ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 615
โจเซฟินร้องไห้และพูดว่า “คุณพ่อ พี่ชายไม่ใช่ผู้ปกครองของฉัน พ่อเตะฉันไปหาพี่ชายเหมือนลูกบอลและเมินฉันมาหลายปีขนาดนี้ พ่อไม่คิดว่านี่จะโหดร้ายกับฉันไปหน่อยเหรอ?”
“โจเซฟิน เธอหมายความว่ายังไง? เธอจะกล่าวหาว่าเราดูแลเธอไม่ดีเหรอ?” แจ็คตะคอกใส่
โจเซฟินตกใจกับรัศมีอันดุดันของแจ็ค เธอจึงไม่กล้าสู้กับแจ็ค เธอหดคอกลัวอย่างอับอายและพูดว่า “คุณพ่อคะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
ทว่า ความโกรธของแจ็คแทบไม่หายไปเลย “ดูตัวเธอเองสิ เธอเป็นคนดื้อรั้นมาก เธอเคยทำลายร่างกายผู้ไร้เดียงสาเพื่อชายคนหนึ่ง เหตุผลที่เรามอบเธอให้พี่ชายของเธอก็คือเราหวังว่าเขาจะนำเธอไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง
“แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ผิดจริง ๆ เขาได้เลี้ยงดูเธอให้เป็นคนดีโดยเปล่าประโยชน์ที่ไม่มีการปรับปรุงใด ๆ เลย”
นี่เป็นความทรงจำที่น่าอับอายและเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของโจเซฟิน
แจ็คพูดโดยไม่ใส่ใจ ทำให้หน้าของโจเซฟินซีด ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรงราวกับว่ารอยแผลเป็นและสะเก็ดของเธอถูกเปิดออกอย่างไม่ลดละและเผยให้เห็นบาดแผลที่เปื้อนเลือดของเธออีกครั้ง
เซร่ายิ้มเยาะหลังจากได้ยินข่าวที่น่าตกใจ รอยยิ้มดูเหมือนจะพูดว่า ‘โจเซฟิน เธอมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะเยาะฉัน? ในเมื่อเธอและฉันต่างก็เป็นผู้หญิงที่ไม่มีศีลธรรมเหมือนกัน’
เมื่อโจเซฟินสังเกตเห็นรอยยิ้มของเซร่าโดยไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวกับว่าโลกกำลังหมุนไป โดยที่ละทิ้งเธอไปชั่วขณะ
“ฉันไม่อยากได้ยิน” โจเซฟินปิดหูและพูดซ้ำ ๆ
“ฉันไม่อยากได้ยิน” เธอเป็นเหมือนเด็กกำพร้าที่ถูกญาติสนิททอดทิ้ง เธอทำได้เพียงแค่กระโดดเข้าสู่โลกกว้าง
เธอวิ่งออกไปข้างนอกราวกับเป็นบ้า
แจ็คมองโจเซฟินวิ่งหนีออกไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความโหดเหี้ยม
การพึ่งพาเจย์ของโจเซฟินนั้นยิ่งใหญ่กว่าการพึ่งพาพ่อแม่ของเธอมาก
เขามีเจตนาแอบแฝงความสงสัยในความสัมพันธ์ของโจเซฟินและเจย์ เขาหวังว่าหลังจากที่โจเซฟินสงบลง เธอสามารถเข้าใจความหมายของคำพูดของเขาได้
ที่ผ่านมาคุณนายได้เลี้ยงดูโจเซฟินมาระยะหนึ่งและรู้สึกว่ามันทนไม่ได้เล็กน้อยที่เห็นเธอเจ็บปวดเช่นนี้
จากนั้นเธอก็บ่นกับแจ็คว่า “คุณเป็นพ่อ คุณสามารถสอนเธอในทางใดทางหนึ่งได้ แต่คุณไม่ควรไปเล่นกับแผลเป็นของเธอแบบนั้น”
แจ็คไม่เห็นด้วยและพูดว่า “หืม ฉันคิดว่าลูกสาวคนนี้เป็นแค่คนทรยศ ฉันเลี้ยงเธอมาโดยเปล่าประโยชน์เลยจริง ๆ”
แสงเย็นเยียบออกมาจากดวงตาของเซร่า” คุณท่าน คุณไม่ควรพูดอย่างนั้น โจเซฟินทั้งสวยและฉลาด ผู้ชายจากครอบครัวที่ดีต่างปรารถนาความงามของเธอมานานแล้ว”
เธอหยุดและดวงตาของเธอก็เย็นชาทันที “คุณไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับตระกูลไททัสจากเมืองนางแอ่นเหรอ? ครอบครัวไททัสมีลูกชายที่คู่ควรกับโจเซฟินนะ ลองพาพวกเขาทั้งสองมาพบปะกันดีไหม? มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองฝ่ายดีไหม?”
แจ็คกล่าวว่า “ตระกูลไททัสเดิมเป็นครอบครัวเล็ก ๆ พวกเขาเพียงแค่ก้าวและปีนขึ้นไปโดยเหยียบบ่าของครอบครัวเซเวียร์ของเธอ นี่คือวิธีที่พวกเขาได้กลายเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองนางแอ่น ถ้าโจเซฟินสามารถเข้าสู่ครอบครัวนี้ได้ คงจะเป็นเรื่องใหญ่”
เธอตอบว่า “แต่ฉันได้ยินมาว่าลูกชายจากตระกูลไททัสเป็นนักพนัน?”
แจ็คกล่าวว่า “นั่นเป็นความคิดเห็นของผู้หญิง เธอไม่จำเป็นต้องไปสนใจว่าเขาทำอะไร เขามีครอบครัวใหญ่ มันคงจะดีตราบใดที่โจเซฟินไม่มีความกังวลกับการมีชีวิตอยู่รอดหลังจากแต่งงานไปแล้ว”
เธอจึงหยุดพูดหลังจากนั้น
ณ ท่าเรือหอมหวน
เจย์กำลังนอนอยู่บนเตียงเพื่องีบหลับ แต่ดวงตาของเขาเหลือบไปมองร่างที่กำลังดูยุ่ง ๆ ในห้องข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ
แองเจลีนกำลังเก็บเสื้อผ้าของเธอ เมื่อเห็นเช่นนี้ ดวงตาของเจย์ก็เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ
เขาขอให้เธอเก็บกระเป๋าและออกไปในวันพรุ่งนี้ แต่มันก็เป็นแค่เรื่องขำ ๆ เธอเชื่อมันจริง ๆ เหรอ?
แองเจลีนเดินออกจากห้องข้าง ๆ หลังจากที่เธอจัดของพร้อมแล้ว เมื่อเธอเห็นดวงตาของเจย์เบิกกว้างขณะที่เขามองเพดานด้วยความขุ่นเคือง แองเจลีนรู้สึกงงมาก
“ท่านอาเรส คุณมีปัญหาในการนอนหรือเปล่า?” เธอเดินไปถามอย่างระมัดระวัง
เจย์หรี่ตามองเธออย่างขุ่นเคือง “เธอทำอะไรอยู่? ฉันจะนอนได้ยังไงเมื่อเธอส่งเสียงดังขนาดนี้?”
แองเจลีนคาดเดาความคิดของเขาไม่ได้และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ดิฉันกำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่”
การแสดงออกของเจย์ดูประชดประชัน “แล้วยังไงต่อล่ะ? เธออยากจะออกไปจากที่นี่เหรอ?”
