ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 825
“ฮี่ฮี่” แอนหัวเราะอย่างชั่วร้าย “นายหญิง ถ้าเธอยังไม่หย่ากับท่านอาเรส แน่นอนว่าเราจะไม่หัวแข็งถึงขนาดคิดเอาเงินของเธอไปหรอกนะ ถึงอย่างนั้น ตอนนี้เธอหย่าร้างแล้ว และเธอกำลังอาศัยอยู่ในบ้านที่ซื้อมาโดยตระกูลเซเวียร์และกินอาหารที่ตรกูลเซเวียร์จัดหาให้อยู่ เธอยังคิดว่าเราแบ่งเป็นสองครอบครัวอยู่อีกงั้นเหรอ?”
“นั่นคือความคิดของพวกหัวขโมย!” แองเจลีนพูดอย่างโกรธจัด
ยิ่งแอนพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งพอใจในตัวเองมากขึ้นเท่านั้น “ฉันผิดเหรอ? เธอเองที่พาลูก ๆ มาที่คฤหาสน์เซเวียร์ ดังนั้นเธอควรปฏิบัติต่อที่นี่เสมือนเป็นบ้านของเธอและผ่านวิกฤตนี้ไปพร้อมกับเรา คุณท่าน คิดว่าฉันพูดถูกไหม?”
จอร์จเงียบไป
ในขณะนั้น ทุกคนที่เข้าข้างภรรยารองต่างจ้องมองไปที่แองเจลีนราวกับว่าเธอเป็นศัตรูของกลุ่มสาธารณชนในตอนนี้
ทันใดนั้น มีเสียงรถบีบแตรอยู่ด้านนอก มันทำลายบรรยากาศตึงเครียดภายในบ้านทันที
เชอร์ลี่ย์ลุกขึ้นไปต้อนรับแขก
ไม่นานฟินน์ก็เข็นเจย์เข้ามาในบ้าน
ข้างหลังพวกเขาเป็นผู้หญิงสองคนในชุดทำอาหาร
เมื่อแอนเห็นแม่ครัว เธอเริ่มมีแววตาประหลาดใจ
“โอ้ เรายังสงสัยว่าใครจะเป็นคนทำอาหารให้เราอยู่เลย ท่านอาเรส นายกำลังให้ความช่วยเหลือในชั่วโมงที่เราต้องการโดยส่งแม่ครัวสองคนได้ทันเวลาพอดี”
เจย์มองเธออย่างเย็นชา “พวกเธอจะรับใช้ลูก ๆ ของฉันเท่านั้น”
แอนเริ่มพูดไม่ออก
แองเจลีนมองดูนาฬิกาที่ผนังและเตือนแอน “อาคอนเนอร์ คุณควรไปทำอาหารเดี๋ยวนี้”
แอนพูดอย่างไม่เต็มใจ “บ้านนี้มีผู้คนมากมาย ทำไมฉันต้องรับใช้พวกเธอทุกคนด้วย”
ดวงตาที่เฉียบคมของเจย์เย็นชา เขาจำได้ว่าแองเจลีนทำอาหารเย็นให้ทั้งครอบครัวได้อย่างไร โดยไม่มีใครบ่นสักคำ
“คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะรับใช้ลูก ๆ ของฉัน” เจย์พูดอย่างเจ้าเล่ห์
สายตาของแอนเปลี่ยนไปที่แองเจลีน “ลูกสาว คนพวกนั้นที่แต่งงานแล้วไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ในครอบครัวของแม่ด้วยซ้ำโดยอยู่เป็นเวลานาน ๆ แม้ว่าพวกเธอจะหย่าร้างจากสามีก็ตาม ฉันจะไม่รับใช้ผู้ไม่มีสถานะหรอก”
ใบหน้าของแองเจลีนซีดเผือด มือของเธอกำแน่นอยู่ภายในแขนเสื้อของเธอ
เจย์มองมาที่แองเจลีนและเห็นว่าเธอตัวสั่นด้วยความโกรธ ตอนนี้เขามีความคิดครึ่งหนึ่งที่อยากจะฆ่าแอนทันที
เขาไม่เคยคาดหวังว่า ที่รักของเขากับสิ่งที่เขามอบให้จะใช้ชีวิตที่น่าอับอายเช่นนี้ในเมืองนางแอ่น
“แอน คอนเนอร์!”
แอนไม่สามารถหยิ่งยโสได้ตราบเท่าที่เธอได้ยินเสียงราวกับความตายอันน่าขนลุกของเจย์
“คิดบ้างไหมว่าคุณจะชดใช้สำหรับการดูหมิ่นแม่ของลูก ๆ ต่อหน้าพวกเขายังไง?” เจย์ถามขณะกัดฟัน
ในเวลานี้ ในที่สุดแอนก็สังเกตเห็นเด็กทั้งสามจ้องมาที่เธออย่างโกรธจัด
เซ็ตตี้น้อยตะโกนใส่แอน “แม่มดแก่! คุณรังแกแม่ฉันตลอดเลย!”
จากนั้น เธอก็หันกลับมาบ่นกับพ่อของเธอว่า “คุณพ่อคะ พวกเขากำลังบังคับให้แม่ให้ค่าเลี้ยงดูที่คุณให้พวกเราตอนนี้แก่พวกเขาด้วย”
ร็อบบี้น้อยพูดด้วยความโกรธเช่นกันว่า “แม่ให้เงินไปมากแล้ว และพวกเขาก็ยังไม่พอใจ พวกเขายังต้องการหลอกเอาเงินทั้งหมดของแม่ด้วย”
ในคราวนี้ แองเจลีนไม่สามารถทำให้ตัวเองเย็นลงได้อีกต่อไป
ถ้าเจย์รู้ว่าเธอใช้เงินกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่กับลูก ๆ ของเขา ความไว้วางใจที่เขามีต่อเธอจะลดลงอย่างมาก
แอนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป ท่านอาเรสรู้ว่าเธอต้องการเงินของเขา บางที…
ริมฝีปากที่เย็นชาของเจย์แยกจากกัน ขณะที่เขาส่งเสียงออกมาคำสองสามคำ “คนที่ไม่เคยพอใจ ก็เหมือนงูที่พยายามจะกลืนช้างนั่นแหละ”
แองเจลีนอธิบายกับเจย์อย่างรวดเร็วว่า “ท่านอาเรส แม้ว่าฉันจะใช้เงินนี้ไป ฉันก็จะพยายามชดเชยให้อย่างดีที่สุด ไม่ต้องกังวลเลยนะ ฉันจะไม่แตะต้องค่าเลี้ยงดูของเด็ก ๆ”
