ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 666
ฟินน์ยังคงสงบสติอารมณ์ไว้และดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดต่อไปราวกับว่าเขาดูมันมานับไม่ถ้วน
“ผู้พิพากษาครับ เมื่อได้ดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮิโรชิแอบเข้าไปในกระท่อมโบยบินสู่จันทราตั้งแต่ 12 นาทีก่อนหน้าแองเจลีน ในช่วง 12 นาทีนี้ ฮิโรชิทำอะไรที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรากันแน่”
ฟินน์หยุดพูดเรื่องราวสั้น ๆ หลังจากนั้น คำถามของเขาทำให้ทุกคนคิดเกี่ยวกับมันขึ้นมาทันที
จากนั้น ทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่โจเซฟิน
คำให้การของเธอมีความสำคัญ
ในเวลานั้น คณะลูกขุนก็เงียบลงอย่างมาก แม่ของโจเซฟินจับมือของโจซี่ไว้แน่นราวกับพยายามจะรั้งเธอไว้
โจซี่ยืนขึ้นราวกับว่าเข็มทิ่มแทงเธอ สายตาที่ริบหรี่ของเธอหันไปทางแองเจลีนและแองเจลีนก็มองกลับมาที่เธอ ด้วยดวงตาของเธออ่อนโยน ดวงตาโตของหล่อนยิ้มขณะที่หล่อนส่ายหัว
เห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังบอกโจซี่ว่าอย่ากระโดดออกไปและทำลายอนาคตของตัวเธอเอง
โจซี่สะบัดมือหลุดจากมือแม่ของเธอทันที เธอชี้ไปที่ฮิโรชิและเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อเธอพูดว่า “ผู้พิพากษาคะ เขา… เขาพยายามจะทำร้ายฉัน ต้องขอบคุณการมาช่วยของพี่แองเจลีน เธอเตะเขาออกไปและมัดเขาด้วยเชือกก่อนที่เขาจะทำอะไรกับฉันได้ โจซี่พูดอย่างนั้นและหยุดอย่างกะทันหัน”
ทุกคนรอคอยสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อไปอย่างใกล้ชิด ทั้งพ่อและแม่ของเธอมองดูเธออย่างมีความหวัง
อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ โจซี่ก็สงบลงและพูดโน้มน้าวใจ “ฉันขอให้พี่แองเจลีนอยู่กับฉันเอง ในขณะที่เธอกำลังจะไปนอน และฉันเป็นคนพยายามจะฆ่าฮิโรชิด้วยมีดเองล่ะ”
คำพูดของเธอทำให้ทุกคนตกใจ
แองเจลีนโกรธจัดในทันใด “โจเซฟิน เธอบ้าเหรอ? ทำไมเธอถึงโกหก?”
โจซี่มองที่แองเจลีนและเห็นท่าทางกังวลใจ เธอแสดงรอยยิ้มเหมือนนางฟ้า “แต่ฉันไม่ได้ทำไงล่ะ พี่แองเจลีน”
นั่นเป็นวิธีเดียวที่แองเจลีนจะพ้นผิด
เธอเป็นหนี้บุญคุณพี่แองเจลีนมากเหลือเกินและด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องชดใช้ให้แองเจลีนบ้าง
แจ็คหน้าเสียและดุโจเซฟินอย่างโกรธจัด “โจซี่ ใครยุยงให้เธอพูดแบบนั้น?”
“คุณพ่อ ไม่มีใครยุยงฉันเลย” โจซี่กล่าว
ฟินน์หันไปมองผู้พิพากษา “ผู้พิพากษาครับ ทั้งคุณเซเวียร์และคุณอาเรสยอมรับว่าพยายามจะฆ่า ฮิโรชิ เห็นได้ชัดแล้วว่ามีคนหนึ่งโกหก”
ผู้พิพากษาดูสับสน
ฟินน์หันกลับมาถามโคนันว่า “คุณวอเตอร์ คุณคือทนายที่โด่งดังที่สุดในวงการ จากมุมมองของคุณ ผมขอเดาว่าคุณคงเดาได้ว่าใครโกหกระหว่างทั้งสองคนนี้ ทำไมเราไม่ให้คุณวอเตอร์บอกคำตอบแก่เรากันล่ะ?”
ทนายวอเตอร์ถึงกับพูดไม่ออก “เรื่องแบบนี้ต้องมีหลักฐาน เราไม่ควรเชื่อในสิ่งที่ใครพูดไปก่อน”
ฟินน์ยกนิ้วให้ “ใช่ คุณพูดถูก ของแบบนี้ต้องมีพื้นฐานมาจากหลักฐานเท่านั้น”
จากนั้น ฟินน์ยื่นเอกสารการพิจารณาคดีที่เตรียมไว้ให้ผู้พิพากษา เขากล่าวว่า “หลักฐานที่เรารวบรวมได้แสดงให้เห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอาหารมื้อค่ำของคุณโจซี่ในคืนนั้นที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์”
แจ็คพูดอย่างโกรธจัด “นั่นเป็นการใส่ร้าย ตำรวจได้รวบรวมพยานหลักฐานแล้วและสรุปว่าอาหารค่ำในคืนนั้นไม่มีปัญหา”
ฟินน์กล่าวว่า “อาหารเย็น ๆ ที่กินเหลือนั้นกินได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันจะเหมือนเดิมเมื่อมันเป็นอาหารร้อน นั่นเป็นเพราะมีสารพิษบางชนิดที่ทำงานได้ผลในอุณหภูมิสูงก็เท่านั้น”
ฟินน์หยิบขวดไวน์ ชาโต “คุณท่านอาเรส คุณจำขวดไวน์นี้ได้ไหม?”
การแสดงออกทางสีหน้าของแจ็คลดลงเล็กน้อย ‘ขวดนี่มันมาที่นี่ได้ยังไง?’
“ทุกคนที่นี่ก็เคยเห็นไวน์แดงขวดนี้แล้ว” แจ็คกล่าว
“แต่ขวดนี้เป็นขวดลาฟิตปี 1887 ที่คุณซื้อให้ทุกคนนะ”
ความมั่นใจของแจ็คเริ่มลดลง “แล้วคุณพยายามจะพูดถึงอะไร?”
“สารเคมีบางอย่างที่ทำให้คนอ่อนแอได้สกัดจากไวน์แดงนี้ มันเป็นสารประกอบตัวเดียวกับที่พบในกระแสเลือดในร่างกายของโจซี่ ซึ่งคุณโจซี่เป็นคนให้ไวน์ขวดนี้แก่คุณแองเจลีน”
ใบหน้าของแจ็คซีด
