ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 863
เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เจย์ก็เรียกฟินน์ให้เข้ามา
“อีกไม่นาน เมืองอิมพีเรียลจะกลายเป็นสนามรบสำหรับตระกูลอาเรสกับองค์กรลึกลับนั้น” เจย์พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ใบหน้าที่รูปงามของฟินน์ก็มีรอยยิ้ม ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้
“ท่านประธานอาเรส มันต้องมีทางครับ!”
เจย์พูดว่า “พวกเราได้ฟาดฟันกับพวกเขาแล้ว และภูตผีของพวกเราก็พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ฟินน์ นายอย่าได้เชื่อในเรื่องโชคนักเลย”
“ครับ ท่านประธานอาเรส”
“ฉันอยากให้พวกนายพาเด็ก ๆ และออกจากเมืองอิมพีเรียลไปซะ”
ฟินน์พูดอย่างกังวลว่า “ภรรยาของคุณจะไม่สงสัยเหรอครับถ้าพาเด็ก ๆ ออกไปในเวลาแบบนี้?”
เจย์เคาะนิ้วของเขาลงบนโต๊ะทำงานในขณะที่ท่าทางของเขาดูมั่นใจ “เด็กสามคนจะถูกส่งไปทีละคน และไปคนละที่กัน เจนสันเป็นคนอ่อนไหวเกินไป เขาต้องไปก่อนเป็นคนแรก ฉันคิดเหตุผลที่จะให้เขาไปออกแล้ว จากนี้ไป เด็กสามคนนี้จะได้รับการดูแลจากทีมภูตผี”
มีน้ำตาเอ่อปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์ “เจนสันเป็นคนเงียบขรึม ให้เทมเพสที่เป็นคนร่าเริงดูแลเขา ร็อบบี้น้อยเป็นคนไร้เดียงสา ดังนั้นให้สตอร์มที่มีประสบการณ์ในโลกนี้สอนเขาสักหน่อย แล้วก็สำหรับเซ็ตตี้น้อย ฉันเกรงว่าฉันจะต้องรบกวนนายกับเด็กคนนี้แล้วล่ะ”
“ท่านประธานอาเรส แล้วท่านล่ะครับ?” ฟินน์พูดตะกุกตะกักราวกับว่ามีกระดูกปลาติดอยู่ในลำคอของเขา
เจย์ตอบ “ฉันจะอยู่รับข้างหลังกับคุณท่านปูอาเรสเพื่อเผชิญหน้ากับพวกเขาพร้อมกัน”
“ท่านประธานอาเรส—”
เจย์ยกมือขึ้นห้ามเพื่อหยุดเขา “พอแล้ว นี่เป็นการตัดสินใจของฉัน”
“ครับ” น้ำเสียงของฟินน์แหบแห้ง
การยอมจำนนได้แสดงถึงความเคารพอย่างสูงของเขาต่อประธานอาเรส
แองเจลีนกำลังกินข้าวอยู่คนเดียว เธอเขี่ยเนื้อทั้งหมดออกจากชามและกินแต่ผัก
หลังจากที่เจย์ออกมาจากห้องเขียนหนังสือ เขาก็ตรงไปที่ห้องอาหารเพื่อกินข้าวกับเธอ
“พรุ่งนี้ฉันจะให้คนมารับเธอกลับตระกูลเซเวียร์” จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
แองเจลีนพยักหน้า “อ๋อ” ความรู้สึกของเธอนั้นสับสน
เธอสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติที่ทำให้เขาปล่อยเธอไปในเวลานี้
หลังจากมื้ออาหาร แองเจลีนกลับมาที่ห้องนอนของเธอและเริ่มเก็บของอย่างเงียบ ๆ
เมื่อครั้งแรกที่เธอมาถึงที่นี่ เธอถูกมัดไว้ เธอจึงมาด้วยมือเปล่า สิ่งที่เธอสามารถจะเก็บไปได้ก็คือข้อมูลเกี่ยวกับข้อเสนอไม่กี่ฉบับที่เธอร่างขึ้นไว้เมื่อไม่นานนี้
เมื่อเก็บของเสร็จแล้ว เธอก็ไปอาบน้ำ
ความลังเลผุดขึ้นในใจของเธอเมื่อเธอคิดถึงการจากเจย์ไปในวันพรุ่งนี้
แองเจลีนตบตัวเองอย่างแรง “อย่าทำตัวไร้ค่าสิ มันช่างน่าเป็นเกียรตินักหรือไงกับการเป็นเมียเก็บของเขา?”
“แองเจลีน” แล้วจู่ ๆ เสียงของเจย์ดังขึ้นจากนอกประตู
“ฉันกำลังอาบน้ำอยู่”
“โอเค” เจย์ก็จากไปโดยไม่พูดอะไรต่อ
หลังจากที่แองเจลีนออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอนั่งลงบนเตียงและรู้สึกงุนงงอยู่พักหนึ่ง แล้วเธอก็กระโดดลงจากเตียงและไปที่ห้องแต่งตัว เธอเลือกชุดนอนสายเดี่ยวสปาเก็ตตี้พร้อมคอวีลึกที่ปกปิดรูปร่างเพรียวบางของเธอได้ครึ่งเดียว มันจะทำให้ใครก็ตามที่เห็นรู้สึกเร้าร้อนเลยทีเดียว
เธอเป่าผมของเธอให้ผมแห้งส่วนหนึ่ง ซึ่งมันทำให้รูปลักษณ์ของเธอดูกระเซิงอย่างจงใจ
มันดูสดชื่น สละสลวย และมีเสน่ห์!
แล้วแองเจลีนก็เดินมาที่ห้องนอนของเจย์
เธอเปิดประตูและวิ่งเข้าไปโดยไม่เคาะประตู
เจย์กำลังนอนอยู่บนเตียง เขาที่เหนื่อยมามากต้องการพักผ่อนโดยเร็วเพื่อจะได้พักฟื้นและเติมพลังเพื่อรับมือกับเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่คาดคิด
อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงลั่นดังเอี๊ยดที่ประตูห้องนอน ร่างที่งดงามก็วิ่งเข้ามาโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า
ในตอนแรก เขาคิดว่าเธอวิ่งมายังเตียงเพื่อที่จะบอกอะไรบางอย่างกับเขา แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะลื่นล้มลงมานอนบนเตียงเหมือนปลาคาร์พ
เลือดได้แล่นไปทั่วหัวสมองของเจย์
การแต่งกายของเธอทำให้ผู้ชายอย่างเขาที่เหือดแห้งไปนานไม่เกิดการต่อต้านใด ๆ ขึ้น
“ท่านอาเรส คุณกำลังเรียกหาฉันอยู่หรือเปล่า?” เธอถามอย่างไร้เดียงสา
