ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 660
“เธอกำลังจะทำอะไร?”
เซร่าคุกเข่าลงต่อหน้าคุณนายแล้วอ้อนวอน “คุณนายคะ ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันจริง ๆ ฉันไม่คิดจะทะเยอทะยานในชีวิตหรอกนะ แต่มีเพียงความปรารถนาเดียวที่ฉันคิด คือจะต้องได้แต่งงานกับท่านอาเรส คุณนาย โปรดช่วยฉันทำสิ่งนี้ให้สำเร็จเถอะนะ”
“อยากให้ฉันช่วยยังไง?” คุณนายรู้สึกตกใจมาก
“คุณนายคะ ช่วยเกลี้ยกล่อมให้นายหญิงรองเป็นพยานยืนยันความผิดของแองเจลีนและกล่าวหาว่าเธอเป็นคนฆ่า หากเป็นไปตามนั้นแล้ว ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะแย่งความรักของเจย์ไปจากฆาตกรไม่ได้” เซร่าพูดอย่างมั่นใจ
“ฉันจะช่วยเธอคิด… ในทางใดทางหนึ่ง” คุณนายพูดอย่างยากลำบากใจ
สีหน้าที่บูดบึ้งของเซร่ากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง “ขอบคุณค่ะ คุณนาย” ทันใดนั้น เธอก็คุกเข่าลงบนพื้นและจูบเท้าของคุณนายเพื่อแสดงถึงการขอบคุณ
คุณนายถอนหายใจเสียงดังก่อนจะออกจากห้องไปช้า ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เมื่อเซร่ามองดูร่างของคุณนายเดินลับหายไปจากประตู การแสดงความรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นความสับสน
ความช่วยเหลือของคุณนายที่มีต่อเธอเหมือนกับที่เจย์เคยอธิบายไว้ ดูเหมือนมันจะแปลกเล็กน้อย
พระจันทร์ไม่เต็มดวงในยามค่ำคืน
ขณะที่เขานั่งอยู่ตรงหน้าต่างและมองขึ้นไปดูพระจันทร์เสี้ยว เจย์รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย
ในที่สุด เขาและแองเจลีนก็กลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้งหลังจากเจออุปสรรคมามากมาย วันแห่งความสุขของพวกเขาเพิ่งเริ่มต้นขึ้น แต่พวกเขาถูกบังคับให้ต้องจากกันอีกครั้ง
เมื่อเขาหลับตาลง เขาเกือบจะเห็นใบหน้าแสนขี้เล่นของแองเจลีนต่อหน้าเขาได้เลย เขาคิดถึงความสุขที่แองเจลีนมีให้เขาอย่างมาก
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่แองเจลีนแสนยอดเยี่ยมได้พบกับปัญหาของเขา เธอกำลังทุกข์ทรมานกับชีวิตที่แสนขรุขระกับเขา
เขาไม่เคยต้องการให้เธอต้องมาเจ็บปวดอีกเลย
“สตอร์ม”
“ครับ ท่านอาเรส?” สตอร์มเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ตกลงนัดวันกับศาลไว้หรือยัง?”
“ท่านอาเรส เราขอให้ศาลฟังคดีของเธอโดยเร็วที่สุดเหมือนที่คุณสั่งแล้วครับ วันที่ถูกกำหนดไว้จะเป็นวันมะรืนนี้ครับ” สตอร์มตอบ
เจย์พยักหน้า “เข้าใจล่ะ”
เขากล่าวต่อว่า “ฉันคิดว่าสองวันนี้ แม้ว่าฮิโรชิจะถูกลอบฆ่าไปแล้วก็ตาม แต่ผู้บงการเบื้องหลังอาจไม่ต้องการให้เขาตาย ทว่า พวกเขาน่าจะต้องการทำให้นายหญิงได้รับปัญหามากกว่า”
สตอร์มเริ่มครุ่นคิดทันที “ใครจะได้ประโยชน์มากที่สุดถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนายหญิงกันนะ?”
จากนั้นเอง เขารู้ชัดขึ้นมาทันที “เซร่า เซเวียร์?”
เจย์พยักหน้าและพูดว่า “มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างแม่ของฉันกับเซร่าแน่ ๆ ฉันกังวลว่าแม่ของฉันจะช่วยให้เธอทำสิ่งที่ยุ่งยากสำหรับแองเจลีน”
“คุณนายจะไปพูดยุยงกับคุณโจเซฟินไหม?”
“พาฉันไปหาโจเซฟินหน่อย ฉันต้องเตรียมการกับเธอไว้เผื่อเธอใจอ่อน”
“ได้ครับท่าน”
เมื่อเจย์เห็นโจเซฟิน เธอนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงขณะจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง
“โจซี่!” เจย์เข็นตัวเองไปจอดอยู่ตรงหน้าโจเซฟินในขณะที่เขาเรียกเธอ
โจเซฟินไม่แม้แต่จะหันกลับมา เสียงแหบ ๆ ของเธอลอยไปทางเขา “พี่ชาย ฉันขอโทษนะ ที่พี่แองเจลีนต้องติดคุกเพราะฉัน”
เจย์พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่ควรเป็นคนพูดแบบนั้น”
