ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 848
แองเจลีนจงใจทำเสียงดังด้วยกุญแจมือ แต่หญิงแก่คนนั้นกลับไม่ได้ยินเธอ หล่อนกำลังตั้งสมาธิกับการตรวจชีพจนของเธอเท่านั้น
แองเจลีนสรุปว่าหมอคนนี้ต้องเข้าข้างคนชั่วแน่ หล่อนเป็นหมอที่ไม่มีจรรยาบรรณ
หลังจากนั้น เธอเริ่มทำตัวหยาบคายกับหญิงแก่คนนั้น เธอจงใจทำให้สร้างความลำบากให้กับหล่อน
“หมอ ปกติพวกเขาจะวัดชีพจรด้วยมือขวาไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงใช้มือซ้าย?”
เธอไม่เข้าใจอะไรเลยเรื่องการแพทย์ เธอก็แค่เอะอะโวยวาย
หมอคนนั้นมองเธอและยิ้มอย่างมีเมตตา “สายตาของหญิงสาวคนนี้สดใสและมีพลังงานเต็มเปี่ยม เธอดูไม่เหมือนกับเธอป่วยทางจิตเลยนะ”
แองเจลีนจ้องเจย์อย่างเดือดดาล
ใบหน้าของเจย์เป็นเหมือนกับรูปปั้นน้ำแข็ง หลังจากนั้น แองเจลีนจ้องไปที่ฟินที่กำลังยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง
กลายเป็นว่าสองคนนี้โกหกหญิงแกคนนี้โดยบอกว่าเธอป่วยทางจิต ไม่แปลกใจที่หญิงแก่คนนั้นไม่ตอบสนองกับสถานการณ์ที่เธอเป็นอยู่
หลังจากหญิงแกคนนั้นตรวจชีพจรของเธอ หล่อนมองไปที่แองเจลีนเหมือนกับที่คนคนหนึ่งมองดูความอ่อนแอและเปราะบาง หลังจากนั้น หล่อนลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาเจย์
“นายท่านอาเรส ไปคุยกันข้างนอกเถอะ”
เจย์เห็นว่าหญิงแก่คนนั้นมีสีหน้าขึงขัง ในตอนนั้น เขาซ่อนความกังวลในแววตาของเขาไว้ไม่ได้
พวกเขาเดินไปที่ทางเดินและหญิงแก่คนนั้นพูดด้วยความเศร้าใจ “เธอท้อง”
เจย์รู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า เขาแข็งทื่อเป็นรูปปั้น
เขาคิดว่าเธอก็แค่เล่นไปเรื่อย แต่เขาคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องจริง
ในตอนนี้ เขารู้สึกขัดแย้ง
ความสุข ความห่วงใย ความกังวล ความไม่สบายใจ…
นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับแองเจลีนที่จะตั้งท้อง
สายตาของหญิงชราคนนั้นดูยากที่จะเข้าใจ “ตามชีพจรของเธอแล้ว เธอตั้งท้องมากกว่าสิบวันแล้ว ถ้าคุณอยากให้เธอแท้งเด็ก นี่คงจะถึงเวลาแล้วที่จะทำร้ายร่างกายของเธอน้อยที่สุด…”
เจย์จำได้ถึงสิ่งที่เขาและแองเจลีนทำเมื่อสิบวันก่อนในออฟฟิศของเขา… เขารู้สึกผิด
เขาปฏิเสธเธอได้ แต่ทำไม่เขาถึงยอมให้เธอวุ่นวาย?
“เข้าใจแล้ว ฟินน์ พาเธอเดินออกไป”
“ครับ’
หลังจากที่ฟินนเดินพาหมอคนนั้นออกไป เจย์ก็ครุ่นคิด
เด็กคนนี้คือผลิตผลของความรักของเขาและแองเจลีน
แองเจลีนตั้งท้องในตอนนี้ บางทีพระเจ้าอาจกำลังให้โอกาสทางอ้อมแก่เขาเป็นครั้งที่สองเพื่อที่เขาสามารถทำสิ่งที่ถูกต้องและชดเชยในสิ่งที่เขาทำกับเธอในตอนนั้น
อย่างไรก็ตาม เขามีความกล้าที่จะต้องการสิ่งนี้หรือไม่?
สลักระเบิดนั่นกำลังแขวนอยู่บนหัวของเขา ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก
เขานั่งดูด้านนอกเป็นเวลานาน นานมาก ๆ
หลังจากนั้น เขาจึงเข็นรถเข็นกลับเข้าไปในห้องนอน
แองเจลีนหลับไป ใบหน้าของเธอเล็กมากจนมันสามารถถูกบังไว้ได้ด้วยมือเดียว ตาของเธอก็เปียกปอนไปด้วยน้ำตาด้วยเช่นกัน
เจย์คลุมผ้าห่มให้กับเธออย่างอ่อนโยน เขากลัวว่าจะทำเธอตื่น ดังนั้น เขาจึงดูแลเธออย่างระมัดระวัง
ดวงตาของเขาจ้องไปที่ดวงตาอันอ่อนโยนและเศร้าสร้อยของเธอ
จู่ ๆ เธอก็หน้าบึ้งและส่งเสียงออกมาอย่างร่าเริง “เจย์บี้”
เจย์รู้ว่าเธอกำลังคิดถึงเขาในความฝัน เธอคงไม่คิดว่าเขาจะหัวเราะใส่เธออย่างโหดร้ายมาก่อน
เมื่อเธอคิดถึงเขา เธอคงจะอยู่ในความเจ็บปวด
“แองเจลีน ฉันขอโทษ” เขากล่าว
ในที่สุด เขาก็ห้ามหัวเองไม่ไหว เขาบรรจงจูบเบา ๆ ไปที่หน้าผากของเธอ
หลังจากนั้น เขาจึงถอดกุญแจมือของเธออกและวางมือเธอในตำแหน่งที่สบายขึ้นก่อนที่จะออกไปอย่างอิดออด
กลับไปที่ห้องอ่านหนังสือของเขา เขานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ หลังจากนั้น เขาเริ่มนึกถึงสิ่งที่หมอกล่าว
การทำแท้งในตอนนี้จะทำให้แม่ที่ตั้งท้องเจ็บน้อยที่สุด
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงการที่เด็กคนนั้นเป็นของเขาและแองเจลีน เขาก็ตัดสินใจไม่ได้
ในที่สุด เขาเปิดคอมพิวเตอร์อย่างช้า ๆ และค้นหากูเกิ้ลเรื่องการตั้งครรภ์และการคลอดบุตร หลังจากนั้น เขามองหาร้านบางร้านที่ขายของสำหรับเด็กน้อยและซื้อของหลายอย่างสำหรับหญิงตั้งครรภ์และลูกของเธอเท่าที่ต้องการ
คืนนั้น เขารู้สึกกระวนกระวาย ในขณะเดียวกันเขาดีใจสุด ๆ ด้วยเช่นกัน
ความรู้สึกขัดแย้งทางอารมณ์เหล่านี้ เขารู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในมหาสมุทรกำลังล่องลอยไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมาย
