ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 785
โจเซฟินพูดกับแองเจลีนว่า “ต้องเป็นพี่ชายของฉันแน่ ๆ ที่จะมาตามเธอกลับไป”
แองเจลีนรู้สึกดีเกินกว่าจะเป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับข่าวแฟนใหม่ของเจย์เมื่อเช้านี้ ความคิดที่ว่าเขากลับมาเปลี่ยนใจอย่างรวดเร็วนั้นดูไม่ถูกต้องกับเธอมากนัก
โจเซฟินผลักแองเจลีนเข้าไปในรถสปอร์ต “ไปสิ! ฉันรู้ว่าพี่ชายของฉันยังรักเธออยู่”
แองเจลีนยังคงไม่ปล่อยมือของโจเซฟิน “มีบางอย่างทะแม่ง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ โจซี่”
โจเซฟินตอบว่า “ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเธอก็แค่กังวลไปเอง ไม่เป็นไรหรอก งั้นฉันจะไปด้วย”
ในทำนองเดียวกัน ทั้งสองคนที่มีความไร้เดียงสาก็เข้าไปในรถสปอร์ตของคนแปลกหน้า ซึ่งเริ่มขับไปทางสวนคฤหาสน์
โจเซฟินพูด “เห็นไหมล่ะ พี่แองเจลีน? เขาต้องพาเธอกลับมาที่สวนคฤหาสน์อยู่แล้ว”
แองเจลีนพบว่าความกังวลก่อนหน้านี้ของเธอหายไปหมดแล้ว เมื่อรถขับวิ่งเข้าไปที่นั่น
ในไม่ช้า ทั้งคู่ก็รู้สึกถึงอาการง่วงซึมและผล็อยหลับไปบนไหล่ของกันและกัน
รถสปอร์ตขับผ่านสวนคฤหาสน์ และขับต่อไปก่อนจะถึงคฤหาสน์หุบเขาอย่างรวดเร็ว
โคล ยอร์ก เดินออกไปที่ประตูหลักของคฤหาสน์
คาร์สันโบกมือให้โคล คาร์สันแจ้งรายงานอย่างตื่นเต้นว่า “ผมพานายหญิงกลับมาแล้วครับ นายน้อย เธอมาพร้อมกับผู้หญิงที่น่ารักเป็นพิเศษอีกคนหนึ่งด้วย”
โคลเดินเข้าไปใกล้รถสปอร์ต เมื่อเห็นผู้หญิงสองคนที่หลับสนิทอยู่ เขาก็ตะโกนใส่คาร์สันด้วยความโกรธว่า “นายวางยาพวกเธอเหรอ? ตอนนี้ดูต่างจากปลาตายยังไง? มันไม่สนุกเลยนะ”
คาร์สันตอบว่า “ไม่ต้องกังวลครับ นายน้อย ทั้งหมดที่ผมทำคือกระจายสารสิ่งสำคัญเพียงเล็กน้อยที่ใช้ในการสะกดจิตในรถก็เท่านั้น”
คาร์สันเริ่มสั่งผู้ชายข้าง ๆ ตัว “เร็ว ๆ สิ เราต้องพาทั้งสองคนไปที่ห้องนอนของนายน้อย นายน้อยอยากเพลิดเพลินคืนนี้”
คนรับใช้สองคนเดินเข้ามา มีเพียงโคลเท่านั้นที่จะไล่พวกเขาออกไป “ไปให้พ้น นี่คือผู้หญิงของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ตัวสกปรก ๆ อย่างพวกนายมาแตะต้องเธอแน่”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเอนตัวลงเพื่อเข้าไปอุ้มแองเจลีนออกจากรถ
คาร์สันถามว่า “แล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ นายน้อย?”
โคลตอบว่า “ทำทุกอย่างที่นายต้องการกับเธอ ฉันไม่ได้มีข้อแม้เรื่องนั้น”
คาร์สันพูดว่า “ผมเข้าใจแล้วครับ”
คาร์สันช่วยพาแองเจลีนเข้าไปในห้องของเขาแล้ววางเธอลงบนเตียง นั่งข้างหัวเตียง มีน้ำตาคลอเบ้าในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ลักษณะอันงดงามของเธอ
“หลังจากวันนี้ แองเจลีน เธอจะเป็นผู้หญิงของฉันอย่างเป็นทางการ”
จากนั้น เขาก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องน้ำ
ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องนอนอีกห้องหนึ่ง คาร์สันโยนโจเซฟินลงบนเตียงอย่างหยาบ ๆ แล้วปลุกเธอให้ตื่น
เธอกระพริบตาอย่างช้า ๆ เมื่อเธอเห็นคาร์สัน ดวงตาของโจเซฟินก็เบิกกว้าง ในขณะที่เธอตะครุบตัวไปนั่งโดยเอามือแตะปิดหน้าอก จากนั้น เธอก็กรีดร้องเหมือนหมูถูกเชือด
“อ้าก! ช่วยด้วย!”
กลัวว่าเสียงกรีดร้องของเธอจะรบกวนนายน้อยที่อยู่ชั้นบน คาร์สันจึงเอื้อมมือไปปิดปากของเธอ “หยุดร้องได้ไหม คุณผู้หญิง? ผมจะไม่ทำร้ายคุณ วันนี้เป็นวันดีที่นายน้อยต้องเสียพรหมจรรย์ ดังนั้นผมจะไม่ปล่อยให้คุณทำลายอารมณ์ของเขา”
เมื่อนึกถึงแองเจลีน โจเซฟินดึงมือของคาร์สันออกและกรีดร้องอย่างสุดใจ
“พี่แองเจลีน? เธออยู่ไหน?”
คาร์สันตอบว่า “เธออยู่ในห้องนอนของนายน้อย ใจเย็น ๆ นายน้อยจะดูแลเธอเป็นอย่างดี”
โจเซฟินรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเธอถึงกับตกตะลึง “พวกสารเลว ปล่อยพี่แองเจลีนของฉัน!” เธอกระโดดลงจากเตียงและวิ่งออกไปที่ประตู
ด้วยเงาที่เร็ววาบ คาร์สันยืนอยู่ข้างหน้าโจเซฟินขวางทางเธอไว้ “ผมไม่อนุญาตให้คุณขัดจังหวะพวกเขา เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่นายน้อยตกหลุมรักใครสักคน เป็นโชคของพี่แองเจลีนของคุณที่นายน้อยตกหลุมรักเธอ”
โจเซฟินรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะพังทลาย “นายน้อยของนายกล้าดียังไงมายุ่งกับพี่แองเจลีน? พี่ชายของฉันจะยุติเขาและฉีกวิญญาณของเขาออกเป็นชิ้น ๆ นึกออกหรือยังว่าพี่ชายฉันเป็นใคร?
พี่ชายของฉันเป็นเจ้าชายแห่งเมืองอิมพีเรียลและพี่แองเจลีนเป็นผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก พี่ชายของฉันไม่เคยให้อภัยใครที่กล้าแตะต้องแม้แต่ผมของเธอเลยด้วยซ้ำ”
ดวงตาของคาร์สันเบิกกว้าง “เจย์ อาเรส งั้นเหรอ?”
โจเซฟินรู้สึกอย่างกับหยุดหายใจไปชั่วครู่ในขณะที่เธอรู้สึกหอบและจ้องไปที่คาร์สัน “ตอนนี้นายกลัวแล้วใช่ไหม? อย่างนั้นก็ปล่อยเธอไปซะ”
คาร์สันเกาปลายจมูกของเขาและยิ้มอย่างกระตุก “ผมจะไปกลัวเขาทำไม?”
