ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 859
แองเจลีนรู้สึกโกรธจัด “ฉันไม่ตกลงที่จะเป็นเมียเก็บของนาย ช่างเถอะ นี่มันเป็นการดูถูกกันเกินไป”
เธอโมโหมากจนเธอสบถออกมา
เจย์จ้องมองใบหน้าที่เศร้าสลดของเธอ เขารู้ดีว่าการทำเช่นนี้จะทำร้ายคุณค่าในตัวของเธอ
แต่อย่างไรก็ตาม เขาสามารถทำได้เพียงใช้สัญญาความสัมพันธ์นี้เพื่อให้ได้สิ่งที่เขาต้องการและเพื่อให้ความปลอดภัยกับเธอเท่านั้น
“เธอไม่ต้องการเงินเหรอ?” เขาพูดอย่างหลอกล่อ
เธอตอบอย่างขุ่นเคืองว่า “ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ยังไงก็ตาม ตระกูลเซเวียร์ก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว ยังจะมีอะไรที่เลวร้ายไปมากกว่านี้อีกล่ะ?”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์
“เธอไม่ได้เป็นคนพูดว่าเธอจะนอนกับผู้ชายหลากหน้าหลายตาเมื่อวันก่อนเหรอ? แล้วทำไมไม่เอาอีกสักคนล่ะ?” เขาพูดอย่างทีเล่นทีจริง
แองเจลีนกัดฟันและจ้องมาที่เขาอย่างเดือดดาล สายตาของเธอดุดันมากราวกับว่าเธอต้องการจะกินเขาเข้าไป
“ตัวเลือกคู่นอนของฉันก็ขึ้นอยู่กับคนนั้น ๆ ด้วย”
จากนั้นเธอก็กวาดสายตามองเจย์ด้วยความเหยียดหยามและแสดงท่าทีเมินเฉยอย่างจงใจ “ชายแก่อย่างนายที่มีขาไม่สมประกอบไม่ถูกชะตาฉันหรอก”
เจย์ “…”
ชายแก่… เขาแก่ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?
“หลังจากเซ็นสัญญา ฉันจะมอบหนทางออกให้กับตระกูลเซเวียร์” เขาพยายามเกลี้ยกล่อม
ดวงตาของแองเจลีนเป็นประกาย “นายเปลี่ยนจากคำว่าเมียเก็บเป็นคนรักได้ไหม?”
“ไม่ ฉันทำไม่ได้” เขาปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
“นี่ฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสียงของแองเจลีนเต็มไปด้วยความฉุนเฉียว
เจย์รู้สึกปวดร้าวในใจ “เธอก็รู้ว่านักธุรกิจอย่างเราต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีต่อหน้าสาธารณชน”
แองเจลีนไม่ได้พูดสาวความต่อ “ฉันจะไปพิจารณาดู” เสียงเธอฟังดูเศร้าใจนัก
แองเจลีนกลับมาที่ห้องนอนของเธอด้วยความผิดหวังและนั่งบนเตียงด้วยความสับสน
เขาขอให้เธอเป็นเมียเก็บของเขาเพราะเขาต้องกำลังคิดจะหาภรรยาคนใหม่เป็นแน่
แองเจลีนรู้สึกเจ็บปวดข้างในใจเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ และน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างล้นหลาม
นี่เป็นเพราะแองเจลีนเป็นคนเข้มแข็งมากและไม่ยอมแพ้กับอะไรง่าย ๆ
เธอลูบท้องของเธอเบา ๆ และแอบคิดในใจว่าเธอจะทำพยายามเต็มที่เพื่อลูก
บางทีเขาอาจจะเสียใจและเปลี่ยนใจสักวันหนึ่ง?
รถเข็นของเจย์หยุดอยู่ที่หน้าประตู เสียงที่ไร้ความรักของเขาฟังดูแผ่วเบา “แองเจลีน ฉันจะไม่บีบบังคับเธอ แค่ลืมมันไปซะถ้าเธอไม่ตกลง”
แม้ว่าข้างในใจของเขาจะผิดหวังมาก แต่เขาก็ไม่อยากมองเห็นเธอเศร้าสร้อย
แต่กระนั้นเอง แองเจลีนก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างใจเย็นและพูดว่า “ฉันตกลง”
เจย์มองเธอด้วยแสงที่ส่องประกายในลูกตาสีเข้มของเขา
“งั้นเรามาเซ็นกันเถอะ!” เป็นการยากนักที่จะซ่อนยินดีไว้ในดวงตาของเขา
แองเจลีนเดินออกมาและเซ็นสัญญา
จากนั้นเธอก็ยื่นปากกาให้เจย์รับต่อจากเธอ…
ในตอนนั้นเอง ฟินน์ก็วิ่งขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เขาเร่งรีบนั้น เขาก็เดินเซและหกล้มตรงขั้นบันไดหิน
มือของเจย์ที่ถือปากกาหยุดชะงักเล็กน้อย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ฟินน์ที่คลานมาและดวงตาเหยี่ยวของเขาหรี่ลง
“ท่านประธานอาเรส มีเรื่องที่ไม่มีดีเกิดขึ้นครับ” ใบหน้าของฟินน์ซีดขาวราวกับผ้า และเนื่องจากเขารีบร้อนมาก เขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นแองเจลีน
“มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับผู้เกษียณอายุของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนครับ”
เจย์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “ฉันไม่ได้สั่งให้พวกนายคอยจับตาดูเธอหรอกเหรอ?”
ฟินน์พูดต่อ “ท่านประธานอาเรส เรื่องนี้แปลกเกินไปครับ”
เจย์เหลือบมองแองเจลีนที่กำลังงุนงงและหยุดฟินน์ “เราจะพูดถึงมันทีหลัง”
ฟินน์และเจย์ก็รีบออกไป
แองเจลีนนั่งลงบนโซฟาอย่างกระสับกระส่าย
