ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 614
ทันทีที่โจเซฟินเข้าสู่ ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ แจ็คก็ดุโจเซฟินอย่างโกรธจัด “โจเซฟิน ใครอนุญาตให้เธอทำเรื่องแบบนี้กับเซร่า?”
โจเซฟินยังคงเย่อหยิ่งและพูดว่า “คุณพ่อคะ ก่อนที่คุณจะอารมณ์เสียใส่ฉัน คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าทำไมฉันถึงตบเธอ ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอาย เธอถึงกับพยายามจะเข้าหาพี่ชาย แล้วเธอก็ทำเรื่องน่าอายและดูถูกพี่ชายเมื่อเธอได้ทำเรื่องล้มเหลวจากสิ่งที่กระทำก่อนหน้านี้ เธอสมควรโดนตบไม่ใช่เหรอ?”
“เธอกล่าวหาฉันผิด ๆ ฉันคิดจะเข้าหาพี่ชายของเธอได้ยังไง? ตอนนี้เขาพิการไปแล้ว” เซร่าพูด
โจเซฟินเดินพุ่งไปข้างหน้าด้วยความโกรธสุดขีด “เธอกล้าเรียกพี่ชายฉันว่าคนพิการงั้นเหรอ? ฉันจะฉีกปากเธอเอง”
แจ็คสั่งลูกน้องว่า “หยุดนายหญิงรองเดี๋ยวนี้”
ลูกน้องของเขาหลายคนเข้าไปจับโจเซฟินทันที แจ็คจึงเดินเข้าไปตบหน้าโจเซฟินอย่างแรงโดยไม่พูดจาอะไรเลย
โจเซฟินมองไปที่แจ็คอย่างไม่เชื่อ “คุณพ่อ ไม่ได้ยินหรือไง? ว่าผู้หญิงคนนี้เรียกพี่ชายว่าคนพิการ แทนที่จะสอนบทเรียนให้หล่อน กลับเลือกที่จะมาเฆี่ยนตีฉัน? แล้วความรักของพ่อล่ะ แล้วความเข้มงวดและความยุติธรรมของพ่อล่ะ? พ่อไม่เคยตบฉันมาก่อนเลยนะ”
น้ำตาไหลในดวงตาของเธอ
เธอมองแม่เพื่อขอความช่วยเหลือและพูดทั้งน้ำตาอย่างขมขื่นว่า “คุณแม่คะ คุณแม่รักหนูและพี่ชายที่สุด เกิดอะไรขึ้นกับแม่วันนี้? แม่แค่เห็นพ่อตบหนูแบบนี้ก็เฉยเมยได้ทั้ง ๆ ที่ได้ยินคนดูถูกเหยียดหยามพี่ชาย แล้วความเมตตาของแม่ล่ะ?”
เธอถอนหายใจ “โจเซฟิน เธอควรแก้ไขข้อบกพร่องทั้งหมดของเธอนะ เซร่ากำลังตั้งท้องลูกของพ่อเธออยู่ ต่อให้เธอไม่ชอบหล่อน เธอก็ไม่ควรเลือกวิธีทำร้ายหล่อนในช่วงเวลานี้ เด็กน้อยยังไร้เดียงสาไม่รู้อะไรเลย!”
โจเซฟินประหลาดใจกับความอดทนที่เธอยอมมีต่อเซร่าและเด็กในท้อง “คุณแม่คะ เธอต้องการพาพ่อไป แม่จะอดทนกับเธอได้ยังไง?”
ใบหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติมาก “โจเซฟิน แม้ว่าเซร่าได้ทำผิดพลาดมามากมาย แต่ลูกของเธอก็ยังไร้เดียงสา”
คุณนายกำลังแสดงความไม่ยุติธรรมช่วยเด็กทารกในครรภ์อยู่และโจเซฟินผู้ใจดีก็ขจัดความสงสัยของเธอในทันที
“ฉันผิดเอง” โจเซฟินกล่าว
ดวงตาของเซร่าเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
เธอยังไม่ต้องการที่จะยอมละเลิกกับโจเซฟินอย่างเด็ดขาด และยังเป็นน้องสาวที่เจย์ห่วงใยมากที่สุด
เซร่ายังคงมีความหวังเล็ก ๆ ในใจ โดยหวังว่าเธอและเจย์จะสานสัมพันธ์กันได้
ดังนั้น เซร่าจึงแสร้งทำเป็นว่า “คุณท่าน คุณนาย ลืมเรื่องนี้ไปเถอะค่ะ ฉันยกโทษให้นายหญิงรองตั้งแต่ที่เธอได้กล่าวคำขอโทษแล้วล่ะ”
แจ็คประณามโจเซฟินว่า “จงเรียนรู้จากทัศนคติของเธอและไตร่ตรองถึงความใจแคบของเธอด้วย ฉันเลี้ยงดูลูกสาวที่ไร้ค่าอย่างเธอมาได้ยังไงกัน?”
“คุณท่าน” เธอขยิบตาให้แจ็ค
แจ็คเพิ่งรู้ว่าไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะโต้เถียงกับลูกสาวของเขา ถึงกระนั้น ลูกสาวคนนี้ก็ยังมีประโยชน์มาก
จากนั้น เขาก็สงบสติอารมณ์และพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น พ่อแค่คิดว่าเธออยู่ในวัยนี้แล้ว เธอควรแต่งงานกับใครสักคนหรือหางานทำได้แล้ว อย่าทำตัวยุ่งทั้งวันและมาก่อความเดือดร้อนก็เท่านั้น”
เขาหยุดและพูดต่อว่า “หรือเธอจะไปขอพี่ชายของเธอให้เขาจัดการหางานสบาย ๆ สำหรับเธอในแกรนด์ เอเซียดีล่ะ เธอควรเริ่มหาประสบการณ์ได้บ้างแล้ว”
เหตุผลนี้เพราะแจ็คกำลังมีความคิดอื่น เขาต้องการให้โจเซฟินอยู่ในแกรนด์ เอเซียเพื่อที่ในอนาคต เมื่อเขาและเจย์กำลังแข่งขันกัน บางทีลูกสาวที่โง่เขลาคนนี้อาจจะสามารถช่วยเขาได้
โจเซฟินถามด้วยความงุนงง “คุณพ่อคะ ทำไมคุณพ่อไม่ให้ฉันเข้าร่วมบริษัท อาเรส แทน พี่น้องคนอื่น ๆ จากตระกูลอื่น ๆ ก็มีทรัพย์สินเป็นของตัวเอง แล้วทำไมถึงไม่ให้ฉันล่ะ?”
แววตาอันเยือกเย็นและดุร้ายปรากฏขึ้นในดวงตาของแจ็ค เขาไม่เต็มใจที่จะให้ลูกสาวบุญธรรมมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมของเขาเอง
“โจเซฟิน ไม่ใช่ว่าพ่อไม่เต็มใจที่จะมอบบริษัทให้เธอหรอกนะ แต่เป็นเพราะเธอไม่มีความสามารถในการบริหารจัดการบริษัท ถ้าปล่อยให้เธอทำ พ่อกลัวบริษัทจะตกต่ำ” แจ็คพูดเสียงแข็ง
โจเซฟินพูดว่า “คุณพ่อคะ ถ้าพ่อไม่ให้โอกาสฉันลองฝึก ฉันจะเติบโตได้ยังไง?”
แจ็คโกรธมาก “ฉันจะให้เธอไปลองฝึกที่แกรนด์เอเซียอยู่นี่ไงไม่ใช่เหรอ? พี่ชายของเธอเป็นอัจฉริยะในด้านธุรกิจ เขาจะสอนเธอได้มากมาย ทำไมเธอไม่เข้าใจเจตนาดีของพ่อล่ะ?”
