ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 820
ท่านประธานอาเรสนึกถึงพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา ทั้งคู่น่าสงสารที่ได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทันทีที่พวกเขากลับมาพบกับลูกชายของพวกเขาเพียงไม่นาน
ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะเกินความเจ็บปวดเช่นนี้ได้อีกแล้ว
ณ เมืองอิมพีเรียล ในคฤหาสน์หุบเขา
เมื่อเสือไม่อยู่ ลิงจะประกาศตนเป็นกษัตริย์
คาร์สันกำลังจัดปาร์ตี้แชมเปญกับกลุ่มเพื่อน ๆ ที่ไม่น่าไว้วางใจ
“นายน้อยออกไปเดทกับนายหญิงเซเวียร์ในคืนนี้ นายคิดว่าเขาจะได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นไหม?” คาร์สันพูดและหัวเราะ พร้อมดื่มแชมเปญเข้าไปทันทีที่ยกแก้วขึ้น
ประตูถูกผลักเปิดอย่างกะทันหัน
คาร์สันยืนหันหลังให้ประตูอยู่ และเขายังคงพูดต่อไปอย่างเพลิดเพลิน “เมื่อนายน้อยและนายหญิงเซเวียร์ ทั้งคู่ได้แต่งงานกันสำเร็จ จะมีคนเข้ามาตั้งระเบียบกับนายน้อยในอนาคต ในส่วนของนายหญิงเซเวียร์จะเป็นแม่เสือโคร่ง ฉันก็จะไม่เรียกตัวเองว่าคาร์สันเลยคอยดูถ้านายน้อยไม่ถูกลงโทษทุกวัน”
คนอื่น ๆ ทำหน้านิ่งและกลัวที่จะพูดอะไรสักคำออกมา พวกเขาก้มหน้าและดื่มแชมเปญเหมือนกำลังดื่มน้ำเปล่า
“พูดอะไรหน่อยเถอะ พวกนายน่ะ” คาร์สันรู้สึกสับสน “ทำไมพวกนายไม่ตอบไม่พูดล่ะ?”
ทันใดนั้น ก็มีมือที่เที่ยงตรงและยาวยื่นออกมาทางด้านหลังคาร์สันและดึงขวดออกจากมือของเขา
คาร์สันกลายเป็นหิน
ผ่านไปสักพัก เขาก็หันกลับมาอย่างช้า ๆ
โคลมองตรงเข้าไปในดวงตาของเขา แววตาของเขามืดมนและคลุมเครือ
“ทำไมคุณถึงกลับมาแล้วล่ะ นายน้อย?” คาร์สันถามด้วยอาการสั่น ๆ
โคลคว้าคอเสื้อด้วยมือข้างหนึ่ง มันเหมือนถูกรัดคอมากกว่าถูกยกขึ้น
ดวงตาของคาร์สันปูดโปนออกมา การหายใจของเขาติดขัด
“นายน้อย คุณไปหานายหญิงเซเวียร์ ไม่ใช่เหรอ? ก่อนที่คุณจะออกไป คุณบอกว่าถ้าคืนนี้คุณไม่สามารถเอาชนะใจนายหญิงได้ คุณจะกลับมาบ้านและร้องเพลงวีรบุรุษของเรา ใช่ไหม?” คาร์สันถาม
โคลหัวเราะออกมาอย่างไม่พอใจ ทันใดนั้นก็เริ่มร้องเพลงพร้อมกับถือขวดไวน์ไว้ในมือ
“เช่นนั้น ฉันก็เป็นวีรบุรุษของนาย…”
การร้องเพลงของเขาแย่มาก แต่เสียงของเขามีเสน่ห์เป็นพิเศษ
คาร์สันคว้าขวดไวน์จากมือของเขา “นายน้อย คุณถูกนายหญิงปฏิเสธอีกแล้วเหรอ?”
โคลจับคาร์สันที่คางแล้วหันหน้ามาทางเขา ถามเขาด้วยท่าทางมึน ๆ และไม่พอใจเล็กน้อย “บอกฉันที เจย์ดีกว่าฉันยังไง?”
เมื่อถูกคุกคาม คาร์สันแสดงสีหน้าทั้งน้ำตา
“นายน้อย เจย์ไม่ได้หล่อเท่าคุณเลย ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาไม่ได้ดีไปกว่าของคุณ และเขาไม่ได้มีความคิดและกลอุบายที่ชั่วร้ายมากมายขนาดนั้น”
“หุบปาก พูดความจริงมา!” โคลอุทาน
คาร์สันหลับตาและเดินออกไป เก่งกว่า และฉลาดกว่าคุณ”
รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโคลในทันที
เมื่อเขาตระหนักได้ว่ารอยยิ้มที่น่าสยดสยองของนายน้อยดูน่ากลัวเพียงใด คาร์สันก็รีบพูดเสริมว่า “นายน้อย เขาโดดเด่นกว่าคุณในทุกเรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น…”
เมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของโคล ซึ่งตอนนี้กลายเป็นรอยยิ้ม คาร์สันก็ทำหน้านิ่ง ๆ แล้วพูดว่า “คุณอยากให้ผมพูดความจริงไม่ใช่เหรอ นายน้อย?”
โคลยกเหวี่ยงคาร์สันขึ้น “ออกไปซะ”
คาร์สันลุกขึ้นและจับต้นขาของโคล “นายน้อย ผมชื่นชมในสติปัญญาของเขาเพียงเล็กน้อย ความภักดีของผมที่มีต่อคุณก็เหมือนสายน้ำที่ไหลเชี่ยว ไม่มีที่สิ้นสุดเลยนะ”
โคลตบหน้าคาร์สันและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันต้องแต่งงานกับแองเจลีนให้ได้ ฉันต้องการให้นายคิดหาทางให้ฉัน เพื่อฉันจะได้พิชิตหัวใจของแองเจลีน ถ้านายคิดอะไรไม่ออก ฉันอยากให้นายนั่งยอง ๆ ตรงมุมห้องแล้วร้องเพลงวีรบุรุษซะ”
คาร์สันเกาหัวตัวเองและเริ่มทุบหัวตัวเอง
