ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 833
ดวงตาของเซร่าแดงก่ำและเธอหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย
แองเจลีนอยากจะยื่นทิชชู่ให้เธอ
อย่างไรก็ตาม เซร่าจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่แดงก่ำและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าพยายามทำตัวเป็นนักบุญหน่อยเลยแองเจลีน ฉันจะไม่ขอบคุณเธอ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกรังเกียจ
“ฉันอิจฉาเธอมาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก ทำไมทุกคนถึงชอบเธอ? ในที่สุด ฉันก็รู้แล้ว เธอเป็นคนโชคดีมากที่ได้เกี่ยวข้องกับนายน้อยที่มีชื่อเสียงอย่างเจย์ และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ตระกูลเซเวียร์เปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเธอ”
มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเซร่า เธอดูเหมือนกำลังระบายความโกรธของเธอ “ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอ เพราะเจย์ไม่รักเธอแล้ว ในที่สุด เธอก็รู้ว่าการถูกดูถูกเหมือนฉันเป็นยังไงสินะ”
“ฮี่ฮี่ ตอนนั้นฉันงี่เง่าเอง ฉันพยายามอย่างมากที่จะได้รับการยอมรับจากครอบครัวนี้ ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว ในโลกนี้ไม่มีความรักมาจากไหนได้เลย หากเธอต้องการให้พวกเขาเห็นคุณค่าของเธอ เธอต้องยืนให้สูงกว่าพวกเขา”
หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็มีแววตาที่เป็นลางร้ายและรอยยิ้มเยือกเย็นแสดงออกมาบนริมฝีปากของเธอ
จากนั้น เธอก็เดินจากไป
แองเจลีนส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อมองดูเธอจากไป
อันที่จริง เธอรู้ดีว่าการถูกดูหมิ่นเป็นอย่างไร
เธอเกิดใหม่ในร่างของโรส ลอยล์และตระกูลลอยล์ไม่ได้สนใจเธอเลย
ทว่า เธอเป็นคนที่เต็มไปด้วยความรัก นั่นคือเหตุผลที่เธอสามารถอดทนได้จนถึงตอนนี้
แองเจลีนขึ้นไปชั้นบนและงีบหลับไป
จากนั้น เธอก็ตื่นขึ้นจากความโกลาหลที่ชั้นล่าง
เสียงของแอนแหลมคมและชัดเจนมาก มันดังทะลุผ่านกำแพงเข้าหูของเธอ
“เซร่า เธอไม่ใช่ลูกสาวของฉันอีกต่อไป ถ้าเธอคิดจะเดินออกจากประตูนั้น”
แองเจลีนลุกจากเตียงและวิ่งลงไปชั้นล่าง
เธอเห็นเซร่าถือกระเป๋าเดินทางและเดินออกจากประตูพร้อมกับสิ่งของทั้งหมดของเธอ
แอนร้องไห้หนักมากในอ้อมแขนของจอร์จจนเสียงของเธอหายไป
“นี่เป็นบาปเลยนะ! ฉันเลี้ยงเธอด้วยทุกอย่างที่ฉันมี แล้วเธอก็โกรธฉันเพราะเงินส่วนแบ่งของบ้านนี้งั้นเหรอ? ถึงกับอยากหนีออกจากบ้านเลยเหรอ?! เธอตัดสินใจแล้วใช่ไหมที่จะไม่ต้องการฉัน?”
ดวงตาของเซร่าเป็นสีแดง แต่ความเย็นยะเยือกก็ไหลผ่านออกมาให้เห็นจากดวงตาของเธอ
“คุณแม่คะ ฉันจะไปแล้วล่ะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ? ด้วยวิธีนี้ คุณสามารถจดจ่อกับการทำให้ลูกชายของคุณได้ถูกตามใจและไม่สนใจความเป็นอยู่ที่ดีของฉัน”
ในอีกด้านหนึ่ง จอร์จเริ่มพูดกับเซร่าเรื่องนี้อย่างจริงจัง “เซร่า แม่ของเธอประมาทกับเรื่องการแบ่งแยกเงินไปหน่อย ฉันได้พูดคุยกับหล่อนแล้ว เธอและเซธจะได้เงินกันคนละครึ่ง ๆ”
เซร่ามองไปที่แอนและพูดอย่างประชดประชัน “หึหึ คุณแม่ คุณเห็นด้วยอย่างนั้นใช่ไหม?”
แอนมองจอร์จอย่างไม่เต็มใจและเตือนเขาด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นเช่นนั้น “คุณท่าน ลูกชายกับลูกสาวมีความแตกต่างกันนะ”
ในสายตาของคนอื่น แอนโปรดปรานลูกตามคาดหวังของเธอคนหนึ่ง และเลือกปฏิบัติต่ออีกคนหนึ่งด้วยอิทธิพลอย่างมีคุณค่าในภาวะหัวเลี้ยวหัวต่อของเด็กผู้ชายที่ดีกว่าเด็กผู้หญิง
อย่างไรก็ตามแองเจลีนจำได้ว่ากรุ๊ปเลือดของเซร่าเป็นหมู่เลือดพิเศษที่หายาก เมื่อเธอนึกถึงการที่แอนปฏิบัติกับเซร่าและสิ่งนี้ เธอก็ตระหนักได้ในทันที
เซร่าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของแอนใช่ไหม?
ทันใดนั้น มีรถลินคอล์นทาวน์หรูหราอยู่ที่หน้าประตู นอกจากนี้ ยังมีรถหรูหราอีกสองสามคันอยู่ตามหลัง
เมื่อเซร่าเห็นรถ รอยยิ้มที่หยิ่งผยองก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ
เธอลากกระเป๋าเดินทางของเธอและเดินออกไปที่รถ ก่อนที่เธอจะออกจากประตูแกะสลักด้านหน้าของคฤหาสน์เซเวียร์ เธอหยุดกะทันหันและยิ้มอย่างชั่วร้ายให้แม่ของเธอ
“แม่คะ ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว หากคุณยังมีชีวิตอยู่ คุณต้องอยู่เหนือเกมสินะ ถ้าไม่อย่างนั้น แม้แต่แม่ของคุณเองก็จะดูถูกคุณได้”
