ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 688
แม้จะเป็นคำถามเหมือนเชิงสืบสวน แต่น้ำเสียงของเจย์ก็แน่วแน่
“ผมเคยสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ คุณถึงย้ายหุ้นในนามของผมไปให้แจ็ค อาเรส คุณปู่ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมเข้าใจแล้วล่ะ”
เจย์หัวเราะเยาะตัวเอง “ผมเป็นแค่ตัวหมากรุกบนกระดานของคุณตั้งแต่เกิด คุณต้องการควบคุมผมก็เท่านั้น แค่อนุญาตที่จะให้ผมเติบโตอยู่ภายในอำนาจ เพียงแค่ในระดับที่คุณอนุญาตเท่านั้น คุณไม่ยอมให้ผมได้มากไปกว่านี้เพราะคุณกลัว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมจัดการเพื่อเอาชนะคุณได้? ถ้าผมล้มล้างอาณาจักรธุรกิจที่คุณสร้างขึ้นมาได้ล่ะ?
“แต่เหนือสิ่งอื่นใด คุณกลัวว่าด้วยอำนาจใหม่ที่เพิ่งค้นพบของผม ผมจะสามารถค้นหาเรื่องสกปรก ๆ ที่คุณซ่อนไว้ได้ ถ้าผมปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับคุณในเรื่องสกปรก ๆ ที่คุณสร้างขึ้นนี้ คุณกลัวว่าผมอาจทำลายอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนของคุณสินะ คุณกลัวว่าผมจะทำลายตระกูลอาเรส จริงไหมล่ะ?”
ท่านปู่จ้องมองเจย์อย่างอดกลั้น
การแสดงออกที่เข้มงวดของเขาซ่อนความรู้สึกทุกอย่างของเขาไว้
“คุณเป็นปีศาจชั่วร้าย” เจย์กล่าว “แต่อะไรกันที่เป็นแรงผลักดันให้คุณเป็นคนไร้ความปราณีในทุกวันนี้ได้?”
ภาพของท่านปู่เซเวียร์ที่เขียนชื่อบนกระดาษนั้นแวบเข้ามาในความคิดของเขา เขาจ้องไปที่ดวงตาที่ปิดอยู่ของท่านปู่ “เป็นเพราะแม่ของผมเหรอ?”
มือที่กำลังจับลูกบอลคลายเครียดแน่นขึ้นทันที แต่การแสดงออกของท่านปู่ไม่ได้เปิดเผยอะไรออกมาเลย
“คุณกลัวอะไรขนาดนั้น? บอกมาเถอะ” เจย์ถาม
ท่านปู่กระพริบตาอย่างช้า ๆ “นายหมายความว่าฉันกลัวแม่นายเหรอ?”
น้ำเสียงของท่านปู่นั้นเบาและเป็นกันเอง แต่เจย์รู้ดีว่า การเอ่ยถึงแม่ของเขาออกมา มันได้ไปกระตุ้นปฏิกิริยาเริ่มต้นของท่านปู่ทันที
นั่นหมายความว่าคำใบ้ที่ท่านปู่เซเวียร์มอบให้เขาเป็นกุญแจสำคัญในการเดินออกจากหมอกควันนี้
“แค่ผู้หญิงคนเดียวจะกลัวอะไร?”
“แล้วทำไมถึงต้องทำร้ายแม่ของผมด้วย? ทำไมต้องขังเธอไว้ในวังใต้ดินถ้าคุณไม่เกรงกลัวผู้หญิงคนนั้น? ทำไมคุณถึงกลัวเธอออกจากอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนล่ะ?” สายตาที่ชั่วร้ายของเจย์จ้องเขม็งไปที่ท่านปู่ เขาไม่กระพริบตาหรือเบือนหน้าหนีไปที่ไหนเลย เขากลัวว่าจะพลาดกับเรื่องนี้แม้แต่นิดเดียว
ท่านปู่ขมวดคิ้ว
“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอบอกโลกเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวของความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมในตระกูลอาเรสก็เท่านั้น”
แววตาของเจย์เริ่มลดลง
ราวกับว่าครอบครัวของเจคอบและเจมส์ อาเรส ไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวดังกล่าว
เรื่องอื้อฉาวของความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมได้เป็นปัญหาน้อยที่สุดสำหรับทั้งสองครอบครัวนั้น แต่เหมือนท่านปู่ก็ไม่จำเป็นต้องคิดแผนโหดเหี้ยมเพื่อปกปิดพวกเขา
ท่านปู่จ้องมองไปที่เจย์ สงสัยว่าคำตอบของเขาได้ช่วยขจัดความกังวลอื่น ๆ ของเขาได้บ้างไหม
“คุณควรอธิษฐานไปว่าขอให้ผมไม่รู้ความลับที่คุณซ่อนไว้ดีกว่า คุณปู่ เพราะผมจะไม่เลือกเหตุผลที่จะพิจารณาจากการเลี้ยงดูที่คุณมอบให้ผมหรอกนะ ท้ายที่สุด คุณเป็นคนที่สอนผมเองว่าไม่ให้ประนีประนอมเมื่อเผชิญกับความถูกและความผิดต่าง ๆ”
ดวงตาสีพีชที่มีเสน่ห์ของเจย์ส่องประกาย เฉียบคมและซับซ้อนมาก
“นายสูญเสียขาของนายไปแล้ว เจย์ แล้วจะทำไปเพื่ออะไรอีก?” ท่านปู่มองเขาด้วยความสงสารเป็นประกายในดวงตา
“ความยุติธรรมอาจมาช้าไป คุณปู่ แต่มันมักจะมาถึงเสมอ”
เจย์ยกมือขึ้น เมื่อเข้าใจสัญญาณนั้น สตอร์มรีบเข้ามาใกล้ ๆ และเข็นเจย์ออกไปทันที
ท่านปู่ส่ายหัวและถอนหายใจ ในขณะที่เห็นร่างของเจย์จากไป
“นายจะต้องชดใช้อย่างหนักกับเรื่องพวกนี้ เจย์”
