ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 826
เซร่ารู้สึกพึงพอใจเมื่อเห็นแองเจลีนพยายามจะอธิบายให้เจย์ฟังอย่างดีที่สุด
เธอเคยคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาแข็งแกร่งและไม่มีทางแตกหัก อย่างไรก็ตาม เธอไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะพังทลายขนาดนี้
แองเจลีนสูญเสียการสนับสนุนอย่างยิ่งใหญ่จากเจย์ และเซร่ารู้สึกว่าหล่อนไม่ได้ร่ำรวยอย่างที่เคยเป็นมา
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูกแองเจลีน
“แองเจลีน ฉันคิดว่าเธอมีอำนาจที่จะใช้ค่าเลี้ยงดูสำหรับเด็ก ๆ ตามที่เธอต้องการได้หนิ ใครจะรู้ว่าเธอจะเอาเงินมาใช้ลับหลังท่านอาเรสกันล่ะ” คำพูดของเซร่าเต็มไปด้วยความรังเกียจต่อแองเจลีน ในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนเธอกำลังบ่นเรื่องแองเจลีนกับเจย์
เซร่ามั่นใจว่าถ้าเจย์รู้เรื่องที่แองเจลีนใช้เงิน เขาจะหน้าซีดแน่ ๆ
จากนี้ไปคงเป็นเรื่องยากสำหรับแองเจลีนที่จะได้รับเงินจากเจย์อีก
แองเจลีนจะเป็นคนยากจน…
เจย์มองแองเจลีนด้วยหางตา เมื่อย้อนกลับไปตอนนั้น เขารู้สึกว่าเธอไม่เคยผิดเลย ถ้ามีใครรังแกเธอ เธอจะโกรธมาก
ทว่า ตอนนี้เธอดูขี้ขลาดราวกับเต่า
ความเฉียบขาดของเธอหายไปหมดแล้ว เหลือแต่ความอดทน
เจย์รู้สึกเสียใจอย่างยิ่งมากกับแองเจลีน ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่สามารถปกป้องเธอได้อย่างโจ่งแจ้ง ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีอื่นแทน
เมื่อแอนและลูกสาวของเธอกำลังอยู่บนความสุขในความทุกข์ของคนอื่น ด้วยความชั่วร้ายของเจย์ที่ตะโกนใส่แองเจลีน สายตาที่เย็นชาของเจย์ก็เปลี่ยนไปกับแม่และลูกสาวคู่นี้
“ทำไม? คุณต้องการค่าเลี้ยงดูของฉันสำหรับลูก ๆ ของฉันมากงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา และไม่มีใครรับรู้ถึงอารมณ์ใด ๆ จากคำถามของเขา แต่กระนั้น มันกำลังให้ความรู้สึกกดดันอย่างมาก
แอนและลูกสาวเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว “ท่านอาเรส เราไม่รู้ว่าเงินของเธอเป็นของคุณจริง ๆ นะ ฉันคิดว่าคุณให้เงินเธอเล็กน้อยเท่านั้น นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันไม่มีความสุข…”
แอนเก่งในการป้องกันตัวเอง
เจย์หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณแอน ถ้าคุณยังต้องการดูแลตัวเองสำหรับช่วงชีวิตในเวลากำหนดและตายบนเตียงของคุณในวัยชรา คุณก็ควรระวังปากของคุณไว้ให้ดีหน่อยนะ ผมไม่สนใจว่าคุณจะปฏิบัติต่อแองเจลีนยังไง แต่ถ้าคุณกล้าทำให้ลูก ๆ ของผมไม่มีความสุข ผมจะไม่ยกโทษให้คุณง่าย ๆ แบบนั้น”
อืม…
ใบหน้าของแองเจลีนเต็มไปด้วยความทุกข์
ผู้ชายคนนี้เป็นห่วงลูกของเขา ไม่ใช่เธอเลย!
เขาต้องใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
โชคดีที่ลูก ๆ ของเธอยังคงเข้าข้างเธอ แม้ว่าชายผู้นี้จะเต็มไปด้วยความหลอกลวงก็ตาม
“ฮึ่ม อย่ามารังแกแม่หนูต่อจากนี้ไปเลยนะ ใครทำให้แม่โกรธ หนูจะบอกพ่อ” เซ็ตตี้น้อยทำท่าทางวางมือไว้ที่สะโพกและใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ
ร็อบบี้น้อยกล่าวว่า “แม่ของผมคือที่รักของเรา แม่ทำอะไรก็ได้ในบ้านนี้ และในขณะเดียวกัน แม่ก็ไม่ต้องทำอะไรที่ไม่ต้องการก็ได้เหมือนกัน จากนี้ไปแม่ไม่ต้องทำงานบ้านแล้ว ผมตัดสินใจแล้วว่าแม่จะได้ทานอาหารกับพวกเราด้วยตั้งแต่นี้เป็นต้นไป…”
แองเจลีนมองไปที่เจย์ เธอไม่รู้ว่าเขาจะตอบสนองต่อคำแนะนำของร็อบบี้น้อยอย่างไร
เธอกังวลว่าเขาจะปฏิเสธเธอ เธอจึงปฏิเสธด้วยตัวเองไปก่อน “ร็อบบี้น้อย ไม่จำเป็นหรอก แม่จะทานอาหารกับคุณยายและคุณน้าได้นะ”
ร็อบบี้น้อยทำตัวเหมือนเด็กนิสัยเสียต่อหน้าเจย์ “พ่อครับ ให้แม่ทานอาหารกับเราด้วยเถอะนะ”
เจย์แสร้งทำเป็นพยักหน้าด้วยความรู้สึกลำบากใจ “ตามที่พวกลูก ๆ มีความสุขเลย”
แอนไม่ได้คาดหวังว่าตอนจบจะเป็นอันตรายต่อเธอมากขนาดนี้ เธอไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการรับเงินจากแองเจลีนเท่านั้น แต่เธอยังสูญเสียมื้ออาหารกลางวันฟรี ๆ ไปอีกด้วย
เธอก้มหน้าลง ใบหน้าของเธอดูหมอง
“คุณท่าน ในเมื่อเราต้องทำอาหารถึงสองครั้งสำหรับทั้งครอบครัว ทำไมเราไม่ขายบ้านแล้วซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ อีกสองหลังล่ะ? เราจะสบายใจขึ้นถ้าเราแยกกันอยู่” แอนเริ่มวางแผนอีกครั้ง
แองเจลีนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดด้วยความโกรธว่า “ฟังนะ พวกคุณทุกคน บ้านหลังนี้เป็นของแม่ฉัน ไม่มีใครได้าบอนุญาตให้ขายเด็ดขาด”
