ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 731
หลังจากที่ท่านปู่เซเวียร์ตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อย แองเจลีนก็พาเขาออกจากแผนกการแพทย์ของแกรนด์เอเซีย
โคลเดินตามหลังพวกเขาโดยก้มหน้าลงราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
แองเจลีนหันกลับมาและเดินไปหาเขาอย่างโกรธเคือง “โคล ยอร์ก!” เสียงที่หยาบคายได้ขัดจังหวะความคิดของโคล
โคลเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยรอยยิ้ม
เวลาเธอโกรธแก้มพอง ๆ ก็ทำให้เธอดูน่ารักมาก
เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อเต็มของเขา
เขามีความอดทนเป็นศูนย์สำหรับผู้หญิงที่ไม่เคารพเขา ทว่า เขายอมทนกับแองเจลีนในทุกสิ่ง เขายังชื่นชมบุคลิกที่ไม่สะทกสะท้านของเธอโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย
“เราต้องคุยกัน” แองเจลีนพูดอย่างตึง ๆ และเดินออกไป
โคลเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินตามเธอไปช้า ๆ
แองเจลีนเงยหน้าขึ้นมองเขาและทำหน้าจริงจัง “โคล ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิตฉัน ฉันจะขอบคุณคุณตลอดไป ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ ฉันหวังว่าคุณจะลืมมันได้โดยเร็วที่สุดเพราะฉันไม่ต้องการให้คุณเสียเวลากับฉันอีกต่อไป”
โคลหัวเราะ “แองเจลีน ยังเร็วเกินไปที่เธอจะตัดสินเรื่องนี้ คน ๆ หนึ่งจะเปลี่ยนไปได้ แม้ว่าคุณจะไม่รักผมในวันนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าวันพรุ่งนี้คุณจะไม่รักผมหนิ ผมมั่นใจมากกว่าผมจะทำให้คุณตกหลุมรักผมให้ได้”
แองเจลีนรู้สึกผิดหวังอย่างมาก “ทำไมคุณดื้อรั้นจังเลย?”
หลังจากที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ บางทีมันอาจจะดีกว่าที่จะบอกเขาเกี่ยวกับความรักอันเป็นนิรันดร์ของเธอที่มีให้เจย์ แองเจลีนกล่าวว่า “คุณเห็นมันแล้วหนิ คนที่ฉันชอบคือท่านอาเรสแห่งแกรนด์ เอเซีย ฉันชอบเขาตั้งแต่อายุ 10 ขวบ เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันจะชอบไปตลอดชีวิต”
“เขาเป็นแค่คนพิการ สิ่งหนึ่งที่เขาควรมีคือความเมตตาด้วยซ้ำ” โคลถอนหายใจ
แองเจลีนเกลียดคนที่นินทาเรื่องเจย์มาก เธอเหวี่ยงหมัดใส่ดวงตาของโคลทันที ซึ่งทำให้เขามีตาสีช้ำเข้มในทันที
แองเจลีนพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าพูดถึงเขาในแง่ร้ายอีก”
โคลมีหน้าตาที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา “ผมถามไปทั่ว คุณเองถูกเขาทิ้ง ผู้ชายที่เนรคุณคนนั้นยังคู่ควรกับความรักของคุณอยู่อีกเหรอ แองเจลีน นี่มันไม่ใช่แล้วนะ”
ดวงตาของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันรู้”
โคลตกใจเล็กน้อย
‘ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเจย์ไม่ชอบเธออยู่แแล้วงั้นเหรอ?’
เขาสังเกตเจย์จากมุมมองของผู้ชายคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเจย์เป็นห่วงเธอมาก
สำหรับความเข้าใจผิดระหว่างพวกเขา โคลไม่ได้เป็นทุกข์เลย
ในขณะนั้น โคลกำลังสงสัยว่าเขาจะทำให้ความเข้าใจผิดระหว่างพวกเขาแย่ลงไปอีกได้อย่างไรดี เมื่อมีโอกาสก็ต้องรีบคว้าเอาไว้
“เขาดูดีมากขนาดนั้นเลยเหรอที่คุณต้องรักเขาและรักเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น?” โคลถาม
หยดน้ำตาเปล่งประกายในดวงตาของแองเจลีน “เขาไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย”
โคลยิ้ม “แต่เขาทิ้งคุณไปแล้ว นั่นเป็นข้อบกพร่องอย่างหนึ่งไม่ใช่เหรอ?”
แองเจลีนกัดริมฝีปากของเธอ “นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำผิดพลาดทั้งชีวิตที่ผ่านมาของเขา”
‘หมายความว่าแองเจลีนคงไม่เชื่อว่าเจย์ทิ้งเธอไปแล้วจริง ๆ เธอต้องคิดว่าเขาทำเพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นสินะ’
โคลเห็นดวงตาที่สวยงามของแองเจลีนกลั้นน้ำตาไว้และพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ลืมเขาเถอะ ผมจะรักคุณหมดทั้งหัวใจของผม”
แองเจลีนส่ายหัว
เธอจะลืมเขาได้อย่างไร?
โคลจับไหล่บาง ๆ ของเธอและจ้องมองดูเธอ “แองเจลีน ในเมื่อเขาทำให้คุณเจ็บปวดมามากมาย ทำไมคุณถึงไม่ไปจากเขาล่ะ? ชีวิตมันสั้นนะ ทำไมคุณถึงต้องทำให้ชีวิตของตัวเองเป็นปัญหาเพราะความรักนั้นด้วย?”
แองเจลีนผลักมือของเขาออกและเช็ดน้ำตาของเธออย่างเศร้า ๆ เธอกล่าวว่า “ตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ฉันจะไม่ทิ้งเขาในเวลานี้อย่างแน่นอน”
โคลรู้สึกไร้อำนาจเพราะเขาไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ให้เป็นอย่างที่เขาหวังได้
“ผมจะช่วยเขาให้พ้นจากปัญหา…” โคลพูดอย่างไม่เต็มใจนักเมื่อโคลพูดสิ่งนี้ออกมา
ดวงตาของแองเจลีนเบิกกว้าง “คุณจะช่วยเขาจริง ๆ เหรอ?”
ดวงตาจิ้งจอกของโคลประกายไปด้วยความชั่วร้าย “แต่คุณต้องแต่งงานกับผมนะ”
