ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 646

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 646

“เจย์บี้ ขอเวลาฉันสักครู่นะ” แองเจลีนปล่อยมือของเจย์แล้วหันหลังเดินออกไป

จู่ ๆ เจย์ก็เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ แองเจลีนหันกลับมาและได้ยินเขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอได้รับอนุญาตให้พูดได้แค่สามประโยคกับเขาเท่านั้น แล้วจากนั้นเขาก็ต้องออกไปซะ”

นิ้วมือสั่น ๆ เป็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแองเจลีน “นายไม่คิดว่า… สามประโยคน้อยเกินไปหน่อยเหรอ?”

เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะบอกให้คนคนนั้นออกไปได้ยังไงด้วยการใช้คำเพียงแค่สามประโยคเชิญให้เขาออกไป มันจะเพียงพอได้อย่างไรกัน?

เจย์แสดงความเย็นชาแล้วบอกให้พูดแค่ว่า “นายน้อยไททัส! ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง! ไม่ต้องมาเจอกันอีก!”

แองเจลีนตกตะลึง “โอ้ แค่สามประโยคนี้เหรอ? คำพวกนี้มันจะดีหรือเปล่า?”

แองเจลีนเดินไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เต็มใจไปหา ฮิโรชิ ไททัส

ฮิโรชิจ้องไปที่แองเจลีนที่กำลังใกล้เข้ามา ความงามและอารมณ์ไร้เดียงสาของเธอได้ยุติลงไปตามกาลเวลาและเพิ่มเสน่ห์ของเธอเข้าไปอีก ฮิโรชิรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น

“คุณ… เซเวียร์?” ฮิโรชิรู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับใครบางคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างแองเจลีนซึ่งทำให้เขาพูดติดอ่าง

สีหน้าของเจย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง

ราวกับว่าสมบัติอันล้ำค่าของเขากำลังถูกค้นพบโดยคนอื่น มันเปลี่ยนอารมณ์ของเขาให้บูดบึ้งขึ้นอย่างมาก

“นายน้อยไททัส” แองเจลีนไม่ลืมสามประโยคที่เจย์อนุญาต!

“คุณเซเวียร์ เธอถามฉันว่าวันก่อนฉันจำเธอได้ไหมตอนที่เราอยู่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในตอนนั้นพี่สาวของผมอยู่ด้วย ผมเลยไม่กล้าตอบคุณ วันนี้ผมจะมาบอกคุณว่าผมจำคุณได้นะ ผมแอบชอบคุณมานานแล้ว

แน่นอนว่าผมจำคุณได้อยู่แล้ว ผมจะลืมคุณได้ยังไง คุณบอกว่าเราสามารถออกไปดื่มด้วยกันได้เมื่อเรามีเวลาไป วันนี้ผมว่าง เลยแวะมาเที่ยวที่นี่เพื่อชวนคุณไปดื่มกับผม คุณคิดว่าไง?” ฮิโรชิพูดไม่ตรงประเด็นออกไปเล็กน้อย

การแสดงออกบนใบหน้าของแองเจลีนเริ่มอึดอัด “ฉันขอโทษด้วย ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง”

ฮิโรชิอ้าปากค้าง…

“งั้นนี้คุณหมายถึง คุณไม่ใช่ แองเจลีน เซเวียร์เหรอ?

“ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงคุณก็คงไม่ใช่เธอ เพราะเธอตายไปนานแล้ว”

ความท้อแท้และความสิ้นหวังของฮิโรชิหายไปและในไม่ช้า เขาพูดอย่างโหยหา “ไม่เป็นไร ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะไม่ใช่เธอ ยังไงผมก็ยังชอบคุณมากอยู่ดี!”

แองเจลีนกลอกตามองเขาโดยไม่พูดอะไร “แล้วเราค่อยพบกันใหม่นะ โอ้ ไม่สิ ไม่ต้องเจอกันอีก!”

ฮิโรชิดูผิดหวัง “คุณแน่ใจนะว่าคุณจะไม่นึกถึงมันอีกแล้ว?”

แองเจลีนโบกมือให้เขา!

ฮิโรชิกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาเพื่อให้แองเจลีนกลับมาหาเขา แต่แล้วเขาก็มองเห็นท่าทีอาฆาตของเจย์ แม้ว่าเจย์จะนั่งรถเข็นอยู่ก็ตาม แต่เจย์ก็ยังทำให้เขารู้สึกถึงความเย็นจนทะลุเข้าไปถึงกระดูก

“ไปไกล ๆ ตีนเลยโว้ย!” เจย์ตะโกนบอก

ฮิโรชิวิ่งหนีออกไปด้วยความหวาดกลัว

แองเจลีนกลับมายืนด้านข้างเจย์ด้วยความกลัวในประโยคสามประโยคของเขา “สามประโยคของนายใช้ได้ผลมาก”

เจย์ไม่ได้ส่งรอยยิ้มกลับให้เธอ “ต่อไปนี้ ตอนที่เธอออกไปข้างนอกก็แล้วกันก็เจ้าชู้ให้น้อยลงหน่อยแล้วกันนะ”

แองเจลีนขมวดคิ้ว “แล้วถ้านายไม่ปฏิเสธฉัน ฉันควรใช้ความงามของฉันไหมล่ะ?”

เจย์เพิ่งรู้ว่าพฤติกรรมแปลก ๆ ของเธอในการขยิบตาให้ฮิโรชิเมื่อวันก่อน… เป็นเพียงบททดสอบเขาสินะ?

“ต่อไป เลิกใช้ท่าทีโง่ ๆ พวกนี้ได้แล้วล่ะ” เขาสั่ง

จากนั้น เขาก็พูดประกาศออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “ความรักของเธอคือการตกหลุมรักเธอ! ไม่ต้องมาทดสอบ!”

แองเจลีนโบกมือให้เขาแล้วตอบว่า “ก็ได้”

เจย์ยิ้ม

ฮิโรชิกำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ สำหรับสิ่งนี้ที่บ่งบอกถึงการได้อย่างก็ต้องเสียอีกอย่าง

ในเมื่อแองเจลีนปฏิเสธเขา เขาไม่อยากสูญเสียนายหญิงรองของตระกูลอาเรสไปได้

ดังนั้น เขาจึงหันไปขอร้องพี่สาวของเขา ยูมิ ไททัส “พี่สาว ผมตกลงที่จะแต่งงาน ระหว่างโจเซฟินกับผมครับ! ผมแค่อยากรู้ว่าจะมีผลประโยชน์อะไรถ้าผมได้เป็นลูกเขยของตระกูลอาเรส”

ยูมิตอบว่า “หลังจากที่นายได้แต่งงานกับนายหญิงรองแล้ว ครอบครัวไททัสและอาเรสจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างเป็นทางการ เราจะช่วยแจ็ค อาเรสในการจัดการบริหารของบริษัทแกรนด์ เอเซียก่อน

หลังจากนั้นที่แกรนด์ เอเซียจะล้มละลาย นายและฉันจะทำงานร่วมกันเพื่อเอาชนะแจ็ค อาเรสได้ด้วยแผนการนี้ ครอบครัวไททัสจะสามารถสร้างอำนาจเหนือกว่าขึ้นมาได้”

แววตาโลภมากปรากฏขึ้นในส่วนลึกของดวงตายูมิ