ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 855
“แผนการขายของเธอคือการขายให้กับคนทำงานที่เดือดร้อนงั้นเหรอ?”
แองเจลีน “…”
“แผนนี้ไม่ใช่ว่าควรเป็นตัวอย่างสำหรับเราให้เห็นว่าใครคือผู้ที่มีอำนาจเหนือความเป็นความตายขององค์กรเซเวียร์หรอกเหรอ?” เจย์ถามราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่
แองเจลีนถึงกับพูดไม่ออก
เจย์มองเธออย่างนิ่งเฉย เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด เขาก็ตระหนักอีกครั้งได้ว่าความต้องการที่จะชนะของเขานั้นมากเกินไป
ดังนั้นเขาจึงถูกกระตุกด้วยความสำนึกผิดและเปลี่ยนบทสนทนาทันที “ฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังหาทางออกไปจากที่นี่เมื่อตอนกลางวันเหรอ?”
เขาเองก็กลัวว่าเธอจะเบื่อเกินไปเช่นกัน
แองเจลีนต้องการหนีออกไปเมื่อตอนกลางวัน แต่เธอได้เปลี่ยนความคิดแล้ว เหตุผลเดียวที่เธอต้องการออกไปจากที่นี่เป็นเพราะเธอต้องการไปส่งเสริมสินค้าขององค์การเซเวียร์เท่านั้น
แทนที่จะวิ่งไปรอบ ๆ และร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเธอจะตอบแทนผู้สนับสนุนทางการเงินอยู่ที่นี่… เธอจะตามตื๊อเจย์ด้วยการแนะนำสินค้าขององค์กรเซเวียร์อย่างกระตือรือร้นทุกวัน เมื่อเขาเริ่มเบื่อหน่ายเธอ เขาจะได้ปล่อยเธอไปหรือไม่ก็ยอมรับข้อเสนอทางการขายของเธอ
นี่เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทำไมเธอจะไม่ดีใจกับมันกันล่ะ?
แองเจลีนหยิบแผนการขายของเธอขึ้นมา และฉีกออกเป็นชิ้น ๆ
ในเมื่อผู้สนันสนุนเจย์ดูถูกแผนของเธอ แผนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป
“เธอทำอะไรน่ะ?” เจย์ขมวดคิ้ว
แองเจลีนเอย “นายพูดได้ถูกต้อง ผู้รับฟังของฉันคือนายทุนที่โหดร้ายและโลภมากเช่นนาย เพราะงั้นฉันไม่สามารถคิดเล็กคิดน้อยได้ ฉันจะคิดแผนใหม่”
เธอยิ้มออกมาทันที เผยให้เห็นฟันกระต่ายสีขาวเรียงกันเป็นแถว
เหตุใดเจย์จะต้องปล่อยให้แองเจลีนทำงานหนักขนาดนี้กันล่ะ? “ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วย? ฉันอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอเพียงแค่บอกแผนของเธอมาก็พอ”
แววตาของแองเจลีนเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันชาญฉลาด “ได้เลย”
ทันใดนั้นเอง เจย์ก็รู้สึกตัวได้ว่าเขาโดนผู้หญิงคนนี้หลอกอีกแล้ว
เขาเพิ่งจะให้โอกาสเธอโดยไม่รู้ตัว
“คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว ค่อยเริ่มทำมันพรุ่งนี้แล้วกัน” เขาไม่ต้องการรบกวนเวลานอนของเธอ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันหลังกลับไป มือเล็ก ๆ ก็ได้ดึงรั้งรถเข็นของเขาไว้ แล้วเขาก้ได้ยินเสียงใส ๆ ของเธอพูดว่า “ท่านอาเรส เมื่อตอนกลางวันนายยุ่งมากและฉันไม่ได้เจอนายเลย ทำไมไม่ทำตอนนี้เลยล่ะ”
ความอบอุ่นได้แผ่ซ่านออกมาจากดวงตาของเขา
เขาไม่ได้ให้เวลากับเธอไปครึ่งวันแล้วหรอกหรือ?
“ฉันสัญญาว่าจะให้เวลากับเธอวันพรุ่งนี้ คืนนี้ก็นอนหลับฝันดี ไม่อย่างนั้น ถ้าพรุ่งนี้เธอนำเสนอแผนงานของเธอด้วยสมองทึบ ๆ ก็อย่ามาโทษฉันที่ไม่เตือนเธอนะ”
แองเจลีนรีบปล่อยมือ ล้มตัวลงบนเตียงและดึงผ้าห่มแล้วนอนลงอย่างเชื่อฟัง
เจย์ปิดโคมไฟที่ผนังลงให้เธอเมื่อเขาออกไป
แองเจลีนมองไปที่เพดาน พรุ่งนี้เธอจะต้องนำเสนอออกมาให้ดีและทำให้เขาตกตะลึงให้ได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่สำคัญในวันพรุ่งนี้ เธอก็เริ่มคิดแผนขึ้นมาในใจ ยังไม่ถึงรุ่งสางเธอถึงได้งีบหลับ
ระหว่างมื้อเช้า เจย์สังเกตุเห็นถุงใต้ตาของเธอและแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับงั้นเหรอ?
“ท่านอาเรส” แองเจลีนทักทายเขาด้วยความสดใส
“หืมม”
เขาส่งแก้วนมแพะให้เธอ “ดื่มนี่สิ”
แองเจลีนก้มลงดมกลิ่นนมแพะ แล้วเธอก็รู้สึกได้ว่าท้องของเธอก็เริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง
เธอรีบอุดจมูก “ฉันไม่ดื่มมันได้ไหม?”
เจย์ตอบ “เธอต้องดื่มเพื่อเด็กในท้องของเธอ”
เขานำสมุดจดที่ฟินน์จดอาหารการกินของหญิงสาวตั้งครรภ์คนนั้นมาไว้ตรงหน้าเธอและสั่งว่า “เริ่มจากวันนี้ เธอต้องพยายามกินอาหารตามนี้”
แองเจลีนเห็นมันบอกว่าให้ดื่มนมวันละ 3 ครั้ง ทานอาหารที่ดี 2 มื้อ พร้อมข้าว 2 ชาม…แล้วเธอก็ตกตะลึงทันที
“นี่นายกำลังเลี้ยงหมูเหรอ?” แองเจลีนรู้สึกหงุดหงิด
เจย์พยักหน้า “เธอพูดถูกแล้ว ฉันอยากให้น้ำหนักเธอเพิ่มขึ้นระหว่างที่เธอตั้งท้องอยู่”
แองเจลีนพูดอย่างโมโห “ท่านอาเรส นายอาจจะต้องให้ยาฮอร์โมนกับฉันด้วย ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะมีสุขภาพที่ดีกว่าหมูเสียอีก”
