ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 808
“ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว จอร์จ ไม่มีเด็ก ๆ คนไหนแสดงความเคารพต่อฉันเลย ฉันอายเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่อีกแล้ว”
จอร์จดุแองเจลีน “รีบไปขอโทษน้าแอนเดี๋ยวนี้”
เซ็ตตี้น้อยตะโกนว่า “ทำไมแม่ต้องขอโทษในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิด? คุณตาสนใจแต่คนแก่คนนั้นและจัดอันดับแทนที่จะถูกกลับกลายเป็นผิด เรายังเป็นเด็กแล้วก็ควรเป็นคนพูดว่าเราจะอยู่บ้านนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้วต่างหาก เพราะเราจะจบลงด้วยการถูกผู้ใหญ่ที่ไร้เหตุผลตบตี เรายังสู้กลับไม่ได้แม้ถูกทำร้ายด้วยซ้ำ ฮือ ๆ ๆ ไม่อยากอยู่ในบ้านนี้แล้ว อยากไป อยากกลับไปที่อิมพีเรียล หนูอยากไปหาพ่อแล้ว”
ในขณะที่เซ็ตตี้น้อยพูด เธอเอามือปิดหน้าและเริ่มร้องไห้
จอร์จจ้องไปที่แองเจลีน “นี่คือวิธีที่แกสอนลูก ๆ ของแกงั้นเหรอ?”
แองเจลีนพูดด้วยใบหน้าซีดเผือด “ก็เซ็ตตี้น้อยพูดถูกนี่คะ”
จอร์จโกรธจัด “แองเจลีน เซเวียร์ พาลูก ๆ ของเธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”
แองเจลีนจับมือเซ็ตตี้น้อยและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร
“เราไปกันเถอะ”
เจนสันจ้องไปที่จอร์จที่กำลังโกรธเคืองด้วยดวงตาที่มืดมิดและลึกซึ้ง รอยยิ้มที่ขี้เล่นแสดงอยู่บนใบหน้าของเขาทันที
จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดหมายเลขโทรศัพท์ของพ่อของเขาทันที
ในไม่ช้า เสียงสวรรค์ของเจย์ก็ดังขึ้น
“เจนส์”
“คุณพ่อครับ รีบมาเร็วหน่อยครับ แล้วมารับพวกเรากลับด้วย เราไม่มีที่อยู่อีกต่อไปแล้ว”
“อะไรนะ?” เสียงของเจย์ฟังดูเหมือนภูติผีพยาบาทที่กำลังจะคร่าชีวิตใครสักคน ซึ่งทำให้อากาศรอบ ๆ หนาวเย็นจนแทบหยุดหายใจ
มีหน้าเหมือนเลือดไหลออกจากใบหน้าของจอร์จ แอน และเซร่าในทันที
แม้ว่าในไม่ช้าพวกเขาจะรู้สึกโล่งใจเมื่อคิดว่าตั้งแต่เจย์เลิกกับแองเจลีนแล้ว เขาอาจจะไม่มีเวลาจัดการกับเรื่องนี้เพราะเขาต้องจัดการกับปัญหาอื่น ๆ มากมายทุกวัน
เมื่อแองเจลีนเก็บสัมภาระของเธอและลูก ๆ ของเธอเสร็จ และกำลังจะออกจากที่บ้านของเซเวียร์ เธอจึงพาเด็ก ๆ ไปหาท่านปู่เซเวียร์เพื่อกล่าวคำอำลา
เมื่อท่านปู่เซเวียร์รู้ว่าจอร์จกำลังจะขับไล่แองเจลีนและลูก ๆ ของเธอออกไป เขาโกรธมากจนรู้สึกกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
“คุณปู่” แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องวางสัมภาระและรีบไปช่วยปู่ที่ดูสั่นเทาของเธอ
ท่านปู่เซเวียร์ชี้ไปที่ประตูอย่างโกรธจัด “ไปเรียกพ่อของเธอมาหน่อย”
แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปลี่ยนการเดินทางออกไปก่อนเพราะเธอเกรงว่าจะทำให้คุณปู่ไม่พอใจ เธอเดินไปที่ห้องของเซร่าและพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “พ่อคะ คุณปู่ขอพบคุณ”
เซร่าบ่น “ฮึ่ม รู้เลยว่าจะต้องถูกบ่นยังไง”
แองเจลีนจ้องมองไปที่แผลที่ท้องส่วนล่างของเธอและเตือนเธอด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ทำไมเธอไม่โฟกัสไปที่การรักษาอาการบาดเจ็บของเธอซะก่อนล่ะ เซร่า? ฉันได้ยินมาว่าผู้ที่สูญเสียลูกคนหัวปีจนตายจากการคลอดบุตรจะมีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นหมันในอนาคตหากพวกเธอไม่ดูแลตัวเองอย่างเหมาะสม”
ตอนนั้นเองที่แอนจำได้ว่าต้องกดไปที่ 911!
ในทันที จอร์จเดินเข้าไปในห้องทำงานของท่านปู่เซเวียร์ ท่านปู่เซเวียร์รู้สึกโกรธมากจนคว้าไม้เท้าตีเขา ทว่า เขาเริ่มหอบอย่างหนักหลังจากตีไม่กี่ครั้งเนื่องจากเขาอายุมากแล้ว
จอร์จอดทนต่อความเจ็บปวดและปลอบประโลมท่านปู่และพูดว่า “อย่าโกรธเลยครับ คุณพ่อ ถ้าคุณไม่อยากให้แองเจลีนและลูก ๆ ออกไป ผมจะไปขอให้พวกเขาอยู่ต่อได้นะ”
ท่านปู่เซเวียร์ดูเหมือนเขาจะยอมแพ้กับความหวังทั้งหมดในขณะที่เขาเอนศีรษะไปที่หลังเก้าอี้แล้วถอนหายใจ “ทำไมแกถึงไม่เรียนรู้จากบทเรียนของแกหลังจากสูญเสียคฤหาสน์ไปแล้วนะ แกจะพอใจหลังจากที่แกตายและทรัพย์สินทั้งหมดของแกไปก่อนเหรอ?”
จอร์จก้มหน้าลงขณะที่เขาถูกตำหนิ
เขาไม่เข้าใจความคิดความตั้งใจในสิ่งที่ท่านปู่เซเวียร์เพิ่งพูดไปและยืนอยู่ที่นั่นอย่างเคารพ
ท่านปู่เซเวียร์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “แกคิดว่าแกสามารถรังแกแองเจลีนในแบบที่แกชอบเพียงเพราะไม่มีใครสนับสนุนเธออีกต่อไปหลังจากที่เธอเลิกกับท่านอาเรสงั้นเหรอ?”
