกับพื้นด้วยความพ่ายแพ้
“ตอนนี้พวกคุณแพ้แล้ว พวกคุณต้องรักษาคำพูด ได้โปรดให้ครูของเรามาสอนเราด้วย” เจนสันสรุปอย่างเคร่งขรึม
เกรย์สันรู้สึกได้ถึงพลังที่ออกจากร่างของเขา “คุณทำทั้งหมดนี้เพื่อที่คุณจะได้ใช้โทรศัพท์และคอมพิวเตอร์สินะ”
ทั้งเจนสันและร็อบบี้น้อยก็พยักหน้าพร้อมกันทันที
เกรย์สันยิ้มอย่างชั่วร้าย “แน่นอน ผมจะซื้อโทรศัพท์ให้คุณทันทีที่คุณซ่อมแซมระบบเครือข่ายของแกรนด์เอเซียให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อน”
