ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 747
โคลอยากจะหัวเราะ ผู้หญิงคนนี้น่ทำให้เเขาเป็นคนที่พ่ายแพ้ง่าย ๆ ไปเสียอย่างนั้น
“ผมเป็นสามีในอนาคตของคุณนะ ไม่ใช่คนภายนอก ผมมีหน้าที่ต้องปกป้องคุณอยู่แล้ว” โคลกล่าว
แองเจลีนกลอกตามองเขา ถ้าโคลพูดเรื่องไร้สาระอีกครั้ง แองเจลีนคงจะโกรธและปฏิเสธเขา
ถึงกระนั้น โคลรู้ว่าเขาทำผิดแต่ยังไม่ต้องการแก้ไขและเมื่อเวลาผ่านไป แองเจลีนก็รู้สึกมึนงง เธอขี้เกียจเกินกว่าจะแก้ไขถ้อยคำของเขาอีกแล้ว
ท้ายที่สุด ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมไม่ว่าเธอจะแก้ไขเขากี่ครั้งก็ตาม
เธอหวังเพียงให้เขาจากไปโดยเร็วที่สุด
เธอจำได้ว่าโคลเคยพูดว่าเขามาที่เมืองอิมพีเรียลเพื่อดำเนินการบางอย่างและหลังจากที่เขาทำธุระเสร็จ เขาจะจากไป
“ว่าแต่ คุณทำธุระเสร็จแล้วเหรอ?” แองเจลีนถามในขณะที่มีเจตนาร้าย
โคลหรี่ตาลง โดยที่ไม่ค่อยเห็นเขาแสดงท่าทางเคร่งขรึมเช่นนี้
“แองเจลีน ธุระของผมผ่านไปได้ไม่ค่อยดีเลย ผมก็เลยพาคุณไปอย่างที่สัญญากันไว้ก่อนหน้านี้ไม่ได้ แต่ผมสัญญากับคุณว่าผมจะรีบจัดการ จากนั้น ผมจะพาคุณออกไปให้เร็วที่สุด” เขากล่าวด้วยท่าทางจริงจังอย่างผิดปกติ
แองเจลีนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เมื่อไหร่กันที่เธอไปสัญญากับเขาว่าเธอจะไปกับเขา?
พฤติกรรมของคน ๆ นี้บ้าคลั่งเกินไป แองเจลีนอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขา “และสำหรับที่นี่ฉันคิดว่าคุณจะเสร็จธุระภายในสามวัน จากนั้นจะอะ-ออกไปจากเมืองอิมพีเรียลใช่ไหม?”
ใบหน้าของโคลเกิดความคับข้องใจที่หาได้ยาก
“ผมไม่เคยล้มเหลวมาก่อนในชีวิต แต่เรื่องนี้ยากจริง ๆ” โคลกล่าวอย่างจริงใจ
แองเจลีนถามด้วยความสงสัย “มันสำคัญอะไร?”
“ผมกำลังมองหาใครสักคนหนึ่งอยู่” โคลกล่าว
แองเจลีนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก “ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ”
โคลกล่าวว่า “คนที่ผมตามหายังไม่เจอนานกว่า 30 ปีแล้ว”
รอยยิ้มของแองเจลีนหยุดนิ่งบนใบหน้าของเธอ
ใครบางคนที่ตามหากว่า 30 ปี อายุที่ควรจะเปลี่ยนจากความอ่อนเยาว์และสวยงามกลายเป็นแก่และมีรอยย่น แม้ว่าคนทั้งประเทศจะต้องค้นหา แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่ นับประสาโคลค้นหาด้วยตัวเขาเอง
แองเจลีนถอนหายใจ “หมายความว่าคุณจะอยู่ในเมืองอิมพีเรียลอีกสักระยะหนึ่งเหรอ?”
โคลหัวเราะและพูดว่า “คุณอยากให้ผมออกไปเร็วกว่านี้มากเลยใช่ไหม?”
แองเจลีนขมวดคิ้ว ทำไมประโยคนี้จึงคลุมเครือจัง?
เมื่อเธอซึมซับสิ่งที่เขาพูด แองเจลีนก็กลอกตาไปที่เขา “ฉันแค่หวังว่าคุณจะหายตัวไปโดยเร็วที่สุด”
โคลยิ้มโดยไม่พูดอะไร
ทั้งสองคนเดินไปตามทางเท้าเส้นทางทอดยาว แสงแดดยามเช้าส่องมาที่พวกเขาและเงาเอียงสองเงาที่กระทบอยู่ด้านหลังพวกเขา พร้อมเดินไปข้างหน้าเคียงข้างกัน
ระหว่างเรียน เจนสันส่งข้อความหาพ่อว่า ‘อัศวินของแม่ในชุดเกราะส่องแสงปรากฏตัวขึ้นแล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่คุณพ่อ’
เมื่อเจย์ได้รับข้อความนี้ ความหึงหวงก็ผุดขึ้นในใจทันที
‘ใครกัน?’
‘โคล ยอร์ก’
หลังจากซักไซ้ถามลูกชายอย่างระมัดระวังแล้วและรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดวงตาของเจย์กลายเป็นน้ำแข็ง
“เข้ามา”
เกรย์สันเดินเข้ามาด้วยความกลัวและกังวลใจ “ท่านประธานอาเรส”
“ตระกูลไททัสในเมืองนางแอ่นทำตัวเหมือนเผด็จการมาหลายปีแล้ว พวกเขายังขโมยผลงานของตระกูลเซเวียร์อีกด้วย ถึงเวลาที่พวกเขาจะได้ลิ้มรสความรู้สึกราวกับตกลงมาจากสวรรค์บ้างแล้ว”
นับตั้งแต่ท่านประธานอาเรสถูกบังคับให้เลิกรากับภรรยา ความโหดเหี้ยมของเขาก็แย่ลงไปอีก
