ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 658
ในคราวนี้ดูเหมือนว่าแจ็คถูกบังคับให้ยอมรับความพ่ายแพ้
เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมการมองการณ์ไกลและความละเอียดรอบคอบของเจย์เมื่อต้องรับมือกับปัญหาเหล่านี้
เกรย์สันยิ้มให้เมื่อเขาเดินจากไป
ในขณะที่ เขามองดูร่างผอมบางของเกรย์สันเดินจากพวกเขาไป แจ็คก็พุ่งออกไปและตามเขาไปติด ๆ ในทันที เกรย์สันเพิ่งเดินเข้าไปในลิฟต์ในเวลาเดียวกันกับที่แจ็ครีบวิ่งเข้าไปข้างในกับเขาด้วย
“คุณท่านมีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่าครับ?”
แจ็คลังเลก่อนจะพูดว่า “เกรย์สัน ฉันรับรู้ได้ถึงความสามารถของนาย นายควรไหลไปตามสถาณการณ์ก็พอนะ แกรนด์ เอเซียไม่ยิ่งใหญ่อย่างที่เคยเป็นแล้ว ตอนนี้ เจย์เป็นอัมพาตที่ขาทั้งสองข้างไปแล้วด้วย
และนายก็ได้สูญเสียการสนับสนุนจากบริษัท อาเรส อีก แกรนด์ เอเซียไม่สามารถอยู่ทนไปได้นานหรอกนะ อย่างไรก็ตาม หากนายยินดีที่จะเข้าร่วมกับเราที่บริษัท อาเรส ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะปฏิบัติต่อนายเป็นอย่างดี”
เกรย์สันยิ้มเจื่อน ๆ “คุณท่านครับ เมื่อเห็นว่าคุณปฏิบัติต่อผมดีเพียงใด โปรดพิจารณาว่ามันเป็นความกรุณาที่ผมกำลังเตือนคุณถึงสำนวนที่ว่า ‘ให้เพื่อนของคุณอยู่ใกล้ แต่ให้ศัตรูของคุณอยู่ใกล้ตัวยิ่งกว่า’ ถ้าคุณต้องการที่จะพาผมออกไป คุณควรตรวจสอบได้แล้วล่ะว่าทำไมผมถึงเลือกตัดสินใจอยู่ที่แกรนด์ เอเซียต่อ”
ประตูลิฟต์เปิดออกและเกรย์สันเดินก้าวออกไป
ประกายแสงในดวงตาที่อธิบายไม่ได้ปรากฏขึ้นจากส่วนลึกในดวงตาของแจ็ค
เกรย์สันไม่ได้ปฏิเสธเขาในทันที หมายความว่าเขายังมีโอกาสเหรอ?
แจ็คหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาเลขาของเขาทันที “ขอไฟล์ที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเกรย์สันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“ครับผม”
เลขาของเขาโทรกลับหาเขาในไม่ช้า
“ท่านประธานครับ ผมได้ไฟล์ข้อมูลเกี่ยวกับเกรย์สันแล้ว”
แจ็ครู้สึกประหลาดใจ เขาคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องยากที่กว่าจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับพวกตำแหน่งสูง ๆ ในแกรนด์ เอเซีย เสียอีก
“บอกฉันมาสิ”
“ไฟล์ข้อมูลระบุว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า เมื่อเขาอายุได้แปดขวบ เขาได้รับการอุปถัมภ์จากผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซียและถูกส่งไปต่างประเทศ เมื่อเขากลับมา เขารับหน้าที่เป็นผู้ช่วยของท่านอาเรสในทันที”
สีหน้าของแจ็คเปลี่ยนเป็นความอิจฉา เกรย์สันเคยแกล้งเขา
แจ็คได้พูดให้ความหวังกับเขาเพียงเพื่อให้พวกเขาพุ่งไปตามแผนขั้นตอนต่อไป
แต่ดูแล้วว่าพวกเขาเป็นทั้งครอบครัวและเพื่อนฝูงของเจย์ ไม่มีทางที่เกรย์สันจะหักหลังเจย์ได้
เมื่อเขาออกจากสำนักงานของบริษัท เบล เกรย์สันรีบไปที่แผนกการแพทย์ของแกนด์ เอเซียทันที เดินมุ่งไปที่ห้องพักฟื้นผู้ป่วยของท่านปู่เซเวียร์
“เกรย์สัน เจย์บอกให้นายมางั้นเหรอ?” ท่านปู่เซเวียร์ไม่ได้พบกับเจย์เป็นเวลานานมากแล้วและเขาก็รู้สึกคิดถึง “เจย์เป็นยังไงบ้าง? เขารู้สึกดีขึ้นบ้างไหม?”
เกรย์สันตอบตามความจริงว่า “สุขภาพของเขาดี แต่เขาต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต”
ท่านปู่เซเวียร์หลั่งน้ำตาให้กับข่าวที่ได้ยินเช่นนั้น “มันแย่มากสำหรับเด็กคนนั้น”
“ขอบคุณที่ห่วงใยเขานะครับ คุณปู่เซเวียร์” เกรย์สันกล่าว
“เขาคงกำลังเจอกับเรื่องยากที่เขาแก้ไม่ได้สินะ เขาถึงขอให้นายมาหาฉัน ทำไมนายไม่บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น?” ท่านปู่เซเวียร์กล่าว
เกรย์สันตอบทันทีว่า “บริษัท อาเรส กำลังยุติความสัมพันธ์กับแกรนด์ เอเซียและพวกเขากำลังตัดการผลิตชิ้นส่วนจำนวนมากที่แกรนด์ เอเซียต้องการ ท่านอาเรสหวังว่าคุณปู่เซเวียร์จะสามารถกลับเข้าสู่สนามด้านธุรกิจอีกครั้ง แกรนด์ เอเซียต้องการความช่วยเหลือจากบริษัท เซเวียร์ อยู่นะครับ”
ท่านปู่เซเวียร์มองไปที่ห้องพักฟื้นที่คุ้นเคยก่อนที่จะพูดว่า “ฉันอยู่ที่นี่มานานเกินไป ถึงเวลาแล้วที่ฉันควรจะไปจากที่นี่ได้แล้ว บอกให้เขาให้เวลาฉันสองปีนะ”
เกรย์สันยิ้มขณะพูดว่า “สองปีก็ได้อยู่”
สีหน้าของเขาเงียบลงเมื่อนึกถึงอะไรบางอย่าง “คุณปู่เซเวียร์ครับ นายหญิงอาจไม่สามารถมาต้อนรับคุณเป็นการส่วนตัวได้ในตอนที่คุณได้ออกจากโรงพยาบาลนะ”
ท่านปู่เซเวียร์รู้สึกไม่ดีในใจ “เกิดอะไรขึ้นกับแองเจิล?”
เกรย์สันทำได้แค่บอกความจริง “เธอได้ถูกใส่ร้ายและตอนนี้เธออยู่ในคุก ไม่ต้องกังวลหรอกนะครับ คุณปู่เซเวียร์ ท่านอาเรสได้วางแผนจัดการเรื่องนี้ไว้แล้ว เธอจะไม่อยู่ที่นั่นนานเกินไป”
มีการแสดงออกอย่างเคร่งขรึมบนใบหน้าของท่านปู่เซเวียร์ “เป็นอย่างนั้นก็ดี”
แจ็คออกไปข้างนอกทั้งวัน แต่ความพยายามของเขาไม่เป็นผล เขาเลยกลับไปที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน
แจ็คนั่งอยู่ในห้องอ่านหนังสือ นอนแนบพนักพิงศีรษะและหลับตาลง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่คล้ำแดดคล้ำฝน
เซร่าเดินถือถาดผลไม้เข้ามาในห้องและพูดอย่างนุ่มนวลว่า “คุณท่านอาเรสคะ”
